Georgios Grigoromihelakis μαζί με Φραγκίσκος Νίκας και 88 ακόμη. 8 Ιουνίου στις 11:20 μ.μ. · ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…ΑΠΟ ΤΟΝ << ΞΕΝΟ >> , ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ…ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ : ΤΟΝ ΓΟΥΪΛΛΙΑΜ ΛΕΚΥ ! ! ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ….ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ…ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ…ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ! ! ! ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ : ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑΠΕΙΝΟ ΚΑΙ ΞΕΦΤΙΛΑ , ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ! ! ! ΕΝΑ << ΞΕΝΟ >> ΚΕΙΜΕΝΟ , ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ….ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ( ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ) , ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙ ΑΚΟΜΗ…ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ , ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ! ! ! << Καμία Άλλη Φυλή , Εκτός απ' την Ελληνική , Δεν Συνέλαβε με τόσο Καθαρή Διαίσθηση και δεν Καθόρισε με τόση Ακρίβεια την ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και την Γνώση τής Μεταθανάτιας Ζωής... >> ( Τώρα Βάζω το Κείμενο του ΓΟΥΪΛΛΙΑΜ ΛΕΚΥ : Τα Δικά μου Σχόλια , θα Είναι πάντα Μέσα σε Παρένθεση και θα Αρχίζουν με το Σύμβολο Αυτό @ ) << Υπήρχε πολύ Μεγάλη Διαφορά Αντίληψης και πεποίθηση στις Απόψεις των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων πού αφορούσαν τα μελλοντικά πεπρωμένα της ψυχής , αλλά Αυτοί ήταν Ομόφωνοι ως προς την Θεώρηση τού Θανάτου , Απλά σαν μιας Φυσικής Παύσης και ως προς την Απόδοση των Φόβητρων, πού Συνδέονταν μ' Αυτόν, σε μία Αρρωστημένη Φαντασία. Ο Θάνατος , Έλεγαν : είναι το μόνο κακό πού Δεν μας Βλάπτει όταν είναι παρόν. Όσο διάστημα εμείς ζούμε , ο Θάνατος Δεν Υπάρχει και Όταν έλθει ο Θάνατος εμείς Δεν Υπάρχουμε. ( @ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ) Είναι Λανθασμένη η Δοξασία ότι αυτός μόνον ακολουθεί , αυτός επίσης προηγείται της ζωής. Είναι σαν να είμαστε όπως ήμασταν προτού γεννηθούμε. Το κερί πού έσβησε είναι στην ίδια κατάσταση πού ήταν πριν ανάψει και ο πεθαμένος άνθρωπος είναι όπως ό άνθρωπος πού δεν γεννήθηκε ακόμη. Ο Θάνατος Δεν είναι Συμφορά ούτε κακό , αλλά απλά η μετατροπή τής ύπαρξής μας μέσα στα αρχικά της στοιχεία , ο νόμος της ανθρώπινης φύσης μας δηλαδή, στον όποιον είμαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωθούμε χωρίς αντίρρηση. Άλλα εκείνο που είναι το πλέον εντυπωσιακό σε ένα μελετητή , ο όποιος στρέφεται από την Θρησκευτική Λογοτεχνία του Χριστιανισμού προς την Αρχαιοελληνική Φιλοσοφία , ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑ , ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ , ( @ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ) , της Εκφοβιστικής Αντίληψης όσον άφορα τον Ποινικό Χαρακτήρα του Θανάτου . Σ' αυτήν την αυτοπεποίθηση πρέπει να βρούμε τα ίχνη του γαλήνιου θάρρους , την Πλήρη Απουσία Κάθε Τύψης Συνειδήσεως , πού ήταν τόσο Εμφανής στις