ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ??? ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ??? To ζοφερό μέλλον της Ελλάδας από τις μεθόδους και αντιλήψεις διοικήσεως του πολιτικάντικου συστήματος. Χρόνια και χρόνια το νοσηρό πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κινείται και δρα μέσα σ’ ένα τέλμα. Θα έλεγα ότι μέσα στις καλπάζουσες επιστημονικές, κοινωνικές και επικοινωνιακές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιoύνται στην υφήλιο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία εξακολουθούν να πορεύονται με τις καλουποποιημένες σκέψεις του παρελθόντος και τις αναχρονιστικές μεθόδους. Εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα ο Ούγγρος νομπελίστας βιολόγος Τ. Γκερκυϊ, ανατέμνοντας τη συμπεριφορά της ανθρωπότητας στην αντιμετώπιση των σύγχρονων προβλημάτων έγραφε: «Ζούμε σε μια καινούρια κοσμική υφήλιο, για την οποία δεν είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος. Η επιβίωσή του τώρα εξαρτάται από το πόσο καλά και πόσο γρήγορα μπορεί να προσαρμοστεί αναθεωρώντας όλες τις ιδέες του, όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δομές του. Η ύπαρξή του εξαρτάται από το αν θα μπορέσει να προσαρμοστεί ταχύτερα… Αναγκαζόμαστε ν’ αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με το τρωγλοδίτικο μυαλό μας, που ελάχιστα άλλαξε από τότε που πρωτοσχηματίστηκε. Την αντιμετωπίζουμε με την ξεπερασμένη μας σκέψη, ξεπερασμένους θεσμούς και μεθόδους, με πολιτικούς αρχηγούς που έχουν τις ρίζες τους στον παλιό προεπιστημονικό κόσμο και που πιστεύουν ότι ο μόνος τρόπος για να λύσουν τα φοβερά προβλήματα είναι τα τεχνάσματα και τα διφορούμενα λόγια…» (βλ. το δοκίμιό του για τους νέους: «Ο τρελλός πίθηκος», εκδ. «Λογοθέτης», Αθήνα 1991, σελ. 17). Πρόκειται για επισημάνσεις και διαπιστώσεις οι οποίες υποδεικνύουν μια επανάσταση του ανθρώπου σ’ όλους τους τομείς της σκέψης, της διοίκησης και της δράσης. Πολύ περισσότερο, αυτή η επανάσταση αφορά την ελληνική κοινωνία και το νωχελικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που στην διαστημική εποχή πάνε με τον αραμπά. Τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, σε μια κατάσταση πολιτικής και κοινωνικής χλωροφορμίασης, η Ελλάδα πορεύθηκε στα ηθικά, θεσμικά και οικονομικά ερείπια του τυχοδιωκτικού πολιτικαντισμού, ο οποίος «κυβέρνησε» με την εθνοκτόνο θεωρία και πρακτική του πελατειακού κράτους και του πολιτικού κόστους, που σήμαινε απραξία (βλ. το άρθρο μου: «Πολιτικό κόστος και πολιτική απραξία», «Ελευθεροτυπία» της 19-1-1990). Φωνή βοώντος… Ο πολιτικαντισμός τρέφεται και «λειτουργεί» έχοντας πάντα το νου του όχι στα προβλήματα της κοινωνίας και της Πατρίδας, αλλά στην διατήρηση της εξουσίας και την επανεκλογή του όπως διαπίστωνε και ο πιο πάνω νομπελίστας γράφοντας: «Οι πολιτικάντηδες έχουν στο μυαλό τους τις επόμενες εκλογές, ενώ οι πολιτικοί τις επόμενες γενιές. Ο λαός εκλέγει τους καλύτερους πολιτικάντηδες και μετά απορεί ανακαλύπτοντας ότι είναι κακοί πολιτικοί» (βλ. οπ.π. σελ. 33). Θα νόμιζε κανείς ότι ο Ούγγρος βιολόγος τα έγραφε αυτά για τον «κυρίαρχο» και «ώριμο» ελληνικό λαό, του οποίου η συντριπτική πλειοψηφία ανέδειξε την πολιτική νηπιότητα σε ύψιστο εθνικό ιδανικό και την αρπαχτή σε… καπατσωσύνη! Εν όψει όλων αυτών – και άλλων πολλών – τείνω να διατυπώσω την πρόβλεψη ότι το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος και του λαού της είναι ζοφερό! Αθήνα 28/06/2017 Πολιτικές υποθήκες: E.Kαντ: “Μία γενιά δεν επιτρέπεται να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές περισσότερες αμετάκλητες δεσμεύσεις από όσες βρήκε η ίδια’’ Μ.Βέμπερ: ‘’Ας υπάρχει η πρόβλεψη ότι ο Πρόεδρος του Ράιχ, σε κάθε προσπάθειά του να παραβιάσει τους νόμους ή να κυβερνήσει αυταρχικά, θα βλέπει διαρκώς μπροστά του το Ικρίωμα” Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος: “Υπάρχουν ευτυχίες που κάνουν βαρύτερη τη δυστυχία μας” Π.Προυντόν: “Οι μεγάλοι φαίνονται μεγάλοι γιατί εμείς γονατίζουμε μπροστά τους” Κ.Παλαμάς: “Οι αφέντες νόμοι δένουν με δεσίματα λογής και τ’ ανθρώπου τα φτερούγια και τα πόδια της φυλής” Α.Ζώτου (Άγνωστη αγωνίστρια): “Ήρωες είναι εκείνοι που ανοίγουν το στόμα τους και μιλούν όταν οι άλλοι γύρω τους σιωπούν“ Αριστοτέλης: “Πολίτης είναι ο μετέχων κρίσεως και Αρχής” Ε.Παπαγαρυφάλλου: “Πολίτη, ο λόγος σου να ‘ναι τσεκουράτος, σαν αστροπελέκι, φωτιά και φως γεμάτος, κόκαλα να τσακίζει, γερά θεμέλια να χτίζει” (Από το ποίημά της: «Ύμνος του Πολίτη»... Αυτός που έγραψε τα παραπάνω είναι ένας πραγματικός Έλληνας πολίτης και όχι ελληναράς..Τον γνωρίζετε οι περισσότεροι...

MIA ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ... Πώς Παραχωρήθηκε Το Όνομα Της Μακεδονίας Από Τις Κυβερνήσεις Κ. Μητσοτάκη Και Α. Παπανδρέου (Μέρος Β’) Β μέρος Του Προέδρου της «Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων» Πολίτη Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου Στο προηγούμενο άρθρο μου σημείωσα μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα και πτυχές της εθνομειοδοτικής πορείας για την απεμπόληση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια. Η Ελλάδα εξακολουθεί να πορεύεται μέσα στο ηθικό χλωροφόρμιο και τη δανειοδοτούμενη ευημερία, με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, η οποία όπως έγραφε και η βρετανική «Ιντεπέντεντ»: «Η ταραγμένη σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Μακεδονία φαίνεται ότι διορθώνεται μετά την υιοθέτηση εκ μέρους της Αθήνας, μιας περισσότερο συμφιλιωτικής πολιτικής» (Τα παρατιθέμενα γεγονότα τ’αντλώ από το έργο μου: «Το Χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του Ονόματος της Μακεδονίας, στην δεκαπενταετία 1990-2005. Πωλείται στη μισή τιμή από το βιβλιοπωλείο «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14). Για τους ξένους το πρόβλημα της ονομασίας «λύθηκε» αφού αποκαλούσαν τα Σκόπια «Μακεδονία», ενώ στην Ελλάδα υπήρχαν πολλοί που αντιστέκονταν και ανάμεσά τους και ο τότε Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών – ο παλιός μακρονησιώτης Κ. Δεσποτόπουλος, ο καθηγητής της φιλοσοφίας, που έγραφε: «Η ονομασία ¨Μακεδονία¨ για το Σκοπιανό κράτος, είναι αποδεκτή μόνο από ανιστόρητους πολιτικούς…» (βλ. το πιο πάνω έργο μου, σελ. 32, το οποίο έχει ως πηγή την «Ελευθεροτυπία» της 21-1-1994, σελ. 10) Ο χρόνος κυλά, τα κυβερνητικά προβλήματα, όπως και η διαφθορά αυξάνουν, και το κλίμα βαραίνει από τη δολοφονία του πρώην διοικητού της Εθνικής Τραπέζης Μ. Βρανόπουλου από τη «17 Νοέμβρη», η οποία «τον θεωρεί συνυπεύθυνο για το ξεπούλημα της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ – ΗΡΑΚΛΗΣ», ενώ την ίδια ημέρα γίνεται συζήτηση στη Βουλή για το όνομα της Μακεδονίας, στην οποία διαπιστώνεται «καταφανής σύγκλιση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ για συμβιβασμό» (βλ. οπ.π. και «Ελευθεροτυπία», 25-1-1994). Τις ίδιες ημέρες συνέρχεται η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, η οποία αποφασίζει την εγκατάλειψη του σοσιαλισμού και αγκαλιάζει το χώρο του Κέντρου, ενώ η ηγερία του λαϊκισμού «Αυριανή» διακηρύσσει: «Το ΠΑΣΟΚ καλύπτει πλέον τον τεράστιο χώρο του Κέντρου. Τελείωσε ο σοσιαλισμός», και ο γράφων σχολίαζε τότε: «Οι μπροστάρηδες είδαν το σοσιαλισμό σαν πουκάμισο μιας χρήσης και τον τελείωσαν με τα πέντε λόγια του Α. Παπανδρέου» (βλ. όπ.π. και «Αυριανή» της 29-1-1994). Στο πνεύμα των αλλεπάλληλων κυβερνητικών υποχωρήσεων «η μυστική διπλωματία οργιάζει» μέσα στα σκοτάδια του λαού, όπως σημείωνα, ενώ ο γενικός γραμματές του ΟΗΕ Μ. Γκάλι αποκαλεί τα Σκόπια «Μακεδονία» και η Ρωσία «αποκαθιστά τις σχέσεις της με τα Σκόπια, που τα ονομάζει Δημοκρατία της Μακεδονίας» (βλ. οπ.π. σελ. 35 και «Ελευθεροτυπία», 4-2-1994, σελ. 3). Τη Ρωσία, ακολουθούν οι ΗΠΑ, οι οποίες με ανακοίνωση του «Λευκού Οίκου» μας γνωρίζουν ότι: «Σήμερα οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επισήμως την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και ακολουθούν «όλες σχεδόν οι χώρες της Ευρώπης» (βλ. οπ.π. σελ. 47 και εφημερίδες των Αθηνών της 9-2-1994). Τα Σκόπια προκαλούν ιταμά και «ο κόσμος των λαϊκιστών είναι μουδιασμένος και τηρεί σιγήν ιχθύος» όπως σχολίαζα τότε, ενώ «Η Καθημερινή» διαπιστώνει ότι: «Με την αναγνώριση του Κρατιδίου των Σκοπίων από τις ΗΠΑ κλείνει με τρόπο δυσμενέστατο για τη χώρα μας ένας κύκλος στην τριετή διαδρομή του θέματος» (βλ. οπ.π. και φ. της «Κ» της 9-2-1994). Αυτή η φάση καταλήγει με το σχόλιο που έκανε τότε ο γράφων: «Η στρίγκλα που έγινε αρνάκι. Εκεί οδηγούν την Ελλάδα όσοι κάνουν καριέρα στο όνομα της ιδεολογίας», ενώ από την πλευρά του, ο ανεκδιήγητος υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος, παριστάνει και τον κατήγορο δηλώνοντας: «Θα υποστούμε και άλλες ήττες με τα Σκόπια, αν δεν σταματήσει η πατριδοκαπηλεία, αφού το όνομα είναι χαμένο», συνιστώντας «σοβαρότητα της εξωτερικής μας πολιτικής» (βλ. οπ.π. σελ. 38 και εφημερίδες της 15-2-1994). Ώστε, λοιπόν, κατά τον Πάγκαλο όσοι Έλληνες και Ελληνίδες αντιδρούσαμε τότε για τη διαφύλαξη του ονόματος της Μακεδονίας ως κόρη οφθαλμού -όπως έλεγε και ο Παπατζής αρχηγός του πριν ελάχιστο χρόνο- είμασταν πατριδοκάπηλοι! Να, ταγοί, να, ψηφοφόροι, να, πατριώτες… αληθινοί! Κατάπτωση! Ξαφνικά, στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο Α. Παπανδρέου ανακοινώνει την μονοπρόσωπη απόφασή του για την επιβολή Εμπάργκο στα Σκόπια. Ολόκληρο το Υπουργικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ σιωπά και εγκρίνει. Ούτε μια κουβέντα. Ούτε μια διαφωνία! Ούτε κουβέντα από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (βλ. οπ.π. σελ. 39-46 και εφημερίδες της 16-28 Φεβρουαρίου1994). Από την πλευρά του ο αρχηγός της ΝΔ. Μ. Έβερτ δηλώνει ότι «υποστηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης στα εθνικά θέματα, έστω κι αν είναι λαθεμένη», ενώ ο συγχωρεμένος συγκρατούμενος στο «Παρθένι» της Λέρου την περίοδο 1968-1970, ως αρθρογράφος της «Ελευθεροτυπίας» Πότης Παρασκευόπουλος, θα χαρακτηρίσει το εμπάργκο ως «δημαγωγική κίνηση» (φ. της 27-2-1994, σελ. 13). Παρακάμπτοντας τις ενδιάμεσες εξελίξεις -διαβάστε και το βιβλίο- σημειώνω την καλπάζουσα διαφθορά επισημαίνοντας ότι «η Ελληνική Οικονομία πνέει τα λοίσθια» (βλ. όπ.π. σελ. 60), ενώ η γλετζέδικη νεολαία του ΠΑΣΟΚ αξιώνει την απομάκρυνση του υπουργού του Παπαθεμελή που θέλει περιορισμό στα ξενύχτια της (βλ. όπ.π. σελ. 61 και εφημερίδες 21 Μαρτίου 1994). Με δανεικά γλεντούσαν! Στις 31 Μαρτίου 1994 και σε κλίμα διπλωματικής ρευστότητας «πραγματοποιείται το Παμμακεδονικό συλλαλητήριο της Θεσ/νίκης με ένα εκατομμύριο Μακεδόνες που διαδηλώνουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας», ενώ τα Σκόπια εμφανίζονται πεισμόνως αδιάλλακτα, του Σκοπιανού Πρωθυπουργού δηλούντως ότι: «Θέλουμε το όνομα και όχι ψωμί» (βλ. όπ.π. σελ. 75-76 και εφημερίδες 2-4-1994). Ενώπιον αυτής της συμπεριφοράς των Σκοπιανών, ο ελληνικός λαός αντιδρά με παντελή έλλειψη θυσίας προς την πατρίδα και εκτέλεση καθήκοντος από πλευράς της γλεντοκοπούσας νεολαίας (Ήταν τότε που έγραψα το άρθρο μου στα «Πολιτικά Θέματα» της 1-4-1994 με τίτλο: «Η ελεγεία των θρυμματισμένων ιδανικών της νιότης», ενώ ο αείμνηστος εκδότης του περιοδικού Κώστας Κύρκος, ασκώντας κριτική στο ίδιο τεύχος, έγραφε: «Ένας άνθρωπος υποκρίνεται τον Πρωθυπουργό. Δεν μετέχει ενεργά στα δρώμενα ούτε ενημερώνει τη Βουλή… Αυτός ο άνθρωπος, μόνος του, χωρίς να ρωτήσει κανένα πήρε ξαφνικά μια απόφαση (για το εμπάργκο) που δέσμευσε την Ελλάδα και έκτοτε την απομόνωσε και τη διέσυρε» (βλ. όπ.π. σελ. 77). Με την απειλή της παραπομπής της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικα­στήριο -για το ζήτημα του εμπάργκο- και εν μέσω μυστικής διπλωματίας, – το δεύτερο δεκαήμερο του Απρίλη γίνεται το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στο οποίο: «Ένας ολόκλη­ρος κόσμος 4.500 σύνεδροι χειροκροτούν και θεοποιούν έναν άνθρωπο, τον ηγέ­τη, τον Πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου, ο οποίος έφερε τούτο, τον τόπο σε τούτη την ανεκδιήγητη εθνική κατάπτωση και ο οποίος, ωστόσο, δε διστάζει να κάνει λόγο για αναγέννηση της Ελλάδας», απευθυνόμενος στους συνέδρους. Σχολίαζα τότε, προσθέτοντας: «Ένας λαός, ένας κόσμος άξιος της τύχης του, την οποία έστρω­σε στα πόδια του αρχηγού» (βλ. όπ.π. σελ. 89 και εφημερίδες της 14ης Απριλίου 1994). Ήταν το περίφημο Γ’ Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το οποίο με εισήγηση του αρχηγού αποκήρυξε τον σοσιαλισμό, διακηρύσσοντας αλλαγή των πάντων, έως τέτοιο σημείο ώστε η πασοκική «Νίκη» να έχει ως πρωτοσέλιδο: «Ένας άλλος Ανδρέας για ένα νέο ΠΑΣΟΚ και πίστη σ’ένα νέο ουμανισμό» (βλ. όπ.π. σελ. 92 και εφημερίδα της 15-4-1994). Το τερατωδώς αδιανόητο γεγονός ήταν τόσο σόλοικο, ώστε με οδήγησε στο εξής σχόλιο: «Πρόκειται στ’αλήθεια για μια παγκόσμια πρωτοτυπία, γιατί ποτέ δεν έγινε στον κόσμο σοσιαλιστικό συνέδριο, με εκλεγμένους σοσιαλιστές συνέδρους (4.500), στο οποίο ο αρχηγός-σοσιαλιστής να μην κάνει κουβέντα για τον σοσιαλισμό και οι σύνεδροι-σοσιαλιστές να τον χειροκροτούν γι’ αυτή την άρνηση του σοσιαλισμού!» Κατέληγα: «Ομολογώ ότι είναι δύσκολο να δει κανείς τόσους πολλούς πολιτικούς πιθήκους συγκεντρωμένους σε μια αίθουσα»! Αρχές του τρίτου δεκαημέρου του Απριλίου, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός της Ελλάδος, βρίσκεται στην Ουάσινγκτον «με φιλική διάθεση». Οικοδεσπότης στο «Λευκό Οίκο» ο Μ. Κλίντον, που ανταλλάσει φιλοφρονήσεις με τον Παπανδρέου, ο οποίος δηλώνει: «Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τις σημερινές (της 21/4) επαφές και συνομιλίες μου. Πάμε πολύ καλά», αφού ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, προσφωνώντας τον είπε: «Με τον Παπανδρέου είναι παλιοί φίλοι και θα πρέπει να αισθάνεται σαν στο σπίτι του» (βλ. όπ.π. σελ. 98 και εφημερίδες της 22 Απριλίου 1994). Το αντιαμερικάνικο λιοντάρι που καθόταν σαν κότα δίπλα στον Κλίντον. Πού είναι η εποχή που φωνασκούσε: «Αμερικάνοι φονιάδες των λαών»! Σχολίαζα τότε: «Νιώθω την ανθρώπινη ανάγκη να πω το πόσο λυπήθηκα τον Πρωθυπουργό, όταν στάθηκε πολλαπλά αδύνατος δίπλα στον Πρόεδρο Κλίντον στην κοινή συνέντευξη τύπου, όπου έδειχνε σαν μεταμελημένος μαθητής κοντά στον κηδεμόνα του. Έχουν γυρίσματα οι καιροί! Κι’ όμως! οι λαϊκιστές παριστάνουν τους ¨υπερήφανους¨ Έλληνες». Επρόκειτο για ένα ταξίδι, το οποίο τίποτα το θετικό για την Ελλάδα δεν είχε για το όνομα των Σκοπίων, και αυτή τη διαπίστωση την διατύπωσα με το σχόλιό μου: «Άνθρακες ο θησαυρός για το εθνικά μας θέματα» (βλ. όπ.π. σελ. 101) Το ταξίδι του Πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου στο «άντρο των φονιάδων των λαών» -όπως έλεγε- δηλαδή στην Ουάσινγκτον όχι μόνον δεν είχε τίποτα το θετικό για τα εθνικά μας θέματα αλλά το αντίθετο. Άρχισαν τα Σκόπια να παίρνουν τ’απάνω τους και η «Αυγή» νά κάνει λόγο για «αυταπάτες». Σύμφωνα με το «Βήμα», όλες οι πληροφορίες από τις ΗΠΑ, λένε ότι «από τις 23 Απριλίου και πέρα τα Σκόπια έχουν ονομασία από την οποία δεν θα μπορεί να λείπει κάτι σχετικό με το όνομα Μακεδονία» Αυτά γράφονται την Κυριακή των «Βαΐων» (24 Απριλίου), οπότε πραγματοποιείται και το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στη Χαλκιδική. Εκεί ο επωαζόμενος Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, συμπορευόμενος με τις «Αμερικανικές πηγές» από τις υπαναχωρήσεις του Α. Παπανδρέου, δήλωσε: «Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα Σκόπια είναι καλύτερα να ονομάζονται Βόρειος Μακεδονία ή Νέα Μακεδονία παρά σκέτη» (βλ. όπ.π. σελ. 102 και «Το Βήμα» της 24-4-1994) Να, λοιπόν, η ωμή αλήθεια, η οποία τότε με οδήγησε στο σχόλιο: «Η ετοιμαζόμενη κάθαρση της εθνικής τραγωδίας, θ’απαιτήσει και την κάθαρση απ’ όλους εκείνους, οι οποίοι μετέτρεψαν το έθνος των Ελλήνων σε φθηνό εμπόρευμα προσωπικών τακτοποιήσεων και οικογενειακών υπολογισμών και λογαρισασμών». Χαμένες προσδοκίες. Από ένα σάπιο λαό η εθνική κάθαρση μοιάζει ατόφια ουτοπία.

ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΡΕ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ..... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Αν δεν εμφανίζεται σωστά κάντε κλικ εδώ Ποδοσφαιρισμός και έσχατος ελληνικός ξεπεσμός! Μέρα νύχτα, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά κανάλια, ασχολούνται με όλες τις ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες, τις οποίες ανάγουν σε κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα υψίστης σημασίας! Αναλυτές, σχολιαστές και αθλητικά παπαγαλάκια κάθε λογής ποδοσφαιρικοί παράγοντες και ποδοσφαιρόφιλοι, ωρύονται με τόσο πάθος για τους «αγώνες» που σου δίνουν την εντύπωση ότι η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια και τα συσσίτια των πεινασμένων! Εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες αντιμετωπίζουν καθημερινά το βιολογικό πρόβλημα της ύπαρξης και οι ποδοσφαιρόφιλοι πορεύονται προκλητικά τη λεωφόρο της κοινωνικής αναλγησίας! Το ίδιο έκαναν και στη διάρκεια της εφταετούς δικτατορίας! Πάνω απ’ όλα η μπάλα! Κι όμως αυτός ο κόσμος όχι μόνον ψηφίζει αλλά ψηφίζει όπως προστάζουν οι τσοπάνηδες που τους έχουν στα μαντριά των ομάδων! Έσχατος κοινωνικός, ατομικός και πολιτικός ξεπεσμός! Υ.Γ. Μετά τη χάραξη αυτών των αντιδημοφιλών γραμμών ακολούθησε στο Βόλο η «γιορτή της ντροπής» - όπως οι ίδιοι χαρακτήρισαν τον ποδοσφαιρικό αγώνα – στην όπως, όπως συνήθως συμβαίνει – είχαμε «μάχες σώμα με σώμα» ανάμεσα στους «φιλάθλους» και στην αστυνομία, με μπόλικους τραυματισμούς, χημικά και «μολότωφ». Πρόκειται για ένα παμπάλαιο αρρωστημένο φαινόμενο, το οποίο ο γράφων πολλάκις καυτηρίασε και ως φορέα διαφθοράς και ανομίας (βλ. π.χ. τα άρθρα μου: «Ο φανατισμός στο ποδόσφαιρο εκμαύλισε τους πολίτες», στα «Πολιτικά Θέματα», 16-5-2003 κ.λπ.). Εκεί κατεγράφη και το «αθλητικό» πρόγραμμα του ναζιστικού κόμματος της Γερμανίας του 1923, ενώ σ’ άλλο άρθρο μου καυτηρίαζα την τερατώδη δήλωση υφυπουργού «αθλητισμού» του ΠΑΣΟΚ ότι: «Τα δύο χρυσά πόδια του ποδοσφαιριστή αποτελούν εθνικό κεφάλαιο!» («Πολιτικά Θέματα», 2-2-2003). Η Ελλάδα κατάντησε στα σημερινά χάλια γιατί οι «ταγοί» της έβαλαν τα πόδια να κυβερνούν τα μυαλά και γιατί οι πολιτικάντηδες χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο ως κοινωνικό και πολιτικό χλωροφόρμιο. Τελειώνοντας – λόγω χώρου – καταγράφω ξανά τούτο το «αθλητικό ιδεώδες»! Τον Ιούνιο του 1969 έγινε πόλεμος ανάμεσα στην Ονδούρα και στο Σαλβαδόρ ΓΙΑ ΕΝΑ ΓΚΟΛ! (βλ. Ριτσόρντη Καπίσκι: «Ο πόλεμος του ποδοσφαίρου», εκδ. «Μεταίχμιο», Αθήνα 2001, σελ. 236-240). Ο γράφων έχει την εδραία πεποίθηση ότι η ζωή των λαών θα ήταν πολύ καλύτερη αν αυτό το πάθος και το μένος των ποδοσφαιρόφιλων στρεφόταν κατά των κυβερνήσεων και όχι κατά των γειτόνων τους της άλλης ομάδας. Αυτό πως θα το μεταστρέψουμε; Οι απανταχού του κόσμου αθλητοπατέρες -με το αζημίωτο- και οι κυβερνώντες αποβλακώνουν προγραμματισμένα τους.. φίλαθλους στους οποίους χορήγησαν και το ΑΤΙΜΟΠΟΙΟΝ ΠΡΟ-ΠΟ, εναντίον του οποίου μαχόμεθα ως ΕΔΑ (βλ. Τ. Τρίκκα: «ΕΔΑ (1951-1967), ΕΚΔ. «Θεμέλιο», τομ. Α΄, 2009, σελ. 620, Ο χαρακτηρισμός του ΠΡΟ-ΠΟ ως ατιμοποιόυ, ανήκει σε σχετικό άρθρο που δημοσίευσε η ηγερία της Αριστεράς Ρόζα Ιμβριώτη, στην «Αυγή», της 15-5-1959). Σάπια Ελλάδα. Παντού σαπίλα και μαυρίλα. Υ.Γ. Μετά τη χάραξη αυτών των.. αντιδημοκρατικών γραμμών, ήρθε και η είδηση ότι την Κυριακή ακολούθησε και ο «αθλητικός» ποδηλατόδρομος δέκα πέντε χιλιάδων στην πρωτεύουσα με αφέτη τον δήμαρχο κ. τίποτα, ο οποίος σφύριζε το ξεκίνημα. Δεκάδες χιλιάδες χρήσιμοι νέοι οδηγούνται στους δρόμους του απόλυτου τίποτα ενώ μπορούν να κάνουν τα πάντα: Ακόμα και την ανατροπή του σάπιου συστήματος. Όμως το πατριδοκτόνο συμμοριακό σύστημα την μετατρέπει σε δοχείο υποδοχής των συμφερόντων των εμπόρων του αθλητισμού και της πολιτικής που τους εκμεταλλεύονται χυδαία, ενώ δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στοιχίζουν οι μεταγραφές και αγορές ποδοσφαιριστών!

ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΟΜΑΔΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ... ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ Η διαχείριση των ιστορικών και πολιτιστικών μνημείων από την ίδιατην κοινωνία σαν κοινά αγαθά Από την εμφάνιση κοινωνιών και σε όλη την ιστορική τους εξέλιξη οιάνθρωποι οργανωμένα και συλλογικά δημιούργησαν εγκαταστάσεις καιυποδομές για να καλύψουν τις ανάγκες τους.(παραγωγικές, οικονομικές,κοινωνικές, πολιτικές ,πνευματικές και συναισθηματικές). Με τον τρόποαυτό δημιουργήθηκαν οι κατοικίες , τα ιερά,, οι ναοί, τα ανάκτορα, ταυδραγωγεία, αλλά και τα αγάλματα, οι ζωγραφικοί πίνακες όπως και ταλογοτεχνικά η φιλοσοφικά κείμενα. Μπορούμε δηλαδή να πούμε ότι ταέργα αυτά ενσωματώνουν την οικονομική παραγωγή, την κοινωνικήσυνεργασία, την προσωπική συμμετοχή και την ιδεολογία της κάθεεποχής και κοινωνίας. Αποτελούν λοιπόν κοινή πολιτιστική κληρονομιάκαι επομένως ανήκουν σε όλους τους πολίτες οι οποίοι έχουν την ευθύνηαλλά και την ανάγκη να τα προστατεύουν αλλά και να τα αξιοποιούν σεόφελος του κοινού συμφέροντος.Όμως ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει και τα ιστορικά μνημεία όπως καιόλα τα δημιουργήματα των λαών σαν εμπορεύματα και προσπαθεί με κάθετρόπο να αποκτήσει κέρδη από αυτά. Ιδιαίτερα στις μέρες μας που ονεοφιλελεύθερος καπιταλισμός περνά πολύ μεγάλη κρίση, παράλληλα μετην εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και τηνκατάργηση των ανθρώπινων και κοινωνικών δικαιωμάτων, καταστρέφειτο φυσικό περιβάλλον και απαξιώνει τα μνημεία της ιστορίας και τουπολιτισμού. Το κράτος που είναι υπηρέτης των μεγάλων επιχειρήσεων, παραχωρεί σειδιώτες για κερδοσκοπική εκμετάλλευση, αφενός τα φυσικάοικοσυστήματα (δάση, παραλίες, ποτάμια, λίμνες) αφετέρου τα μνημείατης ιστορίας και του πολιτισμού προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό τηνηθική υπόσταση της ανθρωπότητας στο σύνολό της. Καθημερινάεκποιούνται σε κάθε γωνιά της γης περιοχές ολόκληρες με πλούτοιστορικό και πολιτιστικό, και αποκλείονται από τους πολίτες σημαντικάιστορικά μνημεία με σκοπό να παραδοθούν στην βουλιμία για κέρδη. Οι λαοί όμως γνωρίζουμε ότι τα μνημεία που δημιούργησαν οι πρόγονοίμας αποτελούν κοινή κληρονομιά όλων μας και για το λόγο αυτό όχι μόνοδε θα επιτρέψουμε την παραχώρησή τους σε ιδιώτες, αλλά είμαστεαποφασισμένοι να τα προστατεύσουμε και να τα διαχειριστούμε εμείς οιίδιοι τόσο για την εκπαίδευση και την διαπαιδαγώγηση των νέων όπωςκαι για την έμπνευση των σύγχρονων δημιουργών, όσο και για τηνενημέρωση και ευαισθητοποίηση όλων των πολιτών σχετικά με τηνιστορία κάθε τόπου με στόχο το όφελος των τοπικών κοινωνιών.Η Εναλλακτική Δράση με εθελοντές επιστήμονες έχει εδώ και χρόνιααναλάβει πρωτοβουλίες σε πολλές περιοχές και έχουν δημιουργηθείσυλλογικότητες πολιτών που εργάζονται από κοινού ώστε:α) Να εντοπισθούν τα ιστορικά μνημεία, μικρά η μεγάλα, σημαντικά ηασήμαντα και να καταγραφούν.β) Να γίνει γνωστή σε όλους τους πολίτες η τοπική ιστορία κάθεπεριοχής.

ΑΝ ΑΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΤΕ ΤΡΕΞΤΕ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ....ΘΑ ΣΩΘΕΙΤΕ... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Αν δεν εμφανίζεται σωστά κάντε κλικ εδώ Η νέα λεόντειος συμφωνία Σταυρωτήδων -τοκογλύφων- κυβέρνησης: Έσκαψε πιο βαθιά το λάκκο των λεόντων στον οποίο έριξαν τον ελληνικό λαό. Στην επόμενη «αξιολόγηση» θα μας χώσουν πιο βαθιά αν δεν αποφασίσουμε να βγούμε από το λάκκο τους έστω και τώρα. Το λέγαμε και το γράφαμε στην ΕΔΑ από το 1960! Έγραφε ο διανοητής Ηλίας Ηλιού: ΕΟΚ σημαίνει: Μικρασιατική καταστροφή και συγκεκριμένα: «Η Κοινή Αγορά αποτελεί τον μεγαλύτερον κίνδυνον δια τον ελληνικόν λαόν και πρόκειται ν’ αποβή, αν τελικά επραγματοποιείτο, γεγονός τόσον ολέθριον δια την Ελλάδα, όσον, η μικρασιατική καταστροφή ή η γερμανοϊταλοβουλγαρική κατοχή» (βλ. Τ. Τρίκκα: ΕΔΑ (1951-1967), εκδ. «Θεμέλιο», τομ. Α, Αθήνα 2009, σελ. 487). Αυτά για τους «αριστερούς» του κώλου και τους πραγματευτάδες των ιδεών! Αθήνα 16/6/2017

ΤΩΡΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΕΣΕΤΕ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ....ΚΑΙ ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.. Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Αν δεν εμφανίζεται σωστά κάντε κλικ εδώ Στο πλαίσιο της ενημερωτικής αποστολής της «Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων», η οποία ήδη εξέδωσε το ιστορικό δοκίμιο για τη «Θράκη» (από τις εκδόσεις «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, με συγγραφέα τον Πρόεδρό της Πολίτη Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου), με άμεση προσεχή έκδοση το ιστορικό δοκίμιο για τη «Βόρειο Ήπειρο» (με τον ίδιο συγγραφέα και τις ίδιες εκδόσεις), προβαίνει στην ανάρτηση σειράς άρθρων του ιδίου συγγραφέα για το πως παραχωρήθηκε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια από την εκδοτική στάση των ελληνικών κυβερνήσεων και των κομμάτων της Αριστεράς. Το ιστορικό υλικό, αποτελεί προϊόν μακρόχρονης ενασχόλησης του αρθρογράφου και Προέδρου της ΕΕΕΘ Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου με την πορεία του ονόματος της Μακεδονίας, ένα μέρος της οποίας εκδόθηκε στο έργο του: «Το χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του ονόματος της Μακεδονίας στη δεκαπενταετία 1990-2005» (από τις εκδ. «Γεωργιάδη»).[1] Ο αρθρογράφος έχει τη γνώμη ότι τα κείμενα αυτά (που ανέρχονται σε πέντε) είναι χρήσιμα για όσους θέλουν να έχουν μια στοιχειώδη ενημέρωση για το πως φθάσαμε στην απεμπόληση του ονόματος της Μακεδονίας στα Σκόπια, τα οποία και τούτη την ώρα που ψυχορραγούν, δεν υποχωρούν από τις ανιστόρητες θέσεις τους. Θα αναρτάται ένα κείμενο κάθε Πέμπτη της Εβδομάδας στην ιστοσελίδα της Επιτροπής Εθνικών Θεμάτων και είναι αυτονόητη η διακίνησή του από τους πάντες και προς τους πάντες. Τέλος, ο συγγραφέας των έργων: α) «Η Μακεδονία στη Μέγγενη της Γ’ Διεθνούς και του ΚΚΕ», (εκδ. «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, 2013) β) «Η Θράκη», (εκδ. «Πελασγός», Αθήνα 2012) και γ) «Ήπειρος: Η Πανάρχαια Γη των Ελλήνων» (ετοιμάζεται από τις ίδιες εκδ.), έχει τη γνώμη ότι αποτελούν χρήσιμα βοηθήματα για μια σύντομη και σφαιρική ενημέρωση για τα εθνικά μας θέματα. Γνωρίζω τη μίζερη αθλιότητα στην οποία μας έχωσαν οι εναλλασσόμενοι κυβερνήτες, που αποτελούν τους υπηρέτες των ξένων, αλλά η αντίστασή μας γίνεται και μέσα από τα εθνικά θέματα τα οποία διατρέχουν τον έσχατο κίνδυνο. Ιούνιος 2017 Πώς παραχωρήθηκε το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια από τις κυβερνήσεις Κ. Μητσοτάκη και Α. Παπανδρέου (Ιστορική αναδρομή) Μέρος Α΄ Το εθνικό θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ως «Μακεδονίας», αποτέλεσε κι’αυτό, όπως όλα τα μεγάλα εθνικά θέματα, αντικείμενο αντιπολιτευτικής διαμάχης ανάμεσα στη Ν.Δ. και στο ΠΑΣΟΚ και ακριβέστερα ανάμεσα στους Κ. Μητσοτάκη και του Α. Παπανδρέου, οι οποίοι το χειρίστηκαν και το αντιμετώπισαν ως φθηνοί γυρολόγοι και πραματευτάδες (πάντα ο «κυρίαρχος» ελληνικός λαός τους έχει αδυναμία. Όσο περισσότερο τον εκποίουν τόσο περισσότερο τους χειροκροτά και τους στηρίζει). Προβαίνω, λοιπόν, στην καταγραφή μερικών χαρακτηριστικών γεγονότων, τα οποία σημάδεψαν την εθνομειοδοτική πορεία του ονόματος της Μακεδονίας. Ιδού, λοιπόν, τα γεγονότα: Στις 3 Ιανουαρίου 1992 ο «εθνάρχης» Κ. Καραμανλής, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στέλνει επιστολή στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία γράφει και τα εξής: «Η αυτοαποκαλούμενη ¨Δημοκρατία της Μακεδονίας¨ δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα είτε ιστορικό είτε εθνολογικό να χρησιμοποιεί το όνομα της Μακεδονίας» Στις 15 Φεβρουαρίου 1992, πραγματοποιείται σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων, υπό την προεδρία του, προκειμένου να χαραχθεί κοινή εθνική γραμμή, αλλά οι αντιθέσεις τους είναι αβυσσαλέες. Στις 13 Απριλίου 1992, πραγματοποιείται η δεύτερη σύσκεψη, που οδηγεί στην έκδοση ανακοίνωσης, η οποία λέει και τα εξής: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων, η πολιτική ηγεσία της χώρας, με εξαίρεση το ΚΚΕ, συμφώνησε ότι η Ελλάδα θα αναγνωρίσει ως ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων, μόνο αν τηρηθούν και οι τρεις όροι που έθεσε η ΕΟΚ στις 16 Δεκεμβρίου 1991, με την αυτονόητη διευκρίνιση, ότι στο όνομα του Κράτους αυτού δεν θα υπάρξει η λέξη Μακεδονία». Στις 14 Ιουνίου 1992, νέα πρόσκληση του Προέδρους της Δημοκρατίας, στους πολιτικούς αρχηγούς, αλλά η σύσκεψη δεν έβγαλε λευκό καπνό. Διαφωνίες. Όμως, η Ελλάδα είναι Μπανανία -έτσι την θέλουν οι ψηφοφόροι- και οι Πρωθυπουργοί της τουλάχιστον υπάλληλοι των ξένων – έτσι τους χαίρεται ο «υπερήφανος» λαός. Γι’αυτό, στις 23 Ιουνίου του 1992, ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης στέλνει επιστολή στους ηγέτες της Ε.Ε. στην οποία, ανάμεσα στ’άλλα έγραφε: «Μπορούμε να πούμε στα Σκόπια ότι θα τα αναγνωρίσουμε με όποιο όνομα επιλέξουν, το οποίον δεν θα περιλαμβάνει το ¨Μακεδονία¨ αλλά θα έχουν την ελευθερία να αυτοαποκαλούνται με όποιο όνομα επιθυμούν». Πρόκειται για την έναρξη ανατροπής των συμφωνηθέντων και τή χάραξη της εθνομειοδοσίας. Μετά από αίτημα των Σκοπίων, στις 7 Απριλίου 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. με την υπ΄ αριθ.817 απόφασή του δέχεται την εισδοχή τους στους κόλπους του με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM). Έτσι άρχισε το ρήγμα, και το γιατί και το πως θα μας το πει στο τέλος ο Έλληνοαμερικανός βουλευτής Κρις Σπύρου. Στις 14 Μαΐου του 1993, δημοσιεύεται το «Σχέδιο-Συνθήκη», που υπογράφεται από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Κ. Μητσοτάκη και τον Πρόεδρο των Σκοπίων Γκλιγκόρωφ και γίνεται αποδεκτός ο όρος «NovaMacedonia», τον οποίο θα χρησιμοποιούν τα Σκόπια «για όλες τις επίσημες ανάγκες» όπως έγραφε το άρθρο 5. Οι Σκοπιανοί, διαπιστώνοντας την τερατώδη υπαναχώρηση της «υπερήφανης» κυβέρνησης Μητσοτάκη, υπαναχωρούν από την πιο πάνω Συμφωνία, αρνούμενοι την εφαρμογή της, γιατί απαιτούν κι’άλλες υποχωρήσεις της Ελλάδας. Τελικά, και με την έγκριση των Αμερικανών μεσολαβητών καθιερώνεται η πανηγυρική αναγνώριση των Σκοπίων ως «Νέα Μακεδονία», σύμφωνα και με την πιο πάνω απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας (Αριθ. Απόφ. 817/1993) Τα πεπραγμένα αυτά του Κ. Μητσοτάκη επικυρώνει ο Α. Παπανδρέου με το ΠΑΣΟΚ όταν γίνονται κυβέρνηση. (Τα όσα καταγράφηκαν πιο πάνω περιέχονται στο έργο μου: «Το χρονικό της Εθνικής Μειοδοσίας του Ονόματος της Μακεδονίας, στη δεκαπενταετία 1990-2005», εκδ. «Γεωργιάδης», Αθήνα 2005, σελ. 12-18, Πωλείται στη μισή τιμή από το βιβλιοπωλείο των εκδ. «Πελασγός» – Ι. Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14). Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει. Ξανάρχεται στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ με το «λαό στην εξουσία»!Άλλη απάτη ολκής. Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη του 1993 συνέρχεται στις Βρυξέλλες η Σύνοδος πρωθυπουργών Εξωτερικών της Ε.Ε. Πηγαίνουν εκεί Παπανδρέου και Πάγκαλος αλλά δεν εμφανίζονται για να θέσουν το πρόβλημα της ονομασίας. Υποδύονται τους ασθενείς (με κάποια φευγαλέα παρουσία του Πάγκαλου) και περιορίζονται στις αγορές από καταστήματα των Βρυξελών(βλ. όπ.π. σελ. 23-24). Αυτός ο «κυρίαρχος» λαός όλο πολιτική σαβούρα ψηφίζει, γιατί θέλει να κυλιέται μέσα σ’ αυτή. Ο ξένος τύπος έγραφε με κακεντρέχεια: «Η γυναίκα του Παπανδρέου διοικεί τώρα την Ελλάδα» (βλ. όπ.π. σελ. 26 όπου αναφορές στις εφημερίδες της 4-1-1994). Ο πολύς υπουργός του ΥΠΕΞ Θ. Πάγκαλος, υπονομεύει, αυτή τη Σύνοδο Κορυφής, δηλώνοντας ότι: «Ο έλεγχος της Ευρώπης για το Σκοπιανό χάθηκε», ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη μετατροπή του ζητήματος από Ευρωπαϊκό σε «διμερές» (βλ. οπ.π. σελ. 26). Τo ΠΑΣΟΚ ή μάλλον η ηγεσία του, με την σκόπιμα έωλη πολιτική του στο εθνικό θέμα, προετοιμάζει τον απ’ ευθείας διάλογο με τα Σκόπια, παρά το γεγονός ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου ψεύδεται ασυστόλως και εσκεμμένως δηλώνοντας: «Ο Διάλογος με τα Σκόπια αποτελεί απαράδεκτη εθνική ενέργεια. Το όνομα της Μακεδονίας είναι αδιαπραγμάτευτο» (βλ. όπ.π. σελ. 27, όπου και αναφορές στον Τύπο των ημερών). ΟΧΙ! «Απαράδεκτος» δεν αποδείχθηκε ο διάλογος με τα Σκόπια. Απαράδεκτος αποδεικνύεται ο «κυρίαρχος» ελληνικός λαός γιατί χρόνια και χρόνια κάνει συλλογικό χαρακίρι και ταυτόχρονα δολοφονεί και την Ελλάδα με τις τυχοδιωκτικές του επιλογές! Με επίσημα κείμενα, προγράμματα, Διακηρύξεις και πρωθυπουργικές ομιλίες στη Βουλή -έτσι λέγεται κομψά- το ΠΑΣΟΚ κηρύσσει στην Ελλάδα και τον Κόσμο ότι δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί σύνθετη ονομασία. Να, μερικές διαβεβαιώσεις του: α. Στο προεκλογικό του πρόγραμμα του 1993 διαβάζουμε και τα εξής: «Δεν πρόκειται ν’ αναγνωρίσουμε καμιά ξένη εθνική ή κρατική οντότητα που προσπαθεί να διαμορφώσει επίπλαστη εθνική συνείδηση στους κατοίκους της παραχαράσσοντας την ελληνική ιστορία και το πολιτισμό μας και χρησιμοποιώντας ως όνομα τη λέξη Μακεδονία ή τα παράγωγά της». β. Απάτη στην απάτη, ψέμα στο ψέμα το ΠΑΣΟΚ θριαμβεύει στις εκλογές και γίνεται ξανά κυβέρνηση. Ο «Χαρισματικός» Παπανδρέου σπεύδει να δηλώσει: «Σχετικά με το θέμα των Σκοπίων… επιθυμώ να επαναλάβω την απόφασή μας να μην αναγνωρίσουμε το κράτος αυτό με όνομα που να περιέχει τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγά της» (βλ. το πιο πάνω έργο μου σελ. 29 όπου ως πηγή έχει τα Επίσημα Πρακτικά της Βουλής της 23-10-1993, σελ. 16). γ. Πάμε στη «Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου του ΠΑΣΟΚ», το 1993, η οποία μας διαβεβαιώνει: «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει στα βόρεια σύνορά της Κράτος στο όνομα του οποίου θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία» ενώ ταυτόχρονα «απέκρουε κάθε ενδοτική στάση» δ. Το αποκορύφωμα της Πασοκικής Εθνικής απάτης: Το Μάρτιο 1993, το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη γιατί «δέχθηκε τη διπλή ονομασία, η οποία περιείχε και τη λέξη Μακεδονία» Στις 27 Μαρτίου, γίνεται η συζήτηση στη «Βουλή» – σ’αυτό το χάλκειο της διαφθοράς και του πλυντηρίου της ανομίας, όπως τη λένε οι ίδιοι- όπου ο Παπανδρέου βροντά και αστράφτει ως νεφεληγερέτης Δίας, όπως θα έλεγε και ο Όμηρος. Ανεβαίνοντας στο βήμα είπε και τούτα: «Επαναλαμβάνω και σήμερα. Η πρότασή μας είναι σαφής και συγκεκριμένη: Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ως κράτος με όνομα στο οποίο περιέχεται ο όρος Μακεδονία ή τα παράγωγά της… Θα ήθελα να τονίσω ότι τα Σκόπια αποτελούν την καρδιά, το καίριο θέμα, το οποίο θα συζητηθεί με αυτή την πρόταση δυσπιστίας… Το όνομα ¨Μακεδονία¨ είναι ούτως ή άλλως, όχυμα αλυτρωτισμού. Πολλοί λένε ότι το όνομα είναι δευτερεύον. Όμως πρέπει να καταστεί σαφές προς όλους ότι οποιαδήποτε υπονομευτική και αποσταθεροποιητική κίνηση των Σκοπίων -αυτό το φυτευμένο σκόπιμα κρατίδιο- δεν θα είχε καμιά σημασία και συνέπεια, αν δεν υπήρχε στην ονομασία του η χρήση του όρου ¨Μακεδονία¨, της λέξης Μακεδονία. Είναι η πηγή του προβλήματος. Είναι το Πρόβλημα…» Αστράφτει και βροντά ο πολεμιστής του 40, ως νοσοκόμος στο Αμερικανικό Νοσοκομείο, και ως «αγωνιστής» κατά της δικτατορίας του ΄67 διαμένοντας στα Ευρωπαϊκά ξενοδοχεία! Συνεχίζοντας λέει: «Τα εθνικά θέματα δεν είναι δυνατόν να γίνονται κλωτσοσκούφι στις εσωκομματικές διενέξεις της Νέας Δημοκρατίας. Η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από τυχοδιωκτισμούς…» (βλ. οπ.π. σελ. 30 με πηγή «Πρακτικά» Βουλής, συνεδρίαση ΡΒ’, της 27-3-1993, σελ. 5026-5028.) Αυτά τα πατριωτικά διεκήρυσσε, χτυπώντας ξανά την πόρτα της εξουσίας, ο μέγιστος των συγχρόνων πολιτικών τυχοδιωκτών της Ελλάδας, υποστηριζόμενος και θαυμαζόμενος από εκατομμύρια κοπρίτες ψυφοφόρους. Σημ.: Στο επόμενο η δεύτερη συνέχεια.

ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΓΡΑΙΚΟΙ-ΡΩΜΙΟΙ » Έλληνας, Γραικός ,Γραικύλος και Ρωμιός. Παρασκευή, 4 Ιουλίου 2014 5:20 μμ | 3 σχόλια Εμείς αποκαλούμε τους εαυτούς μας Έλληνες η ενωμένη Ευρώπη επίσημα αποκαλεί την πατρίδα μας Ελλάς ,όμως οι δυτικοί μας αποκαλούν Γραικούς από το Greece, Griechenland ενώ οι τούρκοι Γιουνάν η Γιουνανιστάν που θεωρούμε ότι προέρχονται από την ρίζα για Ίωνες και Ιωνία. Η Ελλάς ως Ελλάς ή Hellas δεν αναφέρεται πουθενά σαν πρωταρχική λέξη που να δείχνει την Ελλάδα στις γλώσσες των ξένων λαών Στα λεξικά τους αναφέρουν ότι Hellas είναι η λέξη των Γραικών για την Γραικία Έλληνες ,Γραικοί και Γραικύλοι. Ό Δευκαλίων ήταν ο βασιλιάς της Φθιώτιδας και ο ήρωας του ελληνικού κατακλυσμού, πού έγινε σύμφωνα με μια μεγάλη αρχαία επιγραφή στον περίφημο Πάριο Χρονικό το έτος 1528 π.Χ. Διάδοχος του Δευκαλίωνα ήταν ο ήρωας Έλληνας (ή σε κάποιες αναφορές γιός του ίδιου του Δία), ο οποίος ταξίδεψε και έδρασε σε πολλές πόλεις. Ο 'Έλλην σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία ήταν ο γενάρχης των Ελλήνων . Ήταν αδελφός του Αμφικτύονα και πατέρας του Αιόλου, του Ξούθου, και του Δώρου. Η γυναίκα του, μητέρα όλων των Ελλήνων, ήταν η νύμφη Ορσηίδα. Κάθε ένας από τους γιούς του ίδρυσε από ένα πρωτεύον ελληνικό γένος: ο Αίολος τους Αιολείς, ο Δώρος τους Δωριείς, ενώ από τους υιούς του Ξούθου, Αχαιό και Ίωνα προέρχονται οι Αχαιοί και οι Ίωνες αντίστοιχα. Σύμφωνα με τον Ησίοδο στον Κατάλογο Γυναικών από την ένωση της αδελφής του Έλληνος , Πανδώρας με τον Δία γεννήθηκε ο Γραικός από τον οποίον προέρχονται οι Γραικοί, ενώ από την ένωση της άλλης αδερφής του Έλληνος Θυίας με τον Δία, γεννήθηκαν ο Μακεδνός από τον οποίο προέρχονται οι Μακεδόνες και ο Μάγνης από όπου προέρχονται οι Μάγνητες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ' ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στη Θεσσαλία και τη Φθιώτιδα, ανάμεσα στα Φάρσαλα και τη Λαμία, το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό Αχιλλέα. Φαίνεται λοιπόν ότι οι Έλληνες ήταν ένα από τα παλιά ελληνικά φύλα όπως οι Δαναοί, οι Αχαιοί, οι Αργείοι, οι Λοκροί, οι Άκαρνάνες Η ετυμολογία της λέξεως προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις Από το μικρό αυτό έθνος της Κεντρικής Ελλάδας, πήραν το όνομα τους, κατά την πρώιμη φάση της Ιστορίας, όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι μέσω των κοινών Ιερών Δωδώνης Δελφών και Ολυμπίας, των κοινών πανελλήνιων Ολυμπιακών αγώνων και των Μηδικών Πολέμων και μέσα από την αίσθηση της κοινής γλώσσας και παιδείας απέκτησαν κοινή ελληνική συνείδηση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Άργεάδες της Μακεδονίας επέμεναν με τόσο πείσμα να μετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήδη τον 7ο αι. έχει επικρατήσει η ονομασία Πανέλληνες και από εκεί αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία Έλληνες / Έλλην εξ ου και ο τονισμός Έλλην αντί Ελλήν. Ο Ξενοφάνης, ποιητής και φιλόσοφος από τον Κολοφώνα της Μ. Ασίας, θεωρεί Έλληνες όλους όσοι μιλούν ελληνικά, χαρακτηρίζοντας ως Ελλάδα μακρινές περιοχές, όπως τη Σικελία και τον Εύξεινο Πόντο. Αργότερα, με τον Χριστιανισμό ο όρος Έλλην σήμαινε τον ειδωλολάτρη ή τον μη χριστιανό, ενώ οι κάτοικοι της Ελλάδος λέγονταν Ελλαδίτες. Την Παρασκευή 20-6-14 και το Σάββατο 21-6-14 είχα την τιμή να παρακολουθήσω το πρώτο διεθνές συνέδριο για τον Αχιλλέα και την περιοχή στην οποία γεννήθηκε και έζησε που διεξήχθη με ιδιαίτερη επιτυχία στην Λαμία Στο συνέδριο συμμετείχαν σοβαροί ομιλητές οι οποίοι με σοβαρά επιχειρήματα απέδειξαν ότι η πόλις Ελλάς ήταν κτισμένη κάπου ανάμεσα στα Φάρσαλα και στην κοιλάδα του Σπερχειού ποταμού. Γραικός: Όπως είδαμε και παραπάνω είναι ο επώνυμος ήρωας των Γραικών. Υπάρχει και μια αρχαία παράδοση από τα χρόνια του Ησιόδου, ότι ή Πανδώρα, ή κόρη του Δευκαλίωνα, γέννησε από τον ερωτά της με τον Δία τον γενναίο Γραικό. Γραικοί: όνομα Ελλήνων που καθιερώθηκε από τους Ρωμαίους όπως θα δούμε παρακάτω για τους δικούς τους σκοπούς και γενικεύτηκε στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τον Γραικό τον γιο του Δια και της Πανδώρας .Ο Αριστοτέλης μας δίνει άλλη μια εκδοχή για τον όρο Γραικός. Το όνομα γραικός είναι μάλλον πιο παλιό από το όνομα Έλληνας. Στα Μετεωρολογικά του σημειώνει ότι στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο, την οποία ο Κλαύδιος ο Πτολεμαίος θεωρούσε ως την αρχέγονη Ελλάδα, κατοικούσαν οι Σελλοί που αποκαλούνταν τότε Γραικοί και τώρα Έλληνες. Το όνομα Γραικός συνεπώς σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι ένα πανάρχαιο όνομα και ετυμολογικά συνδέεται με τους γηραιούς προφήτες /ιερείς της Δωδώνης. Από την περιοχή εκείνη ξεκίνησε μάλλον η πρώτη διείσδυση των Γραικών στις πελασγικές χώρες της Κάτω Ελλάδος. Κατά μια άλλη έννοια ο όρος Γραικός Γραικοί προέρχεται από την αρχαία περιοχή Γραία κοντά στον Ωρωπό όπως αυτή αναφέρεται στο δεύτερο μέρος της ραψωδίας ΄Β στην Ηλιάδα του Ομήρου. Αυτή που ονομάζουμε ραψωδία των πλοίων. Παυσανίας (Βοιωτικά, 20 - 24) από τη μια αναφέρει ότι το όνομα της πόλης «η Γραία» προέκυψε από σύντμηση της αρχικής ονομασίας «Τανα-γραία» (που αρχικά η ονομασία αυτή ήταν όνομα γυναίκας, της κόρη του Ασωπού, και μετά της πόλης) και από την άλλη ότι η Γραία ήταν πολύ μεγάλη σε έκταση, περιλάμβανε την Αυλίδα, τη Μυκαλησσό, το Άρμα κ.α. Λέει επίσης ότι ο Όμηρος γι αυτήν αναφέρει « Την Θέσπεια, την Γραία και την ευρύχωρη Μυκαλησσό», καθώς και ότι ο Αριστοτέλης λέει ότι ο Ωρωπός ονομαζόταν «Γραία» και η περιοχή του Ωρωπού «Γραϊκή». Ο ιστορικός Πρίσκος (5ος αι. μΧ) αναφέρει την συνάντησή του στα βόρεια Βαλκάνια με ελληνόφωνο έμπορο που αυτοχαρακτηριζόταν "Γραικός το γένος" Ο Στέφανος Βυζάντιος, στο λήμμα Γραικοί, αναφέρει ότι ο Αλκμάν ονόμαζε Γραίκες τις μητέρες των Ελλήνων (Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν). Σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα εκδοχή, η ονομασία Γραικοί αρχικά χρησιμοποιούνταν από τους Ιλλυριούς για τους γείτονές τους Έλληνες της Δωδώνης, μέχρι που τελικά επικράτησε ο όρος Έλληνες. Η εκδοχή αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τον Αριστοτέλη (Μετεωρολογικά Ι, 352α) και το Πάριο Χρονικό. Ο όρος χρησιμοποιείτο και στους μεσαίους χρόνους ως συνώνυμο του "Έλλην". Για παράδειγμα, ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς τον 16ο αιώνα σε κείμενό του γραμμένο σε δημώδη γλώσσα αναφέρεται σε "γένος των Γραικών" και στο ίδιο κείμενο γραμμένο σε αρχαΐζουσα γλώσσα αναφέρεται στην Ελλάδα και το "ημέτερον γένος". Από τη λέξη Γραικός επίσης προέρχεται και η μειωτική λατινική λέξη Γραικύλος (Graeculus), που χαρακτήριζε τον ξεπεσμένο, παρηκμασμένο και δουλοπρεπή Έλληνα. Κατά τον Κωσταντίνο Σάθα οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν έτσι τους Έλληνες διότι οι δεύτεροι στον πόλεμο απέφευγαν την κατά μέτωπο σύγκρουση και προτιμούσαν τακτικές όπως η ενέδρα, ο νυκτοπόλεμος κτλ, το οποίο δεν κατανοούσαν οι πρώτοι και το εκλάμβαναν ως δειλία. Γραικύλος: έλληνας ανάξιος του ελληνικού ονόματος, της ελληνικής παιδείας και της Ελληνικής ιστορίας. Γραικυλισμός: (υβριστικό) συμπεριφορά που προσιδιάζει τον γραικύλο, αυτόν που έχει έλλειψη εθνικής αξιοπρεπείας. Αν κοιτάξουμε την μυθολογία θα δούμε ότι ο Δίας εκτός από τον γιο του με την Πανδώρα τον Γραικό είχε και πολλούς άλλους γιους ,όπως ο Αίακος πατέρας του Τελαμώνα (παππούς του ήρωα Αίαντα από την Σαλαμίνα) τον Πηλέα ,πατέρα του Αχιλλέα , τους περισσότερους θεούς πολλούς ημίθεους και πολλούς άλλους. Εμείς σαν Έλληνες θεωρούμε τους εαυτούς μας παιδιά του Έλληνα γιο του Δευκαλίωνα και ονομαζόμαστε Έλληνες. Κοιτάζοντας το γενεαλογικό δέντρο θα δούμε ότι ο Γραικός δεν είναι παιδί του Έλληνα και της Ορσηίδας αλλά ανιψιός του. Επομένως ο Έλλην και ο Γραικός είναι δυο διαφορετικά πρόσωπα που ετυμολογικά δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τους Έλληνες με τους Γραικούς άσχετα αν καταγόμαστε όλοι από τον Δευκαλίωνα την Πυρρά και τον Δια μυθολογικά. Ρωμιός Αρχικά ο όρος Ρωμιός σήμαινε οποιονδήποτε ελεύθερο πολίτη κατοικούσε στα όρια της Ανατολικής Αυτοκρατορίας ,ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και θρησκεύματος. Αργότερα ο όρος ταυτίστηκε με το κυρίαρχο στοιχείο της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ,τους Έλληνες χριστιανούς. Με άλλα λόγια η ονομασία Ρωμιός είναι παραφορά του όρου «Ρωμαίος» Δηλαδή ο κάτοικος της Ρωμανίας, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,δηλαδή αυτού που γνωρίζουμε σήμερα σαν Βυζαντινή αυτοκρατορία η οποία δημιουργήθηκε ως συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από μη Έλληνες με πρωτεύουσα την Νέα Ρώμη την Κωνσταντινούπολη. Εμείς για πάνω από δεκατρείς αιώνες μέχρι την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό αποκαλούμασταν Γραικοί και Ρωμιοί τίτλοι μάλλον περιφρονητικοί για πολλούς. Το ερώτημα είναι ποια είναι η ουσιαστική έννοια των παραπάνω ονομάτων διότι απ ότι φαίνεται η κάθε λέξη έχει διαφορετική έννοια σε κάθε μέρος της πατρίδος μας και όχι για τους ξένους . Οι ίδιοι οι Έλληνες, όπως και οι κάτοικοι ολόκληρης της Νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία μόλις τον 16ο αι.μ.Χ., ονομάστηκε από τον Ιερώνυμο Wolf και άλλους προκατειλημμένους ιστορικούς περιφρονητικά ως Βυζάντιο, ονομάζονταν Ρωμαίοι ή μετέπειτα Ρωμιοί, αφού συνδέονταν μεταξύ τους με, το ρωμαϊκό δίκαιο, την ορθόδοξη πίστη και την κοινή ελληνική γλώσσα. Οι πρώτοι και οι μόνοι οι οποίοι κατά τον 9ον αιώνα έπαυσαν να μας ονομάζουν Ρωμαίους και από τότε μας ονομάζουν με το όνομα Γραικός, που θέλει ο Αδαμάντιος Κοραής, είναι οι Φράγκοι. Σιγά σιγά μετά την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους και κυρίως μετά την άλωση από τους Τούρκους επεκράτησε η φραγκική αυτή παράδοση στους Νορμανδούς, στους Κέλτες, στους Σάξονες, στους Σκανδιναβούς, στις ιταλικές πόλεις και ακόμη και στους Ρώσους. Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Φράγκοι μας ονόμασαν μόνον Γραικούς είναι ότι είχαν κατακτήσει τα τεράστια πλήθη των Ρωμαίων της γαλλικής και της βορείου και μέσης ιταλικής Ρωμανίας από τον 6ον μέχρι τον 8ον αιώνα. Οι Ρωμαίοι των επαρχιών αυτών μετατράπηκαν σε δουλοπάροικους και οι Φράγκοι κατακτητές απετέλεσαν την τάξη των κατά φύση και εκ γενετής ευγενών απ' όπου γεννήθηκε ο Ευρωπαϊκός φεουδαλισμός. Για να ξεχάσουν οι δουλοπάροικοι πλέον Ρωμαίοι ότι υπάρχει ελευθέρα ανατολική Ρωμανία, την ονόμασαν "Γραικίαν", τους ανατολικούς Ρωμαίους ονόμασαν μόνον "Γραικούς", τον βασιλέα των Ρωμαίων στη Νέα Ρώμη "βασιλέα των Γραικών", και τα ανατολικά Πατριαρχεία των Ρωμαίων "Πατριαρχεία των Γραικών". Παραλλήλως οι Φράγκοι ονόμασαν τον πρώτον ρήγα των Φράγκων "βασιλέα των Ρωμαίων", έδιωξαν τους Ρωμαίους από το Πατριαρχείο της Νέας Ρώμης, αλλά ονόμασαν τον Φράγκο πλέον Πάπα "Πάπα των Ρωμαίων", κράτησαν το όνομα Ρωμανία για το παπικό κράτος, και ολοκλήρωσαν την κατάληψη της λατινόφωνης και ελληνόφωνης ρωμαϊκής Ιεραρχίας της κάτω ιταλικής και σικελικής Ρωμανίας. Πολλοί εκρωμαϊσθέντες Κέλτες και Σάξονες πρόσφυγες από την Αγγλίας ήλθαν στην Κωνσταντινούπολη - Νέα Ρώμη και κατετάγησαν στο επίλεκτο πολεμικό σώμα των Βαράγγων, οι οποίοι αποτελούσαν την ανακτορική φρουρά του βασιλέως των Ρωμαίων. Με αυτόν τον τρόπον οι δουλοπάροικοι πλέον Ρωμαίοι έχασαν την εκκλησιαστική τους Εθναρχία και ήρθαν σε κατάσταση αγραμματοσύνης, και πίστεψαν ότι το κράτος των η Ρωμανία είναι μόνον το παπικό κράτος, ότι ο Φράγκος πλέον Πάπας είναι ακόμη ο Ρωμαίος Εθνάρχης των, και ότι ο Φράγκος πλέον "βασιλεύς των Ρωμαίων" είναι ο παραδοσιακός βασιλεύς των. Συγχρόνως οι Φράγκοι καταδίκασαν ως αιρετικούς τους λεγόμενους "Γραικούς" και έτσι κατόρθωσαν όχι μόνον να αποκόψουν τους δυτικούς υπόδουλους Ρωμαίους από τους ελεύθερους ανατολικούς Ρωμαίους, αλλά και να τους διδάξουν να μισήσουν τους ανύπαρκτους "Γραικούς" και εις την πραγματικότητα ομοεθνείς Ρωμαίους. Γι αυτό κατάντησε για τους Ευρωπαίους το όνομα Γραικός να σημαίνει "αιρετικός, κλέπτης, ψεύτης, αλήτης, αγύρτης και απατεώνας". Αλλά παρ' όλα αυτά ο Αδαμάντιος Κοραής την εποχή του ξεσηκωμού προτίμησε το Γραικός με το οποίον μας κατέστρεψαν οι Φράγκοι και με το οποίον μας ύβριζαν τότε "όλα τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης". Και για να έρθουμε στις έννοιες που έχουμε σήμερα εμπεδώσει εμείς σαν έλληνες για εμάς τους Έλληνες θα πρέπει αναγκαστικά να αναφέρουμε κάποια παραδείγματα .«Εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θε να πεθάνω» είπε ο Αθανάσιος Διάκος λίγο πριν πεθάνει δηλώνοντας με υπερηφάνεια την ελληνικότητα του αλλά και την χριστιανική του πίστη. Εδώ βλέπουμε μια ταύτιση της ορθοδοξίας με τον όρο Γραικός η οποία ταύτιση δεν υπήρξε μόνο στα χρόνια του Αθανασίου Διάκου αλλά θα πρέπει να ξεκίνησε από τα χρόνια της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους . Η άλωση της Πόλης από τους Φράγκους και ο βίαιος προσηλυτισμός των ορθόδοξων από τους καθολικούς ήταν η αιτία να γεννηθεί το μεγάλο μίσος ανάμεσα στους ορθοδόξους και στους καθολικούς .