τελευταίες ώρες του Σωκράτη και πολλών άλλων Σοφών τής Αρχαιότητας. Οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι Εδίδασκαν : ότι ο Θάνατος είναι << ένας Νόμος και Όχι μία Τιμωρία >> · οι Πατέρες της Εκκλησίας Εδίδασκαν : ότι ο Θάνατος Είναι μία Ποινική Επιβολή Τιμωρίας πού πρωτοπαρουσιάσθηκε μέσα στον κόσμο εξ αιτίας του αμαρτήματος του Αδάμ. Οι Πρώτοι ( @ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ) Παρίσταναν τον άνθρωπο σαν αγνό και αθώο μέχρι την στιγμή πού η βούλησή του είχε αμαρτήσει' οι Δεύτεροι ( @ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ) τον Παρίσταναν σαν να βρισκόταν κιόλας υπό την Ποινήν τής Καταδίκης από την ίδια την στιγμή της Γέννησης Του. Η Αρχαιοελληνική Σχολή Επεδίωκε να Τοποθετήσει τα Θεμέλια Της μέσα στην Ηθική Φύση της Ανθρωπότητας , Διακηρύσσοντας ότι ο άνθρωπος μπορεί να καταστεί αποδεκτός στην Θεότητα μέσω της αρετής του και δι΄ αυτής μόνον, ότι όλες οι θυσίες, οι Ιεροτελεστίες και οι τύποι είναι αδιάφορα και ότι η Αληθινή Λατρεία του Θεού είναι η Αναγνώριση και η Μίμηση τής Καλοσύνης του. Σύμφωνα όμως με την Χριστιανική Σχολή , και οι πλέον ηρωικές προσπάθειες της Ανθρώπινης Αρετής Είναι Ανεπαρκείς για να Αποτρέψουν μία Ποινή Αιώνιας Καταδίκης , αν Δεν Συνδεθούν με μία Απόλυτη Θρησκευτική Πίστη στις Διδασκαλίες τής Εκκλησίας και με μια οφειλόμενη τήρηση των ιεροτελεστιών πού Αυτή Επιβάλλει. Από τους Φιλοσόφους η Επίρριψη της οργής και της εκδίκησης στην Θεότητα και ο Φόβος του μελλοντικού μαρτυρίου στα χέρια της , Απορρίπτονταν Ομόφωνα· από τους ( @ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ) Ιερείς όμως η Αντιτιθέμενη Αυτή Αντίληψη Θεωρούνταν Κατακριτέα. Αυτά είναι τα Κύρια Σημεία Διαφοράς , διότι Αυτά Σχετίζονται με τις Βασικές Αρχές της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Ο κύριος Αντικειμενικός Σκοπός των Ελλήνων Φιλοσόφων ήταν Να Διαλύσουν τούς Φόβους πού η Φαντασία είχε Προσθέσει γύρω από τον Θάνατο και διά τής Εξολόθρευσης Αυτής της τελευταίας αιτίας τού Τρόμου να Εξασφαλίσουν την Ελευθερία του Ανθρώπου. Ο κύριος στόχος των καθολικών Ιερέων ήταν να Καταστήσουν τον ίδιο τον Θάνατο τόσο Απεχθή και Φοβερό , όσο μπορούσαν. Παριστάνοντας την Διάσωση από Αυτόν σαν Καταδικασμένη σε Αποτυχία , εκτός της περίπτωσης της Πλήρους Υποταγής στην Εξουσία Τους , επιθυμούσαν να τον μετατρέψουν σε ένα όργανο διακυβέρνησης. Αλλά , οτιδήποτε και να Υποτεθεί για το δίκαιον τής καθολικής Αντίληψης τού Θανάτου , ή για την επίδραση του πάνω στην ανθρώπινη ευτυχία , ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΡΙΖΙΚΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ . Το ότι ό άνθρωπος δεν είναι μόνον μία ατελής αλλά και αμαρτωλή ύπαρξη και ότι ο θάνατος είναι η ποινική συνέπεια της αμαρτίας του ήταν ένα Δόγμα Τελείως Νέο για την Ανθρωπότητα και Αυτό έχει Ασκήσει μία Σοβαρή Επίδραση Πάνω στην Ηθική Ιστορία τού Κόσμου. Η Γενική Ανθρώπινη Φύση των Αρχαίων Ελλήνων ήταν Πάντα Ασύγκριτα Ανώτερη από Εκείνη των Ρωμαίων. Η Εξευγενισμένη Επίδραση της Τέχνης και της Λογοτεχνίας τους , η Άγνοιά τους για τούς αγώνες των μονομάχων και η Συγκριτική Ελευθερία Τους από το πνεύμα της