Αυτό ίσως το αποδεικνύει το γνωμικό των Σαρακατσαναίων «Τουρκεύω και δεν γραικεύω » αναφερόμενοι υποτιμητικά στους Γραικύλους αυτούς δηλαδή που από φόβο απαρνήθηκαν την ορθοδοξία και ασπάστηκαν τον παπισμό και έγιναν δούλοι του πνεύματος. Δείγμα επίσης του μεγάλου μίσους ανάμεσα στα δυο χριστιανικά δόγματα ήταν και τα λόγια του Λουκά Νοταρά: καλύτερα να δω στην Πόλη φέσι τουρκικό παρά καλύπτρα παπική. Εννοούσε ότι καλύτερα η σωματική σκλαβιά στους Οθωμανούς παρά η πνευματική υποδούλωση στον Πάπα. Ανακεφαλαιώνοντας την παραπάνω διαχρονική έρευνα βλέπουμε ότι οι όροι Έλληνας και Γραικός κάποια στιγμή γέννησαν και τον όρο γραικύλος που δηλώνει τον υπόδουλο του πνεύματος. Και οι τρεις όροι αναφέρονται σε Έλληνες. Ο Έλληνας και ο Γραικός επί αιώνες προτίμησε την σωματική σκλαβιά από την πνευματική υποδούλωση. Ο Ρωμιός είναι αυτός που επί αιώνες κράτησε όλους τους πολίτες της Ανατολικής Ρωμυλίας κάτω από την σκέπη του Ελληνισμού και τους έκανε Έλληνες. Ο Γραικύλος είναι αυτός που από φόβο μην χάσει την περιουσία του η τα προνόμια του η ακόμη από φόβο να μην χάσει την ζωή του αλλαξοπίστησε και πούλησε τα ιδανικά του. Είναι ο άνθρωπος που δεν τον αγγίζει τίποτα πια πέρα από τον εαυτό του και την τσέπη αλλά δεν αξίζει και τίποτα σαν έλληνας η Γραικός. Δυστυχώς σήμερα διαπιστώνουμε ότι από τον Γραικισμό των καθολικών έχουμε περάσει στον Νεογραικισμό των δυτικών. Οι Έλληνες και οι Γραικοί ήταν πνεύματα ανεξάρτητα ,με υψηλή παιδεία και ψηλά ιδανικά . Ήταν οι άνθρωποι που δημιούργησαν τον μεγάλο ελληνικό πολιτισμό. Οι Γραικύλοι είναι αυτοί που τους πρόδωσαν και οι νέογραικύλοι είναι αυτοί που σήμερα αποκαλούμε ευρωλιγούρηδες , αμερικανολιγούριδες με την έννοια ότι χωρίς τον παραμικρό ιδεολογικό ενδοιασμό ξεπουλάνε τα πάντα . Είναι αυτοί που τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνονται με γεωμετρική ακρίβεια ,είναι αυτοί τα τελευταία χρόνια πούλησαν οτιδήποτε ελληνικό προς χάρης του κέρδους και μας έφεραν στην τραγική κατάσταση , είναι το 80% των ελλήνων πολιτικών

Georgios Grigoromihelakis μαζί με Φραγκίσκος Νίκας και 88 ακόμη. 8 Ιουνίου στις 11:20 μ.μ. · ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…ΑΠΟ ΤΟΝ << ΞΕΝΟ >> , ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ…ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΑ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ : ΤΟΝ ΓΟΥΪΛΛΙΑΜ ΛΕΚΥ ! ! ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ….ΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ…ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ…ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΘΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ! ! ! ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ : ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑΠΕΙΝΟ ΚΑΙ ΞΕΦΤΙΛΑ , ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ! ! ! ΕΝΑ << ΞΕΝΟ >> ΚΕΙΜΕΝΟ , ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ….ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΕ ( ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ) , ΝΑ ΔΙΑΤΥΠΩΣΕΙ ΑΚΟΜΗ…ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ , ΣΤΟ ΓΕΝΟΣ ! ! ! << Καμία Άλλη Φυλή , Εκτός απ' την Ελληνική , Δεν Συνέλαβε με τόσο Καθαρή Διαίσθηση και δεν Καθόρισε με τόση Ακρίβεια την ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ και την Γνώση τής Μεταθανάτιας Ζωής... >> ( Τώρα Βάζω το Κείμενο του ΓΟΥΪΛΛΙΑΜ ΛΕΚΥ : Τα Δικά μου Σχόλια , θα Είναι πάντα Μέσα σε Παρένθεση και θα Αρχίζουν με το Σύμβολο Αυτό @ ) << Υπήρχε πολύ Μεγάλη Διαφορά Αντίληψης και πεποίθηση στις Απόψεις των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων πού αφορούσαν τα μελλοντικά πεπρωμένα της ψυχής , αλλά Αυτοί ήταν Ομόφωνοι ως προς την Θεώρηση τού Θανάτου , Απλά σαν μιας Φυσικής Παύσης και ως προς την Απόδοση των Φόβητρων, πού Συνδέονταν μ' Αυτόν, σε μία Αρρωστημένη Φαντασία. Ο Θάνατος , Έλεγαν : είναι το μόνο κακό πού Δεν μας Βλάπτει όταν είναι παρόν. Όσο διάστημα εμείς ζούμε , ο Θάνατος Δεν Υπάρχει και Όταν έλθει ο Θάνατος εμείς Δεν Υπάρχουμε. ( @ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ) Είναι Λανθασμένη η Δοξασία ότι αυτός μόνον ακολουθεί , αυτός επίσης προηγείται της ζωής. Είναι σαν να είμαστε όπως ήμασταν προτού γεννηθούμε. Το κερί πού έσβησε είναι στην ίδια κατάσταση πού ήταν πριν ανάψει και ο πεθαμένος άνθρωπος είναι όπως ό άνθρωπος πού δεν γεννήθηκε ακόμη. Ο Θάνατος Δεν είναι Συμφορά ούτε κακό , αλλά απλά η μετατροπή τής ύπαρξής μας μέσα στα αρχικά της στοιχεία , ο νόμος της ανθρώπινης φύσης μας δηλαδή, στον όποιον είμαστε υποχρεωμένοι να συμμορφωθούμε χωρίς αντίρρηση. Άλλα εκείνο που είναι το πλέον εντυπωσιακό σε ένα μελετητή , ο όποιος στρέφεται από την Θρησκευτική Λογοτεχνία του Χριστιανισμού προς την Αρχαιοελληνική Φιλοσοφία , ΕΙΝΑΙ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑ , ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ , ( @ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ) , της Εκφοβιστικής Αντίληψης όσον άφορα τον Ποινικό Χαρακτήρα του Θανάτου . Σ' αυτήν την αυτοπεποίθηση πρέπει να βρούμε τα ίχνη του γαλήνιου θάρρους , την Πλήρη Απουσία Κάθε Τύψης Συνειδήσεως , πού ήταν τόσο Εμφανής στις τελευταίες ώρες του Σωκράτη και πολλών άλλων Σοφών τής Αρχαιότητας. Οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι Εδίδασκαν : ότι ο Θάνατος είναι << ένας Νόμος και Όχι μία Τιμωρία >> · οι Πατέρες της Εκκλησίας Εδίδασκαν : ότι ο Θάνατος Είναι μία Ποινική Επιβολή Τιμωρίας πού πρωτοπαρουσιάσθηκε μέσα στον κόσμο εξ αιτίας του αμαρτήματος του Αδάμ. Οι Πρώτοι ( @ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ) Παρίσταναν τον άνθρωπο σαν αγνό και αθώο μέχρι την στιγμή πού η βούλησή του είχε αμαρτήσει' οι Δεύτεροι ( @ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ) τον Παρίσταναν σαν να βρισκόταν κιόλας υπό την Ποινήν τής Καταδίκης από την ίδια την στιγμή της Γέννησης Του. Η Αρχαιοελληνική Σχολή Επεδίωκε να Τοποθετήσει τα Θεμέλια Της μέσα στην Ηθική Φύση της Ανθρωπότητας , Διακηρύσσοντας ότι ο άνθρωπος μπορεί να καταστεί αποδεκτός στην Θεότητα μέσω της αρετής του και δι΄ αυτής μόνον, ότι όλες οι θυσίες, οι Ιεροτελεστίες και οι τύποι είναι αδιάφορα και ότι η Αληθινή Λατρεία του Θεού είναι η Αναγνώριση και η Μίμηση τής Καλοσύνης του. Σύμφωνα όμως με την Χριστιανική Σχολή , και οι πλέον ηρωικές προσπάθειες της Ανθρώπινης Αρετής Είναι Ανεπαρκείς για να Αποτρέψουν μία Ποινή Αιώνιας Καταδίκης , αν Δεν Συνδεθούν με μία Απόλυτη Θρησκευτική Πίστη στις Διδασκαλίες τής Εκκλησίας και με μια οφειλόμενη τήρηση των ιεροτελεστιών πού Αυτή Επιβάλλει. Από τους Φιλοσόφους η Επίρριψη της οργής και της εκδίκησης στην Θεότητα και ο Φόβος του μελλοντικού μαρτυρίου στα χέρια της , Απορρίπτονταν Ομόφωνα· από τους ( @ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ) Ιερείς όμως η Αντιτιθέμενη Αυτή Αντίληψη Θεωρούνταν Κατακριτέα. Αυτά είναι τα Κύρια Σημεία Διαφοράς , διότι Αυτά Σχετίζονται με τις Βασικές Αρχές της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. Ο κύριος Αντικειμενικός Σκοπός των Ελλήνων Φιλοσόφων ήταν Να Διαλύσουν τούς Φόβους πού η Φαντασία είχε Προσθέσει γύρω από τον Θάνατο και διά τής Εξολόθρευσης Αυτής της τελευταίας αιτίας τού Τρόμου να Εξασφαλίσουν την Ελευθερία του Ανθρώπου. Ο κύριος στόχος των καθολικών Ιερέων ήταν να Καταστήσουν τον ίδιο τον Θάνατο τόσο Απεχθή και Φοβερό , όσο μπορούσαν. Παριστάνοντας την Διάσωση από Αυτόν σαν Καταδικασμένη σε Αποτυχία , εκτός της περίπτωσης της Πλήρους Υποταγής στην Εξουσία Τους , επιθυμούσαν να τον μετατρέψουν σε ένα όργανο διακυβέρνησης. Αλλά , οτιδήποτε και να Υποτεθεί για το δίκαιον τής καθολικής Αντίληψης τού Θανάτου , ή για την επίδραση του πάνω στην ανθρώπινη ευτυχία , ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΡΙΖΙΚΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ . Το ότι ό άνθρωπος δεν είναι μόνον μία ατελής αλλά και αμαρτωλή ύπαρξη και ότι ο θάνατος είναι η ποινική συνέπεια της αμαρτίας του ήταν ένα Δόγμα Τελείως Νέο για την Ανθρωπότητα και Αυτό έχει Ασκήσει μία Σοβαρή Επίδραση Πάνω στην Ηθική Ιστορία τού Κόσμου. Η Γενική Ανθρώπινη Φύση των Αρχαίων Ελλήνων ήταν Πάντα Ασύγκριτα Ανώτερη από Εκείνη των Ρωμαίων. Η Εξευγενισμένη Επίδραση της Τέχνης και της Λογοτεχνίας τους , η Άγνοιά τους για τούς αγώνες των μονομάχων και η Συγκριτική Ελευθερία Τους από το πνεύμα της κατάκτησης , τούς είχαν διαχωρίσει ευρύτατα από τούς ημιβάρβαρους κατακτητές τους και είχαν Χαρίσει μιά ιδιόμορφη απαλότητα και τρυφερότητα στον Ιδεώδη Χαρακτήρα Τους. << Οι Αιγυπτιακές Θεότητες Ετιμώντο κυρίως με Θρήνους , ενώ οι Ελληνικές Θεότητες με Χορούς >> . Η Αλήθεια Αυτής της πολύ Σημαντικής Παρατήρησης Εμφανίζεται σε Κάθε Σελίδα της Ελληνικής Ιστορίας. Κανένα άλλο έθνος στον κόσμο δεν είχε ποτέ μία πλουσιότερη συλλογή από διασκεδάσεις και εορτές ΠΟΥ ΝΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑ - Σε κανένα άλλο Έθνος μία αμέριμνη , παιχνιδιάρικη και συχνά ελεύθερη φαντασία Δεν Κάλπασε Πιο Άφοβα ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ , σε Κανένα Άλλο Έθνος η Θρησκευτική Τρομοκρατία Δεν Υπήρξε πιο Σπάνια . Η Θεότητα σπάνια αντιμετωπιζόταν σαν ιερότερη από τον άνθρωπο , σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε με άλλα έθνη. Κάτω από την Επίδραση τού Χριστιανισμού , δόγματα πού αφορούσαν την φύση τού Θεού , την αθανασία τής ψυχής και τα καθήκοντα τού ανθρώπου , τα όποια οι πιο Αξιοθαύμαστες Διάνοιες της Αρχαίας Ελλάδας μόλις και μετά βίας μπορούσαν να συλλάβουν , Είχαν Καταστεί Τελικά οι κοινοτυπίες της σχολής του χωριού και οι παροιμίες της καλύβας και του σοκακιού. Το Μάτι των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων ήταν Πάντα Προσηλωμένο ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ , ενώ το Μάτι των Χριστιανών Διδασκάλων ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ . Οι Πρώτοι ( @ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ) Επεδίωκαν να Βελτιώσουν τον Άνθρωπο Εξυμνώντας την Ομορφιά τής Αγνότητας . Οι Δεύτεροι ( @ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ) Αφυπνίζοντας το Συναίσθημα της Τύψης τής Συνείδησης . Μαζί με την Τρομοκρατία και τις Δεισιδαιμονίες του Δογματισμού Εμφανίσθηκαν στον Χριστιανισμό και Εκείνοι πού θα ήθελαν να απαλείψουν εντελώς και τον παράδεισο αλλά και την κόλαση , προκειμένου να υπηρετήσουν τον Θεό μόνον για τον εαυτό του. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν Κυρίως η Εποχή τής Προδοσίας . Τα ηθικά ελαττώματά της ήταν οι διαστροφές των ανθρώπων οι Οποίοι Είχαν Πάψει να είναι Γενναίοι Χωρίς να Μάθουν να είναι Ενάρετοι Ηθικά . Χωρίς Πατριωτισμό οι κάτοικοι της , χωρίς την κάρπωση , ή τον Πόθο της Ελευθερίας , μετά τούς πρώτους Παροξυσμούς της Θρησκευτικής Υποκίνησης , Χωρίς Μεγαλοφυείς Άνδρες , ή Διανοητική Δραστηριότητα , Είχαν Τελικά Καταστεί Σκλάβοι και στις Ενέργειες Τους αλλά και στους Συλλογισμούς Τους . Αυτοί κατείχαν την γνώση· αυτοί είχαν διαρκώς μπροστά τους την Υπέροχη Λογοτεχνία της Αρχαίας Ελλάδας , Πού Διαπνεόταν από τον Πλέον Υψηλό Ηρωισμό· Αλλά Εκείνη η Λογοτεχνία , η Οποία Μετέπειτα Συνετέλεσε τόσο πολύ στην Αναζωογόνηση της Ευρώπης , Δεν Μπορούσε πιά να Διεγείρει με κάποια Σπίθα Ζωντάνιας , ή Ομοιότητας , ή Ευγένειας , τους ΕΚΦΥΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ . ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ , ίσως , κανένα στάδιο , μέσα στην Ηθική Ιστορία της Ανθρωπότητας , Βαθύτερης , ή πιο Οδυνηρής Επιρροής , ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΣΚΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ . Ένας Φρικιαστικός , Απαίσιος, και Ισχνός Μανιακός , Χωρίς Γνώση , Χωρίς Πατριωτισμό , Χωρίς Φυσιολογική Ψυχική Κατάσταση , Πού Περνούσε την Ζωή Του μέσα σε μία μακρά ρουτίνα Άσκοπης και Απάνθρωπης Αυτοτιμωρίας και πού Έτρεμε μπροστά στις Φρικτές Παραισθήσεις τού Παραληρούντος Μυαλού Του , ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΣΕΙ ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΑΝ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ τού Πλάτωνα και τού Αριστοτέλη . Η Διάθεση της Ψυχικής Γαλήνης και της Ευθυμίας πού Χαρακτηρίζει την Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία , η σχεδόν Πλήρης Απουσία από κάθε Αίσθηση Πάλης και Έμφυτης Αμαρτίας πού Αυτή Φανερώνει , πρέπει ίσως κατά ένα πολύ μεγάλο βαθμό να αποδοθεί στο γεγονός ότι στον τομέα των ηθών πού εμείς εξετάζουμε , οι Έλληνες Ηθικολόγοι Δεν Έκαναν Σοβαρές Προσπάθειες για να Μετατρέψουν την Φύση Μας και η Ελληνική Κοινή Γνώμη συγκατατίθετο, Χωρίς να Σκανδαλίζεται , σε μία σχεδόν Απεριόριστη Ικανοποίηση Των Για Μας Παράνομων Απολαύσεων . Όταν Εμείς Λέμε ότι τα Κατορθώματα των Αρχαίων Ελλήνων , ή ότι η Αρχαία Ελλάδα , η Ίδια είναι << Αιώνια >> Εννοούμε μεταξύ πολλών άλλων πραγμάτων , ότι τα κατορθώματα τα ίδια εκτείνονται και προς τα εμπρός , Αλλά και προς τα πίσω μέσα στον χρόνο. << Οι μελλοντικές εποχές θα μας θαυμάζουν, όπως μας θαυμάζει τώρα η παρούσα εποχή >> : αυτό είναι το Μήνυμα πού μας Άφησαν οι Αρχαίοι Έλληνες. Δεν Απαντά στους Έλληνες , η Ιουδαϊκή Ιδέα της Παντοδυναμίας . Ο Ελληνικός Άνθρωπος είναι στο βάθος Σεμνός , η Σεμνότητα του δε Αύτη Υπήρξε Πηγή Αυθεντικής Δημιουργίας. Ο Ελληνικός Πολιτισμός είναι Πολιτισμός της Φιλότητας , της Φιλοφροσύνης , της Φιλανθρωπίας , της Φιλοτιμίας , της Φιλοσοφίας . Πολιτισμός έμπλεος Φιλίας , Πανερωτικός Πολιτισμός . Πολιτισμός Παμφιλίας . Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΟΥΔΑΪΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ώστε να Μην Μπορεί να χωρέσει σ' Αυτήν Ολόκληρος . Ο Μωυσής και ο Χριστός Δεν είναι Αυτεξούσιοι . Ο Λόγος Ύπαρξης γι' Αυτούς είναι Λόγος για τον Θεό , ενώ ο Λόγος Ύπαρξης για τον Προμηθέα είναι ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ . Ο Ελληνικός Προμηθέας ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ την Ανθρωπότητα από την Υπερβατικότητα του Θεού , ενώ ο Χριστιανισμός , ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΔΕΣΜΙΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΚΟ ΘΕΟ . Ο Ελληνικός Ανθρωπισμός , ετυμολογικά ήδη Παρών στην Λέξη << Άνθρωπος >> και Αναπόσπαστο Περιεχόμενο του Προμηθεϊκού Πνεύματος , Ορίζει , ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ , ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ , η Οποία Αποκαλύπτεται , Έτσι , Ότι Δυστυχώς Βρίσκεται ΠΟΛΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ . Ο Σημερινός Κόσμος είναι ένας Κόσμος Χωρίς Προμηθέα , ΕΝΑΣ ΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ . Και Γι' Αυτό Είναι ένας Κόσμος Ατελής . Η Αρχαία Ελλάδα Περιγράφεται σαν ένα όμορφο Ρομαντικό Όνειρο πού έλαμψε μέσα σ' ένα φως ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΦΩΣ ΠΟΥ ΕΛΑΜΨΕ ΠΟΤΕ , Μέσα σε μία Χώρα Πού Κάνεις Πλέον ( @ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ) Δεν Μπορεί Να Περιγράψει ή να Θυμηθεί , Αλλά Μόνον Να Ποθήσει . Αυτή ( @ Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ) στ' Αλήθεια Θα Μας Θυμίζει Πάντα έναν Χαμένο παράδεισο και ένα Όνειρο , ΠΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ . Η Ανθρωπότητα , 2.300 χρόνια από τον << Θάνατο >> τού Αριστοτέλους , ΕΟΡΤΑΖΕΙ ΣΗΜΕΡΑ τον 23ο Αιώνα της << Αθανασίας >> Του... Η Καθολική Εκκλησία ( @ ΚΑΙ Η ΟΡΘΟ-Λ-ΟΞΗ ) , Υιοθετώντας Εχθρική Στάση Κατά των Ελλήνων και κατά τού μεγάλου δασκάλου της Ακινάτη (ο Οποίος Στήριζε την << Απλοϊκή >> ΕΒΡΑΪΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στον Αριστοτέλη , Προκειμένου να την Κρατήσει Ορθή Απέναντι στην Απαιτητική Ευρώπη ) Αποκλείει Κάθε Δυνατότητα Να Θεωρηθεί ότι Απευθύνεται στην Ιστορική Αλήθεια τής Ανθρωπότητας... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ , Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ . Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ , ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕ . Μία Παρόμοια Απόπειρα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ<< ΒΑΡΒΑΡΟ >> Κατά την Αριστοτελική Έννοια (στην Έννοια δηλαδή τού Αντιεπιστημονικού , τού Χωρίς Αρετή , τού Δογματικού...) . Μήπως λοιπόν Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ , ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΧΘΡΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ; Μήπως ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και Αυτό Τελικά ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ; Η Κυριότερη Πηγή των Προσωπικών Επιθέσεων Εναντίον του Αριστοτέλους φαίνεται Ότι Είναι οι Πατέρες της Εκκλησίας , οι Οποίοι προφανώς τον Θεώρησαν ως κατ' Εξοχήν Ειδωλολάτρη . Αλλά και των Παρερμηνειών η Πηγή δεν βρίσκεται λιγότερο στους κόλπους της Εκκλησίας , η Οποία Θέλησε να τον Εκχριστιανίσει . Το Ελληνικό Πολιτικό Πρότυπο , το Ελληνικό << Μοντέλο >> Διακυβερνήσεως Εννοούσε ο Αριστοτέλης , Ότι ήταν Άξιο να Κατακτήσει τον Κόσμο . Κατάκτηση Πολιτική , Πολιτισμική Εννοούσε , Ό,τι δηλαδή ακριβώς Συνέβη . Οι Κατακτημένοι , οι << Βάρβαροι >> , Ανάμεσά τους ο Κάντ , ο Χέγκελ , ο Χούσσερλ αλλά και οι Σύγχρονοι Φιλόσοφοι , ΤΙΜΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ… Στα 62 του χρόνια ο Αριστοτέλης , Κυνηγημένος από την δυσμένεια των Αθηναίων , έφτανε στην Χαλκίδα , στα κτήματα της Μητέρας του . Σακατεμένος από βαριά στομαχική διαταραχή , εγκαταστάθηκε εκεί μαζί με την Ερπυλλίδα . Και εδώ στην Χαλκίδα , κάποιο απόγευμα του 322 π.χ. , μέσα στις συσπάσεις πού τού προξένησε μιά μοιραία κρίση , κλείνοντας τα μάτια απ' τον πόνο , χαλάρωσε καθώς Είδε το Δράμα τής Εξαίσιας Φαιστίδας , της Μητέρας Του . Αυτή πού τον Καλούσε Κοντά Της , έχοντας απλωμένα τα πάντα ανοικτά και φιλόξενα χέρια της Μάνας... Τα Θεία Χέρια , θα λέγαμε , τού Θεού τής Απόλυτης Καλοσύνης... >> . William Lecky ΕΛΛΗΝ ΓΡΗΓΟΡΟΜΙΧΕΛΑΚΗΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΩ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΧΟΛΙΟ ΕΝΟΣ ΓΗΡΑΙΟΥ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ...ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Αν δεν εμφανίζεται σωστά κάντε κλικ εδώ Ιουλιανή αποστασία 1965 Πολύ λιβάνι και ψεύτικες αγιοποιήσεις. Αντιγράφω για τα περίφημα «Ιουλιανά» τούτες τις αράδες από τον Β΄ τόμο του ντουκουμενταρισμένου έργου του Τάσου Τρίκκα: «ΕΔΑ – 1951-1967» (εκδ. «Θεμέλιο», 2009, σελ. 1124): «Στην άλλη όχθη οργιάζουν οι βυσοοδομίες και το σκοτεινό παρασκήνιο. Ο Σπύρος Λιναρδάτος γράφει: «Ο Νόβας, ο Μητσοτάκης, ο Στεφανόπουλος, ο Τσιριμώκος, αυλικοί και εφοπλιστές εξαπολύονται για να εξασφαλίσουν τον «μαγικό αριθμό» των 151. Τα υπουργεία μαζί με τις συνειδήσεις των βουλευτών έχουν βγει στο παζάρι.. Σε 21 εκατομμύρια δολάρια υπολογίζονται τα ποσά που διέθεσε η CIA στην Ελλάδα για την ενίσχυση κομμάτων και πολιτικών από το 1961, ως το 1967, γράφει ο Στ. Ευσταθιάδης σε ανταπόκρισή του, στον Ταχυδρόμο, τευχ. 7-6-1984». Ως ευσυνείδητος ιστορικός ο Τρίκκας παραπέμπει στο έργο του Σπύρου Λιναρδάτου: «Από τον εμφύλιο στην Χούντα», τομ. Ε΄, σελ. 296. Λιναρδάτος εστί -για τους μη γνωρίζοντες- ηγετικό στέλεχος του τότε παράνομου ΚΚΕ, βαθύς αναλυτής, συνεξόριστος στο «Παρθένι» της Λέρου την περίοδο 1968-1970 και μετά τη δικτατορία υπεύθυνος του πολιτικού ρεπορτάζ της εφ. «Το Βήμα». Ευσταθιάδης εστί παλαιός δημοσιογράφος της ιδίας εφημερίδας. Καλώ τον αναγνώστη τούτου του «αντιδημοκρατικού» σχολίου να ξαναδιαβάσει το αρχικό κείμενο για να διαπιστώσει τον... άγιο Κ. Μητσοτάκη! Πολιτική και αγιοσύνη είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Β΄ ψευδής αγιογραφία. Με καταιονισμό ανακριβειών και πελώριων ψευδών το σάπιο σύστημα θέλησε να μας πείσει ότι ο αποβιώσας πολιτικός -με τρεις συντάξεις από τρεις καραβάνες στην κατοχή- αγωνίζονταν για την εθνική ενότητα και ιδού πως: Αντιγράφω από τον Α΄ τόμο του ιδίου έργου, το οποίο εκθέτει τα γεγονότα της εκλογικής συνεργασίας Ένεσω Κέντρου- ΕΔΑ, το 1956 (σελ. 353): «Η CIA με τους άλλους παράγοντες των ΗΠΑ ήταν απέναντι σ’ αυτή τη συμφωνία: «Ο Σοφ. Βενιζέλος γνώριζε ότι ο Γ. Παπανδρέου διαπραγματευόταν εκ μέρους του «Δημοκρατικού Κέντρου» με τον Ηλία Ηλιού την εκλογική συνεργασία με την ΕΔΑ». ΑΛΛΑ: «Ο Κ. Μητσοτάκης, πολέμιος της ιδέας της συνεργασίας αφηγείται: «Βρισκόμασταν μαζί με τον Σοφοκλή (Βενιζέλο), τον Πάνο Κάκκα, και τον Ναπολέοντα Ζέρβα στο σπίτι του Σοφοκλή. Στο Καστρί την ίδια ώρα ο Παπανδρέου έκανε διαπραγματεύσεις με την ΕΔΑ». Συνεχίζει.. ο «ενωτικός» Μητσοτάκης στην αφήγηση: «Κτύπησε το τηλέφωνο και το σήκωσα εγώ. Ήταν ο Παπανδρέου, ο οποίος μας ανακοίνωσε περιχαρής ότι πέτυχε θρίαμβο και ότι η ΕΔΑ είχε αρκεστεί σε 80 έδρες (=θέσεις στους συνδυασμούς)». Και εν πλήρει ειλικρίνεια και συνειδήσει (σ.σ. αυτά είναι δικά μου), ο... ενωτικός Μητσοτάκης λέει: «Κόντεψα να παραφρονήσω. Το είπα στον Βενιζέλο. Εκείνος μου είπε να πάω στο Καστρί.. ως εκπρόσωπος». (Από όσα γράφει ο Τρίκκας, αυτή η αφήγηση του μακαρίτη Μητσοτάκη, δημοσιεύεται από τον Δ. Δημητράκο στο έργο: «Κ. Μητσοτάκης. Πολιτική βιογραφία», εκδ. «Παπαζήσης, Αθήνα 1989, τομ. Α΄, σελ. 334»). Εσύ που διαβάζεις αυτό το «αντιδημοκρατικό» σχόλιο θεωρείς ότι τα όσα αφηγείται ο ίδιος ο Μητσοτάκης έχουν χαρακτήρα.. ενωτικό; Τα παπαγαλάκια πότε θ’ αρχίσουν να διαβάζουν και κανένα χρήσιμο βιβλίο για να λένε χρήσιμες κουβέντες και όχι παρλαπίπες; Πόσες φορές δεν έγραψα για το πολύ κακό που κάνουν οι αγιοποιήσεις των πολιτικών όταν αποδεικνύεται το αντίθετο! Άντε, κουράγιο. Εσύ που το διαβάζεις βάλε και τη δική σου αλήθεια και διέδωσε ετούτο το κείμενο που προέρχεται από ένα.. κακό Έλληνα! Θέλετε να προχωρήσω; Ίσως κάποιοι ν’ αναρωτηθούν: Και τι σημασία έχουν όλα αυτά; Μια και μόνη που αφορά τον εαυτό μου: Για να μην κατατάσσομαι κι’ εγώ στους πολιτικούς πιθήκους, αφού από το 1992 εδήλωσα εγγράφως: «Είμαι πολίτης και όχι πίθηκος και απαγορεύω στους πολιτικούς αρχηγούς να με κατατάσσουν κι’ εμένα στη λαϊκή μάζα» (βλ. «Πολιτικά Θέματα» της 26-6-1992). Αθήνα 09/06/2017 Προκαλεί διαρκώς ο Κούλης! Αγανακτώ όταν καθημερινά ακούω τον «αυτοδημιούργητο» Κυριάκο Μητσοτάκη να καταγγέλλει την κυβέρνηση για κομματικούς διορισμούς! Λες και αγνοεί ο εκλεγμένος πρώτος βουλευτής Αθηνών, ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της πολιτικής φαμίλιας δεν αποτελούν κομματικό απόθεμα της οικογένειας. Δεν πιστεύω να έχει την αυταπάτη ότι τον ψηφίζουν χιλιάδες και χιλιάδες για τα.. ωραία του μάτια! Μιας οικογένειας, η οποία για ολόκληρες εφτά δεκαετίες αιχμαλώτισε -με τους διορισμούς- εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους- κοπρίτες, οι οποίοι, μετά των συγγενών τους, αποτελούν την καύσιμη ύλη για να καίει το τζάκι της.. φιλελεύθερης οικογένειας και να κυβερνά την Ελλάδα! Συνεπώς για ολόκληρο το σάπιο πολιτικό και οικογενειακό σύστημα της ελληνικής μπανανίας -για να μην πάμε πολύ πίσω στο «Νονό» του Μ. Μπράντο- ισχύουν οι πάντα επίκαιροι και σωστοί στίχοι του σαρκαστικού Γ. Σουρή, ο οποίος στα 1880 έγραφε για τους ψηφοφόρους της εποχής του: «Πουλούσατε την ψήφο σας αντί του αργυρίου σαν πρόστυχοι ντελάληδες του Αναβρυτηρίου». Δεν γνωρίζω αν οι σημερινοί ψηφοφόροι ανταλλάσσουν την ψήφο τους με κάποια αργύρια (ευρώ), αλλά είναι βέβαιο ότι την πουλούν για ένα διορισμό κάθε μορφής στο εκφυλισμένο Δημόσιο. Από τρίμηνη σύμβαση ως ανανέωση των συμβάσεων και ως το λαχείο του μόνιμου υπαλλήλου! Το καθεστώς αυτό της πολιτικής και ιδεολογικής αθλιότητας που αποτελεί τις σιδερένιες μπάλες που δένουν τα πόδια της ελληνικής κοινωνίας αναγνωρίζεται πια επίσημα από τους φορείς του εκφυλισμένου συστήματος της κοπριτοκρατίας. Συνεπώς: Δεν δικαιούσθε κ. Κούλη να παριστάνετε την μιξοπαρθένα στο όργιο των παρανόμων διορισμών που χρεωκόπησαν -κι αυτοί- την Ελλάδα. Θυμίζω στους αποδέκτες αυτού του σχολίου -καλά θα κάνουν να διακινούν τα σχόλια- τα εξής δύο σχετικά γεγονότα: α) Στα 1998, αποκαλύφθηκαν είκοσι χιλιάδες (20.000) διπλοεγγεγραμμένοι «ιδεολόγοι» στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία, για να έχουν δίπορτο τους διορισμούς (βλ. «Η Καθημερινή» της 22-1-1998). Από μελέτη που είχε κάνει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, στα τέλη του 2006, ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ανερχόταν στο ένα εκατομμύριο πέντε χιλιάδες (βλ. εφ. «ΕΣΤΙΑ» της 22-3-2007). Όπερ σημαίνει ότι ένα εκατομμύριο υπάλληλοι -κοπρίτες (ας κάνουμε και μια μικρή μείωση), αντιπροσωπεύουν τέσσερα εκατομμύρια ψήφους (αν υπολογίσουμε μια οικογένεια με 4 ψηφοφόρους). Όποτε οι «ελεύθερες» εκλογές, πριν ανοίξουν οι κάλπες είχαν μέσα αυτά τα εκατομμύρια με τη μερίδα του λέοντος να την παίρνουν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Εν όψει αυτού του γεγονότος ο γράφων, αντί να μπει μέσα στην σκατωμένη κάλπη, την έφτυνε και δεν πήγαινε ή ψήφιζε λευκό και αυτό εξακολουθώ να κάνω. Εσύ που ψηφίζεις και διαβάζεις αυτό το σχόλιο τι λες; Έχεις γνώμη; Αυτό είναι δημοκρατία; Αν κάπου, κάπου κάποιοι με λεκτικά σχήματα προσβάλλουν τους πολιτικάντηδες τους θεωρούν.. τρομοκράτες, ενώ την πιο ουσιαστική τρομοκρατία την ασκεί το Χαλκείον της διαφθοράς (Βουλή τη λένε), στο οποίο γίνεται και συζήτηση μεταξύ πολιτικών αρχηγών των.. δημοκρατικών κομμάτων για το πλιάτσικο και τα εννοιολογικά του στοιχεία και το ποιός το έκανε! (Βλ. Επίσημα Πρακτικά της Βουλής, της 20 Μαρτίου 1992, σελ. 4973-4974 όπου διαξιφισμοί μεταξύ: Κ. Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου και Μάνου για το ποιός έκανε πλιάτσικο). Αν οι χαμαιλέοντες ψηφοφόροι αισθάνονταν ελάχιστη ντροπή δεν θα σας ψήφιζαν. Αθήνα 09/06/2017 Πολιτικές Υποθήκες Πλάτων: «Κάθε διοίκησις, είτε ιδιωτική είναι είτε δημοσία κανένα άλλον σκοπόν δεν έχει παρά να φροντίζει δια το καλύτερον εκείνου που έχει υπό την δικαιοδοσίαν της». Ο ίδιος: «Η φύσις της αδικίας όπου παρουσιάζεται εις την πόλιν.. πρώτον μεν καθιστά ανίκανον εκέινον να αναλάβη καμμίαν επιχείρησιν ένεκα των διχονοιών και των ερίδων τας οποίας γεννά, έπειτα δε του αναπτύσσει την έχθραν και προς τον εαυτόν του, και προς κάθε τι όμοιον του και προς το δίκαιον». Ο ίδιος: «Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρήται κανείς δίκαιος χωρίς να είναι» Ο ίδιος: «Πραγματικώς, φαίνεται πως μας σαγηνεύουν όσα μας εξαπατούν». Ο ίδιος: «Και όστις εξέλθη καθαρός από όλας τας δοκιμασίας, και κατά την παιδικήν και την νεανικήν και την ανδρικήν ηλικίαν, θα τον διορίζωμεν άρχοντα και φρουρόν της πόλεως» (Από «Πολιτεία»).