κατάκτησης , τούς είχαν διαχωρίσει ευρύτατα από τούς ημιβάρβαρους κατακτητές τους και είχαν Χαρίσει μιά ιδιόμορφη απαλότητα και τρυφερότητα στον Ιδεώδη Χαρακτήρα Τους. << Οι Αιγυπτιακές Θεότητες Ετιμώντο κυρίως με Θρήνους , ενώ οι Ελληνικές Θεότητες με Χορούς >> . Η Αλήθεια Αυτής της πολύ Σημαντικής Παρατήρησης Εμφανίζεται σε Κάθε Σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας. Κανένα άλλο έθνος στον κόσμο δεν είχε ποτέ μία πλουσιότερη συλλογή από διασκεδάσεις και εορτές ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑ - Σε κανένα άλλο Έθνος μία αμέριμνη , παιχνιδιάρικη και συχνά ελεύθερη φαντασία Δεν Κάλπασε Πιο Άφοβα ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ , σε Κανένα Άλλο Έθνος η Θρησκευτική Τρομοκρατία Δεν Υπήρξε πιο Σπάνια . Η Θεότητα σπάνια αντιμετωπιζόταν σαν ιερότερη από τον άνθρωπο , σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε με άλλα έθνη. Κάτω από την Επίδραση τού Χριστιανισμού , δόγματα πού αφορούσαν την φύση τού Θεού , την αθανασία τής ψυχής και τα καθήκοντα τού ανθρώπου , τα όποια οι πιο Αξιοθαύμαστες Διάνοιες της Αρχαίας Ελλάδας μόλις και μετά βίας μπορούσαν να συλλάβουν , Είχαν Καταστεί Τελικά οι κοινοτυπίες της σχολής του χωριού και οι παροιμίες της καλύβας και του σοκακιού. Το Μάτι των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων ήταν Πάντα Προσηλωμένο ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ , ενώ το Μάτι των Χριστιανών Διδασκάλων ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ . Οι Πρώτοι ( @ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ) Επεδίωκαν να Βελτιώσουν τον Άνθρωπο Εξυμνώντας την Ομορφιά τής Αγνότητας . Οι Δεύτεροι ( @ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ) Αφυπνίζοντας το Συναίσθημα της Τύψης τής Συνείδησης . Μαζί με την Τρομοκρατία και τις Δεισιδαιμονίες του Δογματισμού Εμφανίσθηκαν στον Χριστιανισμό και Εκείνοι πού θα ήθελαν να απαλείψουν εντελώς και τον παράδεισο αλλά και την κόλαση , προκειμένου να υπηρετήσουν τον Θεό μόνον για τον εαυτό του. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν Κυρίως η Εποχή τής Προδοσίας . Τα ηθικά ελαττώματά της ήταν οι διαστροφές των ανθρώπων οι Οποίοι Είχαν Πάψει να είναι Γενναίοι Χωρίς να Μάθουν να είναι Ενάρετοι Ηθικά . Χωρίς Πατριωτισμό οι κάτοικοι της , χωρίς την κάρπωση , ή τον Πόθο της Ελευθερίας , μετά τούς πρώτους Παροξυσμούς της Θρησκευτικής Υποκίνησης , Χωρίς Μεγαλοφυείς Άνδρες , ή Διανοητική Δραστηριότητα , Είχαν Τελικά Καταστεί Σκλάβοι και στις Ενέργειες Τους αλλά και στους Συλλογισμούς Τους . Αυτοί κατείχαν την γνώση· αυτοί είχαν διαρκώς μπροστά τους την Υπέροχη Λογοτεχνία της Αρχαίας Ελλάδας , Πού Διαπνεόταν από τον Πλέον Υψηλό Ηρωισμό· Αλλά Εκείνη η Λογοτεχνία , η Οποία Μετέπειτα Συνετέλεσε τόσο πολύ στην Αναζωογόνηση της Ευρώπης , Δεν Μπορούσε πιά να Διεγείρει με κάποια Σπίθα Ζωντάνιας , ή Ομοιότητας , ή Ευγένειας , τους ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ . ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ , ίσως , κανένα στάδιο , μέσα στην Ηθική Ιστορία της Ανθρωπότητας , Βαθύτερης , ή πιο Οδυνηρής Επιρροής , ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ . Ένας Φρικιαστικός , Απαίσιος, και Ισχνός Μανιακός , Χωρίς Γνώση , Χωρίς Πατριωτισμό , Χωρίς Φυσιολογική Ψυχική Κατάσταση , Πού Περνούσε την Ζωή Του μέσα σε μία μακρά ρουτίνα Άσκοπης και Απάνθρωπης Αυτοτιμωρίας και πού Έτρεμε μπροστά στις Φρικτές Παραισθήσεις τού Παραληρούντος Μυαλού Του , ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΣΕΙ ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΑΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ τού Πλάτωνα και τού Αριστοτέλη . Η Διάθεση της Ψυχικής Γαλήνης και της Ευθυμίας πού Χαρακτηρίζει την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία , η σχεδόν Πλήρης Απουσία από κάθε Αίσθηση Πάλης και Έμφυτης Αμαρτίας πού Αυτή Φανερώνει , πρέπει ίσως κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό να αποδοθεί στο γεγονός ότι στον τομέα των ηθών πού εμείς εξετάζουμε , οι Έλληνες Ηθικολόγοι Δεν Έκαναν Σοβαρές Προσπάθειες για να Μετατρέψουν την Φύση Μας και η Ελληνική Κοινή Γνώμη συγκατατίθετο, Χωρίς να Σκανδαλίζεται , σε μία σχεδόν Απεριόριστη Ικανοποίηση Των Για Μας Παράνομων Απολαύσεων . Όταν Εμείς Λέμε ότι τα Κατορθώματα των Αρχαίων Ελλήνων , ή ότι η Αρχαία Ελλάδα , η Ίδια είναι << Αιώνια >> Εννοούμε μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων , ότι τα κατορθώματα τα ίδια εκτείνονται και προς τα εμπρός , Αλλά και προς τα πίσω μέσα στον χρόνο. << Οι μελλοντικές εποχές θα μας θαυμάζουν, όπως μας θαυμάζει τώρα η παρούσα εποχή >> : αυτό είναι το Μήνυμα πού μας Άφησαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Δεν Απαντά στους Έλληνες , η Ιουδαϊκή Ιδέα της Παντοδυναμίας . Ο Ελληνικός Άνθρωπος είναι στο βάθος Σεμνός , η Σεμνότητα του δε Αύτη Υπήρξε Πηγή Αυθεντικής Δημιουργίας. Ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι Πολιτισμός της Φιλότητας , της Φιλοφροσύνης , της Φιλανθρωπίας , της Φιλοτιμίας , της Φιλοσοφίας . Πολιτισμός έμπλεος Φιλίας , Πανερωτικός Πολιτισμός . Πολιτισμός Παμφιλίας . Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ώστε να Μην Μπορεί να χωρέσει σ' Αυτήν Ολόκληρος . Ο Μωυσής και ο Χριστός Δεν είναι Αυτεξούσιοι . Ο Λόγος Ύπαρξης γι' Αυτούς είναι Λόγος για τον Θεό , ενώ ο Λόγος Ύπαρξης για τον Προμηθέα είναι ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ . Ο Ελληνικός Προμηθέας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ την Ανθρωπότητα από την Υπερβατικότητα του Θεού , ενώ ο Χριστιανισμός , ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΔΕΣΜΙΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΘΕΟ . Ο Ελληνικός Ανθρωπισμός , ετυμολογικά ήδη Παρών στην Λέξη << Άνθρωπος >> και Αναπόσπαστο Περιεχόμενο του Προμηθεϊκού Πνεύματος , Ορίζει , ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ , ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ , η Οποία Αποκαλύπτεται , Έτσι , Ότι Δυστυχώς Βρίσκεται ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ . Ο Σημερινός Κόσμος είναι ένας Κόσμος Χωρίς Προμηθέα , ΕΝΑΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ . Και Γι' Αυτό Είναι ένας Κόσμος Ατελής . Η Αρχαία Ελλάδα Περιγράφεται σαν ένα όμορφο Ρομαντικό Όνειρο πού έλαμψε μέσα σ' ένα φως ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΦΩΣ ΠΟΥ ΕΛΑΜΨΕ ΠΟΤΕ , Μέσα σε μία Χώρα Πού Κάνεις Πλέον ( @ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ) Δεν Μπορεί Να Περιγράψει ή να Θυμηθεί , Αλλά Μόνον Να Ποθήσει . Αυτή ( @ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ) στ' Αλήθεια Θα Μας Θυμίζει Πάντα έναν Χαμένο παράδεισο και ένα Όνειρο , ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ . Η Ανθρωπότητα , 2.300 χρόνια από τον << Θάνατο >> τού Αριστοτέλους , ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ τον 23ο Αιώνα της << Αθανασίας >> Του... Η Καθολική Εκκλησία ( @ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟ-Λ-ΟΞΗ ) , Υιοθετώντας Εχθρική Στάση Κατά των Ελλήνων και κατά τού μεγάλου δασκάλου της Ακινάτη (ο Οποίος Στήριζε την << Απλοϊκή >> ΕΒΡΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στον Αριστοτέλη , Προκειμένου να την Κρατήσει Ορθή Απέναντι στην Απαιτητική Ευρώπη ) Αποκλείει Κάθε Δυνατότητα Να Θεωρηθεί ότι Απευθύνεται στην Ιστορική Αλήθεια τής Ανθρωπότητας... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ , Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ . Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ , ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕ . Μία Παρόμοια Απόπειρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ<< ΒΑΡΒΑΡΟ >> Κατά την Αριστοτελική Έννοια (στην Έννοια δηλαδή τού Αντιεπιστημονικού , τού Χωρίς Αρετή , τού Δογματικού...) . Μήπως λοιπόν Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ , ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ; Μήπως ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και Αυτό Τελικά ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ; Η Κυριότερη Πηγή των Προσωπικών Επιθέσεων Εναντίον του Αριστοτέλους φαίνεται Ότι Είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας , οι Οποίοι προφανώς τον Θεώρησαν ως κατ' Εξοχήν Ειδωλολάτρη . Αλλά και των Παρερμηνειών η Πηγή δεν βρίσκεται λιγότερο στους κόλπους της Εκκλησίας , η Οποία Θέλησε να τον Εκχριστιανίσει . Το Ελληνικό Πολιτικό Πρότυπο , το Ελληνικό << Μοντέλο >> Διακυβερνήσεως Εννοούσε ο Αριστοτέλης , Ότι ήταν Άξιο να Κατακτήσει τον Κόσμο . Κατάκτηση Πολιτική , Πολιτισμική Εννοούσε , Ό,τι δηλαδή ακριβώς Συνέβη . Οι Κατακτημένοι , οι << Βάρβαροι >> , Ανάμεσά τους ο Κάντ , ο Χέγκελ , ο Χούσσερλ αλλά και οι Σύγχρονοι Φιλόσοφοι , ΤΙΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ… Στα 62 του χρόνια ο Αριστοτέλης , Κυνηγημένος από την δυσμένεια των Αθηναίων , έφτανε στην Χαλκίδα , στα κτήματα της Μητέρας του . Σακατεμένος από βαριά στομαχική διαταραχή , εγκαταστάθηκε εκεί μαζί με την Ερπυλλίδα . Και εδώ στην Χαλκίδα , κάποιο απόγευμα του 322 π.χ. , μέσα στις συσπάσεις πού τού προξένησε μιά μοιραία κρίση , κλείνοντας τα μάτια απ' τον πόνο , χαλάρωσε καθώς Είδε το Δράμα τής Εξαίσιας Φαιστίδας , της Μητέρας Του . Αυτή πού τον Καλούσε Κοντά Της , έχοντας απλωμένα τα πάντα ανοικτά και φιλόξενα χέρια της Μάνας... Τα Θεία Χέρια , θα λέγαμε , τού Θεού τής Απόλυτης Καλοσύνης... >> . William Lecky ΕΛΛΗΝ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