ΑΝΤΙΓΡΑΦΩ ΕΝΑ ΔΙΑΛΟΓΟ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ Φ,.Β.... Σοφία Μαυρουδή 8 ώρες · Τα επιχειρήματα του Πλάτωνα για την απόδειξη της αθανασίας της ψυχής (Φαίδων). Εγώ δεν πιστεύω σε καμμιά αθανασία, αλλά σαν επιχειρηματολογία τη βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα 1) Σύμφωνα με το νόμο των αντιθέτων ο θάνατος προέρχεται από τη ζωή και η ζωή από τον θάνατο. Οι ψυχές λοιπόν υπάρχουν στον άδη και ξαναέρχονται από εκεί στη ζωή. Η γένεση ακολουθεί αντίστροφη κυκλική τροχιά γιατί, αν ήταν ευθεία, η ζωή θα έσβηνε 2) Οι αισθήσεις, μας λέει, λειτουργούν από τη στιγμή της γέννησης, Παίρνει σαν παράδειγμα την ιδέα της ισότητας, την οποία δεν γνωρίσαμε με τις αισθήσεις, άρα προϋπήρχε. Αν γνωρίζαμε πριν γεννηθούμε το ίσον, τότε και όλες τις αφηρημένες έννοιες. Ετσι γεννηθήκαμε γνωρίζοντας τις ιδέες ή κατά τη γέννηση τις λησμονήσαμε και τις θυμηθήκαμε μετά, οπωσδήποτε η μάθηση είναι ανάμνηση. Εφόσον προϋπήρχαν οι ιδέες, προϋπήρχε και η ψυχή. 3) Ερευνάται μετά αν θα υπάρχει ψυχή και μετά το θάνατο ή θα διαλυθεί και διαπιστώνεται πως είναι παιδαριώδης η φόβος πως θα διασκορπιστεί μετά τον θάνατο. Η διαίρεση και η διάλυση ταιριάζει στα σύνθετα, τα οποία διαλύονται εις τα εξ ών συνετέθησαν, ενώ τα ασύνθετα δεν διαλύονται. Τα όντα διακρίνονται σε ορατά και αόρατα. Τα ορατά ΄, όπως το σώμα, είναι σύνθετα και διαλύονται ενώ τα αόρατα, όπως η ψυχή, είναι ασύνθετα άρα αδιάλυτα. 4) Την απορία του Κέβη μήπως η ψυχή φθαρεί με τις μετενσαρκώσεις, την ανασκευάζει με τη θεωρία των ιδεών και κυρίως με την παρατήρηση πως "αι ενάντιαι ιδέαι αποκλείουσιν αλλήλας". Εφ όσον η ψυχή φέρνει πάντα ζωή, είναι υποχρεωμένη σύμφωνα με την αρχή των αντιθέτων, να μη δέχεται το αντίθετό της δηλ. τον θάνατο Επειδή δε ότι είναι αθάνατο είναι και ανώλεθρο, αναγκαστικά και η ψυχή σαν αθάνατη είναι ανώλεθρη. Μου αρέσει!Δείτε περισσότερες αντιδράσειςΣχολιάστε 20 20 Σχόλια Kostas Euclidis Kyrk Kostas Euclidis Kyrk Ο λόγος που επαληθεύονται τά πλατωνικά είναι ότι όλες οι άλλες εκδοχές, και αν ακόμη είναι προφανείς είναι παράλογες. Ουσιαστικά ο Πλάτων εξηγεί την διαφορά του λογικού από το προφανές. Ο αντίλογος στον Πλάτωνα θεμελιώνεται στο προφανές ή την αποδοχή στου κενού σαν οντότητα (αρχή των Χαλδαίων) που απορρίπτει ο Αριστοτέλης στο "περί γεννέσεως και φθοράς" στο σχόλιό του στον Λεύκιππο, με επιστημονικό τρόπο, υποστηρίζοντας έτσι τον δάσκαλο. Η επιστημονική μέθοδος οφείλεται στον Αριστοτέλη (Όργανον) τον πατέρα της επιστήμης. Μέχρι τον Πλάτωνα και τους προσωκρατικούς υπάρχει μόνον η αναγωγή στις παραδοχές των αρχαίων παραδόσεων με λογικές ερμηνείες. Ο Σωκράτης τονίζει ότι με τις απόψεις του συμφωνούν και οι παλαιοί (Ορφικοί). Είναι λογικές αλλά επιστημονικές γίνονται από τον Αριστοτέλη. Του Ζωροάστρη (Χαλδαϊκες-μηδενιστικές) ακολουθούν ο Ίππων ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος (αργότερα ο Επίκουρος), και των ιερέων της Αιγύπτου που πρέσβευαν την αθανασία της ψυχής αλλά μόνο με την ανάσταση του ιδίου σώματος, οι Εβραίοι (μετενσάρκωση). Μετενσάρκωση είναι η αναβίωση της ψυχής με τα υλικά που προέρχονται από το ίδιο το σώμα (ανάσταση νεκρών, εξ ου και οι μούμιες) και μετεμψύχωση η αναβίωση της ίδιας ψυχής σε διαφορετικά σώματα που είναι Ελληνικές παραδόσεις και ανάγουν στα ορφικά. Ο Άδης (των Ελλήνων) είναι η απώλεια του παλαιού σώματος και η διατήρηση της ψυχής σε υποτυπώδη αιθερική μορφή, μέχρι την δημιουργία νέου σώματος. Στην αιθερική κατάσταση διατηρούνται μόνον οι αναλοίωτες γνώσεις και όχι οι λεπτομέρειες (που είναι φθαρτές) της μνήμης και αφορούν τον παλαιό σώμα. Ο Οδυσσέας στην Καλυψώ καλείται να ξεχάσει την Πηνελόπη για να γίνει αθάνατος. Ο Τειρεσίας για παράδειγμα ήταν ο σοφότατος των ανθρώπων γιατί είχε ζήσει κατά τις Ελληνικές παραδόσεις (μύθους) εννέα φορές σαν γυναίκα και εννέα σαν άνδρας. Και η σοφία αφορά τις αναλλοίωτες γνώσεις που συντηρούνται εξ ίσου από τις γυναίκες και τους άνδρες γιατί είναι άφυλες. Ο Πυθαγόρας έφυγε από την Σάμο γιατί ο Πολυκράτης, φίλος του Άμαση τον έστειλε στην Αίγυπτο για να μάθει τις Αιγυπτιακές αρχές και να απορρίψει τα Ορφικά που τον δίδαξαν ο Φερεκύδης από την Σύρο και ο Επιμενίδης ο Κρητικός. Ο Θαλής δηλώνει σε επιστολή του ότι συμφωνεί με τον Φερκύδη, ενώ ο Ίππων από την Ιωνία που συμφωνεί ότι η αρχή είναι το ύδωρ, δεν αποδέχεται την θεολογία των Ελλήνων. Μοιάζει με τους άλλους Ίωνες φιλοσόφους (Αναξίμανδρο και Αναξιμένη) αλλά εκείνοι αποκρίπτουν την Ελληνική θεολογία λόγω του καθεστώτος των Περσών, και συμφωνούν με τον Πυθαγόρα που έφυγε (επιστολή Αναξιμένη προς Πυθαγόρα). Ο τελευταίος των Ιώνων φιλοσόφων μαζί με τον μαθητή του Θεόφραστο, ο Αριστοτέλης τα διατυπώνει όλα αυτά σε επιστημονική βάση, στα "ΜεταΤαφυσικά" δικαιώνοντας τον Πλάτωνα. Η πεμπτουσία του Αριστοτέλη είναι τελικά η ιδέα του Πλάτωνα και αυτό φαίνεται στην Επινομίδα όπου ο τελευταίος αναφέρεται σε πέμπτο σώμα. Μου αρέσει! · Απάντηση · 2 · 4 ώρες · Τροποποιήθηκε Αφαίρεση Dimitris Tsimpouris Dimitris Tsimpouris Το αιώνιο πρόβλημα από που προς τα που? Μετά θάνατο τι γίνεται? Στα ερωτήματα αυτά προσπάθησαν και προσπαθούν οι άνθρωποι να δώσουν απαντήσεις με επιστημονικό τρόπο (με μεθοδολογία) ή εμπειρικό τρόπο.Κανείς μέχρι σήμερα δεν έδωσε πειστικές απαντήσεις, ούτε φιλόσοφος, ούτε θρησκείες, ούτε κανείς Μέγας.... Το φόβο του θανάτου ακόμη οι άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει να τον δαμάσουν. Η μεταφυσική αγωνία των θνητών είναι πως θα παραμείνουν ΑΘΑΝΑΤΟΙ όπως οι θεοί που έπλασαν με την φαντασία τους και κάθε χρόνο έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν την ανάστασή τους..Το ΕΓΩ των ανθρώπων είναι τόσο ισχυρό μέσα τους, που το ΕΜΕΙΣ σαν έννοια το αποσιωπούν ηθελημένα. Δεν μπορούν να συλλάβουν ότι όλοι μας αποτελούμε εν ζωή ή μετά θάνατον μια ενιαία συμπαντική οντότητα. Το γιατί στην ψυχή θέλουν να δώσουν μια διαφορετική ιδιότητα από αυτή της ύλης ήταν ένα θέμα που χώρισε και θα εξακολουθεί να διχάζει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Ο Ηράκλειτος όπως και πολλοί φυσικοί φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με την κοσμογονία και είχε καταλήξει στο περίφημο <Τα πάντα ρει, τα πάντα χωρεί και ουδέν μένει>, όπως και στο έτερο ότι <Τα πάντα ΕΝ εστί>.Από τα δυο αυτά και σε συνδυασμό και με την θεωρία των εξ αντιθέτων του Ηράκλειτου στο τελευταίο βιβλίο που γράφω αναπτύσσω την έννοια του ελευθερόνιου και του δουλόνιου. Τα μεν ελευθερόνια προσπαθούν αενάως να απελευθερωθούν από την στασιμότητα τα δε δουλόνια προσπαθούν να διατηρηθούν ως έχουν.Αυτή η διαρκής πάλη και εναλλαγή της ύλης με την ενέργεια που παράγεται κάθε στιγμή άλλοτε δημιουργούν το σκότος και το έρεβος και άλλοτε το ΦΩΣ...Για παράδειγμα σηκωθείτε ένα πρωί περπατήστε για κάμποση ώρα και πείτε συνεχώς είμαι λεύτερος...είμαι λεύτερος...ειμαι λεύτερος....και μη σκέπτεσθε τίποτε άλλο...Μετά όταν συνεχίσετε την καθημερινή σας ενασχόληση θα διαπιστώσετε ότι τα δουλόνια που έχουμε μέσα μας και μας φοβίζουν ή μας περιορίζουν θα υποχωρήσουν και οι αποφάσεις που θα πάρετε θα είναι πολύ καλύτερες από όσα σας φόβιζαν μέχρι πρότινος. Τα πάντα γύρω μας θέλουν να απελευθερωθούν και αυτό κάνουν χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε. Αυτή η απελευθέρωση που θέλει να ανατρέψει την στασιμότητα και την συντήρηση που προσφέρουν τα δουλόνια, άλλοτε φέρνει την ζωή και άλλοτε τον θάνατο.Το μόνο που δίδαξε ο Σωκράτης στους ανθρώπους ήταν η περιφρόνηση του θανάτου, όπως και πολλοί άλλοι υπερασπιζόμενοι το δίκιο ή την μεγάλη ιδέα της ελευθερίας..Το πρώτο που έπρεπε να διδάσκονται οι άνθρωποι ως έννοα όντα ήταν η εξάλειψη του φόβου του θανάτου...Ο φόβος του θανάτου δημιουργεί τις μεγαλύτερες ψυχοσωματικές ασθένειες στο ανθρώπινο είδος..Τα υπόλοιπα ζώα δεν έχουν την αίσθηση του θανάτου, στο βαθμό τουλάχιστον που τον έχουν οι άνθρωποι. Ο φόβος και η αγωνία του θανάτου δημιουργούν στον άνθρωπο λόγω του ΥΠΕΡ ΕΓΩ του την επιθυμία ότι μετά θάνατον θα συνεχίζει να υπάρχει η ψυχή του ή θα μετενσαρκωθεί ή θα αναστηθεί με την δευτέρα παρουσία ...ΩΡΑΙΟΙ ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΑΛΛΑ Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ..... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑ....ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΔΙΩΧΤΕ ΤΑ ΔΟΥΛΟΝΙΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ...ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ....ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙΤΕ...!!!!

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΩΝ ΕΝΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Αν δεν εμφανίζεται σωστά κάντε κλικ εδώ Στους «μεγάλους» ηγέτες και τα αγιογραφούντα παπαγαλάκια Αντιγράφω από τα «Επίσημα Πρακτικά» της Βουλής των Ελλήνων της 20 Μαρτίου 1992, Συνεδρίαση ΡΑ΄, σελ. 4973 – 4974 και 4982, τούτο τον διάλογο, ανάμεσα στον τότε Υπουργό Εθνικής Οικονομίας Σ. Μάνο, τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη και τον Α. Παπανδρέου, που αφορούσε το σκάνδαλο της πώλησης της μεγάλης τσιμεντοβιομηχανίας «ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ». Στ. Μάνος: «Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι είναι ευχάριστο ότι από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ ήλθαν να μιλήσουν σε αυτή τη συζήτηση για την ΑΓΕΤ, οι δύο κυρίως υπεύθυνοι για τη διάλυση της ελληνικής οικονομίας» (σ.σ. όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος). Συνέχιζε: «Ποτέ δεν πίστευα ότι ο Αρσένης ήταν Τσάρος της οικονομίας. Τσάρος ήταν τότε ο κ. Παπανδρέου. Ο κ. Αρσένης έπαιζε το ρόλο του Ρασπούτιν...». Από την Ισπανία ο κ. Παπανδρέου έκανε μια δήλωση, την οποία θα σας διαβάσω, όπως τη βρήκα στις εφημερίδες «ΕΘΝΟΣ» και «ΤΑ ΝΕΑ». Θα σας θυμίσω τον τίτλο: Πλιάτσικο στην πώληση της ΑΓΕΤ. Και το κείμενο, όπως αποδίδεται στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» είναι: «Πρόκειται για πλιάτσικο. Να το πούμε ευθέως.» Αναζήτησα στο λεξικό του Δημητράκου ποιά είναι η εξήγηση της λέξεως «πλιάτσικο».. και σύμφωνα με το λεξικό δίνονται οι ακόλουθες ερμηνείες. Πλιάτσικο είναι λεία, λάφυρο, λαφυραγωγία και «πλιατσικολογία» είναι η λαφυραγωγία, η διαρπαγή, η λεηλασία... και αναωρτήθηκα πως δημιουργήθηκαν αυτοί οι συνειρμοί; Που θυμήθηκε ο κ. Παπανδρέου του λέξη λεηλασία. Και το μόνο το οποίο θυμήθηκα ήταν εκείνος ο τρομακτικός τίτλος του περιοδικού «ΤΙΜΕ»: «Η λεηλασία της Ελλάδος». Αυτό θυμήθηκε, την ώρα που έδενε τη γραβάτα του στον καθρέφτη; (σ.σ. Εδώ τα υπονοούμενα είναι πολλά)... Συνεχίζει ο Μάνος: «Έχω εδώ, κύριοι συνάδελφοι, πάλι από την εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» το πως ξεκίνησε η υπόθεση της ΑΓΕΤ. Έκλεψαν 100 εκατομμύρια οι Τσάτσοι, δήλωση του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας του κ. Αρσένη...» (σ.σ. Ακολουθεί μακρύς διάλογος και διαξιφισμοί για το ποιός έκανε το πλιάτσικο) και έρχομαι στους «μεγάλους» (σελ. 4982). Α.Παπανδρέου (Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ): «Επιλέξατε σ’ αυτήν τη συζήτηση να επιστρέψετε στις χυδαιολογίες του ΤΙΜΕ.. Αποτελεί ντροπή (σ.σ. ποιός ξέρει τι αποκαλύψεις θα έκανε το έγκυρο περιοδικό)..» Σε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις κινήσατε τη διαδικασία της συκοφαντίας... Εμείς δεν συκοφαντούμε. Προσκομίζουμε στοιχεία και ζητούμε από τη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων να κάνει την κατάλληλη έρευνα.. Σε ό,τι αφορά τη λέξη «πλιάτσικο», διαβάσατε στο λεξικό τον όρο. Πράγματι αυτό εννοούσα κύριε Μάνο (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)... Απ’ εκεί πάμε στον άλλο «μεγάλο»: Κ. Μητσοτάκης (Πρόεδρος της κυβερνήσεως): «Ο κ. Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τολμά να κάνει παρατήρηση στον κ. Μάνο, γιατί μετεχειρίσθη τον τίτλο ενός διεθνούς σημασίας περιοδικού. Κύριε Πρόεδρε του ΠΑΣΟΚ θα ανέμενα.. να διαψεύσετε τη δήλωσή σας από την Ισπανία. Διότι αν κάποιος έκανε πλιάτσικο σ’ αυτήν τη χώρα, είστε εσείς και το κόμμα σας» (χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας). Τελειώνω την παράθεση αυτού του ηθικοκτόνου διαλόγου με τούτη την αποστροφή του Κ. Μητσοτάκη προς Α. Παπανδρέου: «Προς το παρόν αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι εσείς δεν έχετε το ηθικό δικαίωμα να μιλάτε για πλιάτσικο». Να, λοιπόν, οι δύο «μεγάλοι ηγέτες», που αλληλοκατηγορούνται μέσα στο χαλκείον της διαφθοράς για το ποιός έκανε περισσότερο πλιάτσικο στην Ελλάδα, ενώ οι βουλευτές τους και οι σάπιοι ψηφοφόροι τους χειροκροτούσαν και εξακολουθούν να τους υμνούν! Όταν ένας λαός αρνείται να δει την αλήθεια για δεκαετίες είναι επόμενο να οδηγηθεί στον εθνικό και βιολογικό του αφανισμό. Αυτά, τα θλιβερά ελέγοντο στο «πλυντήριο της διαφθοράς», στις 20 Μαρτίου 1992, ενώ την αυγή της 20 Μαρτίου 1948, ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπαγαρυφάλλου, με μια ομάδα άλλων κομμουνιστών οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα αρνούμενοι να κάνουν «Δήλωση» αποκήρυξης του ΚΚΕ! Το ιστορικά και πολιτικά οξύμωρο: Πρωθυπουργός την εποχή εκείνη των Έκτακτων Στρατοδικείων ο.. φιλελεύθερος Θ. Σοφούλης, ο οποίος δώδεκα χρόνια πριν, για να εκλεγεί βουλευτής, είχε υπογράψει το γνωστό σύμφωνο συνεργασίας με το ΚΚΕ: Έμεινε στην ιστορία ως: «Σύμφωνο Σκλαβαινα-Σοφούλη». Δύο κόσμοι. Δύο ηθικές. Απ’ εκεί το πλιάτσικο. Απ’ εδώ τα χαμένα ανρώπινα ιδανικά. Τα παπαγαλάκια αγιοποιούν το πρώτο! Η πολυεπίπεδη κατάπτωση σ’ όλο της το.. μεγαλείο! Γράφοντας αυτά τα.. αντιδημοφιλή, γνωρίζω ότι θα θωρηθώ ως κακός άνθρωπος! Όμως, αυτό είναι φυσιολογικό να υπάρχει και κανένας κακός Έλληνας, αφού η Ελλάδα είναι γεμάτη από.. καλούς και πονόψυχους! Γι’ αυτό και υπογράφω το κακό αυτό σχόλιο ως μη καλός Έλληνας, όπως εδώ και χρόνια υπέγραψα ως μη καλός χριστιανός, αφού η Ελλάδα είναι γεμάτη από.. καλούς χριστιανούς (βλ. «πολιτικά θέματα» της 24-12-1993). Εσχάτως, εδήλωσα και χουντικός αφού δεν υπήρξε ούτε ένας Έλληνας υποστηρικτής της δικτατορίας! Είναι προφανές ότι παρά τοις συγχρόνοις Έλλησι χάθηκε η ντροπή! (βλ. το αναρτηθέν σχόλιό μου της 20-4-2017). Όμως, χωρίς ντροπή πάμε για ψόφο! ΣΗΜ. Ακολουθεί και άλλο «κακό» σχόλιο. Αθήνα 6/6/2017 Πολιτικές Υποθήκες Πλάτων: «Κάθε διοίκησις, είτε ιδιωτική είναι είτε δημοσία κανένα άλλον σκοπόν δεν έχει παρά να φροντίζει δια το καλύτερον εκείνου που έχει υπό την δικαιοδοσίαν της». Ο ίδιος: «Η φύσις της αδικίας όπου παρουσιάζεται εις την πόλιν.. πρώτον μεν καθιστά ανίκανον εκέινον να αναλάβη καμμίαν επιχείρησιν ένεκα των διχονοιών και των ερίδων τας οποίας γεννά, έπειτα δε του αναπτύσσει την έχθραν και προς τον εαυτόν του, και προς κάθε τι όμοιον του και προς το δίκαιον». Ο ίδιος: «Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρήται κανείς δίκαιος χωρίς να είναι» Ο ίδιος: «Πραγματικώς, φαίνεται πως μας σαγηνεύουν όσα μας εξαπατούν». Ο ίδιος: «Και όστις εξέλθη καθαρός από όλας τας δοκιμασίας, και κατά την παιδικήν και την νεανικήν και την ανδρικήν ηλικίαν, θα τον διορίζωμεν άρχοντα και φρουρόν της πόλεως» (Από «Πολιτεία»).

ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ Τελικά το Ισλάμ αμύνεται ή επιτίθεται; Νομίζω το δεύτερο. Η νέα τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα στον τρόπο ζωής του δυτικού κόσμου: κριτική σκέψη· ελευθερία λόγου· πολιτικός βίος· μουσική· γυναικεία εκτεθειμένα πόδια, βαμμένα πρόσωπα και κόκκινα χείλη· χιούμορ· γυμνά αγάλματα· Ρωμαϊκό Republic· χριστιανική ηθική. Παρ’ όλα αυτά η Δύση ιδεολογικά δεν αντεπιτίθεται, λ.χ. χτίζοντας μια περήφανη Ευρωπαϊκή ταυτότητα, αντί για το δειλό και ψευδές: «όλοι οι πολιτισμοί είναι ισότιμοι» (οι πόλεμοι κερδίζονται πρώτα στα μυαλά και ύστερα στα πεδία των μαχών). Παραμένουμε εγκλωβισμένοι στην κοινωνική ουτοπία της δυτικής «Liberal Elite» που ελέγχει τα ΜΜΕ και προπαγανδίζει ένα ειρηνικό κόσμο μετα-ανθρώπων: α-νέραστων, α-νόητων, «sex and the city» τύπων, χωρίς εθνική ή ταξική συνείδηση, που θα διάγουν έναν απολιτίκ βίο αγωνιζόμενοι μόνο για την πληρωμή των λογαριασμών τους. Η πραγματικότητα όμως έχει την αναίδεια να διαψεύδει αυτή την ουτοπία: η παγκοσμιοποίηση δεν μετατρέπει τον κόσμο σε ένα απέραντο rainbow πάρτι — αντιθέτως εμφανίζονται απροσπέλαστα πολιτισμικά σύνορα. Και ευτυχώς, γιατί το Ισλάμ δεν μπορεί να συνυπάρξει με την Δύση, παρά μόνο από θέση ισχύος. Η ατζέντα της πολιτικής ορθότητας που υπαγορεύεται από τα ΜΜΕ αποδίδει την αδυναμία του αραβικού και του μουσουλμανικού κόσμου να ενταχθεί στις συνθήκες της νεωτερικότητας: στη δυτική αποικιοκρατία, την πολιτιστική αλαζονεία και τον πόλεμο των πετρελαίων. Και βέβαια παίζουν τον ρόλο τους. Δεν μπορούν όμως να αγνοούν ότι οι δύο πολιτισμοί διαφέρουν στον πυρήνα τους: στο Ισλάμ δεν υπάρχει ούτε το θέατρο, ούτε η αναπαράσταση· ως εκ τούτου δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε το κωμικό, ούτε το τραγικό. Στην αντίπερα όχθη, ο πυρήνας του ευρωπαϊκού πολιτισμού σχηματίζεται στο σημείο, χρονικό και γεωγραφικό, όπου το ανθρώπινο σύμπαν γίνεται «τραγικό» — κοινώς σπαράσσεται από συγκρούσεις που κανείς θεός δεν μπορεί να λύσει. Η τραγωδία είναι μια πτώση, από ένα ιδεώδες ύψος στον δυσώδη βυθό του πραγματικού, έτσι μόνο επέρχεται η κάθαρση. Τότε μια ζωντανή συνείδηση αναδύεται με μια νέα αυτογνωσία· με δημιουργικό πείσμα να ανακαινίσει τη ζωή της. Αυτή η τραγική σκέψη αποτελεί προϋπόθεση για την Δημοκρατία, γιατί καταρρίπτει την αυθεντία των θεών, άρα κατ’ επέκταση και των αρχόντων. Η Δημοκρατία μετέπειτα θα γεννήσει την ανάγκη για ρητορική. Η ρητορική, με την σειρά της, την ανάγκη για σοφιστές που θα διδάσκουν την διπλή όψη των πραγμάτων. Οι σοφιστές με την σχετικότητά τους δημιουργούν την ανάγκη για φιλοσοφία, που αναζητά την αλήθεια συμπληρώνοντας τις δύο όψεις των πραγμάτων· με τον ίδιο τρόπο που η αξία ενός νομίσματος συμπληρώνει τις δύο όψεις του. Η σχετικότητα είναι άχρηστη χωρίς την αλήθεια και η αλήθεια στείρα χωρίς την σχετικότητα. Η σχετικότητα είναι μέσα μας και η αλήθεια απ’ έξω μας. Αυτή είναι η βάση του Ελληνικού πολιτισμού: η αρμονική ισορροπία της σχετικότητας με την αλήθεια. Έτσι τέθηκαν τα θεμέλια του Δυτικού κόσμου· με την συμπλήρωσή τους μετέπειτα από την Ρωμαϊκή διοίκηση του Imperium, που δεν κατόρθωσαν ποτέ οι Έλληνες (ακόμη και τώρα)· και τέλος τον Χριστιανισμό, που με τον μονοθεϊσμό του προσέθεσε την δυναμική στοχοπροσήλωση στον δυτικό άνθρωπο για την απόκτηση υλικών αγαθών (ταυτόχρονα με τις ενοχές και τα περιβαλλοντικά προβλήματα). Στο Ισλάμ, το φταίξιμο το ψάχνουν αποκλειστικά «στα άστρα», για να θυμηθούμε τον Σαίξπηρ, και ποτέ εντός τους — πως να συνεννοηθείς

ΚΟΙΝΟΠΟΙΩ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΕΝΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ.Λ.ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Αν δεν εμφανίζεται σωστά κάντε κλικ εδώ Το μίσος και η βία είναι κοινωνικά φαινόμενα και δεν εξαλείφονται με ευχολογία και κατάρες. Ξανά στο πολιτικό Θέατρο: «Σύσσωμο το πολιτικό σύστημα καταδίκασε την άνανδρη τρομοκρατική πράξη κατά του τ. πρωθυπουργού εκφράζοντας τον αποτροπιασμό του». Ολοφύρονται και οδύρονται πολιτικάντηδες και παπαγαλάκια, βολεμένοι στις θεσάρες τους και στις κονόμες τους, για το κακό που συνέβη με τον τ. πρωθυπουργό, που τραυματίστηκε ελαφρά. Αρχινεκροθάφτες και νεκροθάφτες της Ελλάδας και σύμπας ο παπαγαλισμός έμπλεοι ιεράς αγανακτήσεως καταδίκασαν την τρομοκρατική πράξη. Πρώτοι και καλύτεροι ανάμεσα τους οι αρχιτέκτονες της εθνικής τραγωδίας και της ολέθριας λαοκτονίας, οι οποίοι αγιοποίησαν τον τραυματία τ. πρωθυπουργό γιατί «έσωσε» κι’ αυτός την Ελλάδα, όπως και οι ίδιοι, οι οποίοι πολύ κακώς εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθερα. Τα εθνικά τους εγκλήματα και τα πολιτικά τους αμαρτήματα είναι πελωρίων διαστάσεων και αφάτου πολιτικής χυδαιότητος. Με τις δηλώσεις τους «συμπαράστασης» αναποδογύρισαν την ιστορία και διέστρεψαν τα γεγονότα για να δικαιολογήσουν εαυτούς και αλλήλους στα μάτια και στ’ αυτιά των εξαθλιωμένων μαζών που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ολοφύρονται για τον δήθεν «κίνδυνο της δημοκρατίας», ενώ οι πάντες στην Ελληνική Μπανανία γνωρίζουν ότι αυτή καταργήθηκε επίσημα από τα μνημόνια που έφεραν και υπέγραψαν οι ίδιοι, γεγονός εξάλλου το οποίο και οι ίδιοι ομολογούν. Γιατί, λοιπόν, αυτός ο υποκριτικός οδυρμός και αυτά τα κροκοδείλια δάκρυα, με τα οποία επιχειρούν να εξαπατήσουν το ευαίσθητο πόπολο; Είναι αυτοί που ενώ έπραξαν και πράττουν τα αίσχιστα εναντίον του χειμαζόμενου λαού και της δύσμοιρης πατρίδας, παριστάνουν τους αγαπησιάρηδες και τους ανθρωπιστές, καταδικάζοντας το.. μίσος!!! Παριστάνουν πως αγνοούν ότι το μίσος αποτελεί, και αυτό, συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και δεν μπορεί να καταργηθεί με κανένα ευχολόγιο και κανένα νόμο. Μισώ θα πει υπάρχω, όπως και αγαπώ θα πει υπάρχω. Συνεπώς, η δήθεν αγάπη που τρέχει από τα μπατζάκια τους είναι μαϊμουδίστικη και έξω από τη φύση. Μίσος κι’ αγάπη, φθόνος και ζήλεια, συνιστούν ουσιώδη βιολογικά στοιχεία του ανθρωπίνου D.N.A., το οποίο ανέδειξε τόσο η ελληνική μυθολογία όσο και πλείστοι όσοι διανοητές. Περιορίζομαι ν’ αναφέρω μόνο τούτους τους στίχους του εθνικού μας βάρδου, του Κωστή Παλαμά, ο οποίος πριν από έναν αιώνα στο ποίημά του: «Η σιδερένια πλάσις» αναδεικνύοντας τη λειτουργία του μίσους, έγραφε: «Μισεί ο πατέρας το παιδί, και το παιδί γιορτάζει Για του πατέρα το χαμό Αναγαλιάζει κι’ ο αδελφός τ’ αδέλφια να σπαράζη Λύκου μανία το σπιτικό...» Ο ερευνητής του παλαμικού έργου και δάσκαλός μου στην Πάντιο Ανώτατη Σχολή Δ. Βεζανής, θα γράψει γι’ αυτούς τους στίχους: «Αποτελεί το πρότυπον της Δυσαρμονίας και της Αναρχίας» (Ερμηνευτικά σχόλια για το έργο του Κ. Παλαμά από τον Δ. Βεζανή και τον γράφοντα βλ. στο έργο του Π.Παπαγαρυφάλλου και Σ. Δημητρίου: «Δημήτριος Βεζανής – Σκέψεις και Μαρτυρίες», εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2013 και το εδώ παράθεμα σελ. 67-68). Πρόκειται γι’ αυτό το οποίο στην κοινωνιολογία και τη βιολογία διδάσκεται ως «αντίθετα ζεύγη». Μίσος – αγάπη, καλό και κακό. Στα 2013, στο δοκίμιό μου: «Εχθροπάθεια - Η μεγάλη εμπάθεια κατά των Ελλήνων» (εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας) – ασκώντας κριτική κατά του τότε νομοσχεδίου που επιχειρούσε, στο όνομα του αντιρατσισμού, να υποχρεώσει τους Έλληνες ν’ αγαπούν τους λαθρομετανάστες, έγραφα και τα εξής: «Καμμία επανάσταση, καμμία κοσμοθεωρία, κανένας φιλόσοφος δεν μπορεί να πείσει τον άνθρωπο ν’ αγαπά και να μην μισεί» (βλ. σελ. 43-44 και σελ. 41-42 το κεφάλαιο: «Η διδασκαλία των πατέρων της εκκλησίας για το μίσος»). Την αρχέγονη και ανθρώπινη λειτουργία του μίσους ακόμη και στους θεούς της μυθολογίας, αναδεικνύει ο Ι. Κακρίδης στο έργο του: «Ελληνική Μυθολογία», (τομ. Γ΄, εκδ. «Το Βήμα», Αθήνα 2013). Ο γράφων ως πολίτης – άνθρωπος δεν έκρυψε ποτέ το μεγάλο μίσος που τρέφει από χρόνια εναντίον των κυβερνητών – νεκροθαφτών της Ελλάδας, και αυτό το έκανε εγγράφως και από το διαδίκτυο γράφοντας γι’ αυτούς τους υποκριτές και δράστες της εθνοκτονίας: «Θέλω να κάνω παντόφλες της κουζίνας από το δέρμα σας». Ω! τι κακός άνθρωπος θα πουν οι υποκριτές της αγάπης, που αν μπορούσαν θα έγδερνε ο ένας τον άλλο. Μίσος και βία, διέπουν τ’ ανθρώπινα πεπρωμένα και μάλιστα η βία να χαρακτηρίζεται από τον Μαρξ ως «μαμή της ιστορίας». Έγραφε ο Μαρξ τα εξής σχετικά: «Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας που εγκυμωνεί μια καινούρια», με την έννοια όμως της προσωρινής σπουδαιότητας, γιατί δεν μπορεί να παίζει το ρόλο ενός μονίμου στοιχείου κατά τη μετατροπή της κοινωνίας (Αναφέρεται από τον Έριχ Φρομ: «Η εικόνα του ανθρώπου στον Μαρξ», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1975, σελ. 41-42). Σ’ ένα κείμενό μου, πριν από τρία χρόνια, που είχε ως τίτλο: «Περί βίας», κατέληγα: «Όπως οι ληστές με το λευκό κολάρο κάνουν μεγαλύτερο κακό στην κοινωνία από έναν κλέφτη, έτσι και η βελούδινη βία της εξουσίας, έχει πιο ολέθριες συνέπειες από έναν δολοφόνο» (σ.σ. Όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος). Ο τελευταίος σκοτώνει έναν. Ένας εξουσιαστής σκοτώνει με μέτρα και αποφάσεις, έναν λαό και ένα έθνος (βλ. το μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία» τευχ. Σεπτεμβρίου 2014, σελ. 8-9). Καταλήγω: Πάσχω για τους ανώνυμους Έλληνες που αυτοκτονούν καθημερινά, χωρίς τα παπαγαλάκια να μεταδίδουν την είδηση. Πάσχω για τα πεινασμένα γηρατειά που στέκουν στις ουρές για συσσίτια. Πάσχω για τους άστεγους που χάνουν τα σπίτια τους από τους ξένους αγοραστές. Μισώ θανάσιμα όσους και όσες, χρησιμοποιώντας την πρόστυχη και παροδική νομοθετική εξουσία χρεωκόπησαν την Ελλάδα και την εκποίησαν όσο όσο. Αυτά τα «αντιδημοφιλή» είχα χρέος να πω ως «ελεύθερος» πολίτης, γιατί όπως έγραφε και ο τραγικός Ευριπίδης: «Μόνον ένας δούλος δεν λέει ό,τι σκέπτεται» («Φοινικίζουσες», στ. 392). Ξέρω, ότι πολλοί «έξυπνοι» κρατάνε πισινή! Δεν έχουν γνώμη. Την κρύβουν. Επαναλαμβανόμενα ερωτήματα: Πότε θα λειτουργήσουν έκτακτα στρατοδικεία για τους... πονόψυχους εθνικούς νεκροθάφτες που λεηλάτησαν την Ελλάδα; Πότε θα δούμε ικριώματα; Πότε το μίσος και η οργή του λαού θα πάρει σάρκα και οστά; Καταλήγοντας θα έλεγα ότι – όπως το βιώνουμε στην Ελλάδα τούτων των χρόνων της αρπαχτής, της παρακμής και της μίζας - βασιλεύει απίθανη ανισότητα ανάμεσα στις εξαθλιωμένες μάζες και τους μετέχοντες ολιγάρχες και εξουσιαστές, γεγονός το οποίο τροφοδοτεί το αβυσσαλέο μίσος των πεινασμένων προς τους χορτάτους. Θα παρακάμψω τις αγεφύρωτες ταξικές αντιθέσεις τις οποίες αναπτύσσω στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία» και θα σταθώ σε τούτα τα λόγια ενός μελετητή της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, του μακαρίτη φίλου μου Αντώνη Αντωνακόπουλου, ο οποίος διαπραγματευόμενος την έννοια και την αποστολή του κράτους υπό το πρίσμα του Ιστορικού και Διαλεκτικού Υλισμού, έγραφε και τα εξής: «Το κράτος είναι προϊόν κοινωνικών αντιθέσεων, της διαιρέσεως και κοινωνίας σε κοινωνικές τάξεις με αντιτιθέμενα οικονομικά συμφέροντα.. η ύπαρξη του πολιτικού κράτους σημαίνει ουσιαστικώς το ασφυμφιλίωτο των κοινωνικών αντιθέσεων» (βλ. το έργο του: «Η συνεισφορά της πολιτικής μεταρρυθμίσεως του Κλεισθένη του Αθηναίου εις τον σχηματισμόν του κράτους», εκδ. «Γκοβόστης», Αθήνα 1976, σελ. 78). Αν οι πεινασμένοι της Ελλάδας, οι άστεγοι και οι εξαθλιωμένοι δεν φοβόντουσαν θα σας έλεγαν: «Σας μισούμε, γιατί μας κλέψατε τη ζωή, τη δική μας και των παιδιών μας. Ποτέ μαζί»! (βλ. το άρθρο μου: «Εθνική Ομοψυχία = Εθνική υποκρισία», «Πολιτικά Θέματα», της 6-11-1992). Όχι άλλα παραμύθια! Όμως, μια και ανέλαβα αυτόν τον.. αντιδημοκρατικό ρόλο θα τον πάω ως το τέρμα: Άκουσα ότι ο τραυματίας τ. πρωθυπουργός έχει δώδεκα φρουρούς και θωρακισμένα αυτοκίνητα που συντηρεί ο πεινασμένος και μαζοχιστής λαός. Έχει επίσης τρία ατομικά γραφεία που πληρώνει ο «δημοκρατικός» λαός (Στην τράπεζα Ελλάδος, στη Βουλή και στην Ακαδημίας). Δεν ξέρω το ύψος των συντάξεων και πόσες παίρνει. Δεν ξέρω τι προνόμια διατηρεί από την Τράπεζα Ελλάδας (που δεν είναι Ελληνική αλλά την πληρώνουμε οι πεινασμένοι). Δεν ξέρω πόσα εφ’ «άπαξ» πήρε. Γνωρίζω όμως πολύ καλά όταν υπηρετείς το σάπιο σύστημα αυτό σε φροντίζει πλουσιοπάροχα! Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες αστυνομικοί φρουρούν τους 300 του «χαμαιτυπείου» και πόσους τέως «εθνοσωτήρες», Προέδρους Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς και βουλευτές και πόσους δικαστικούς και δημοσιογράφους. Δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια στοιχίζει αυτή η μεραρχία των φρουρών, που άφησε αφύλακτα τα σύνορα και τριγυρνά στο Κολωνάκι. Δεν γνωρίζω πόσα εκατομμύρια ευρώ στοιχίζουν οι κάθε λογής αποζημιώσεις των τριακοσίων και των συμβούλων τους κομματικών στελεχών και συγγενών. Δεν γνωρίζω τα «λειτουργικά» έξοδα των δύο χιλιάδων υπαλλήλων της Βουλής (άλλοι τι λέγανε μπορντέλο), που είναι εκλεκτοί και συγγενείς των βουλευτών. Δεν γνωρίζω πόσο κοστίζουν τα γυμναστήρια των τριακοσίων και οι σάουνες. Δεν γνωρίζω.. Γνωρίζω όμως ότι εμείς οι πεινασμένοι συντηρούμε ένα βασίλειο κηφήνων που πύργωσαν το πιο διεφθαρμένο «δημοκρατικό» πολίτευμα, και έχουν ως αποστολή να «ψηφίζουν» τους νόμους που συντάσσουν οι δανειστές στις ξένες τράπεζες και τα επί της οδού Πατησίων 12 κλιμάκιά τους. Όχι! Χίλιες φορές ΟΧΙ. Αρνούμαι αυτή τη «δημοκρατία» και δεν θέλω να την πληρώνω με το αίμα της ψυχής μου. Μισώ, μισώ πολύ, αλλά είμαι αδύναμος για δυναμική δράση! Πεινασμένοι, καταφρονημένοι και εξαθλιωμένοι της ελληνικής Μπανανίας φωνάξτε: Σας μισούμε γιατί μας εξαθλιώσατε και γιατί μας ληστέψατε! Αυτό είναι το αληθινά ανθρώπινο και το δίκιο επί της γης και στους ουρανούς! Μην αυτοκτονείτε άσκοπα. Κάντε κάτι να σας γράψει και η ιστορία! Καταλήγοντας, αφιερώνω στους οικονομημένους, βολεμένους και υποκριτές αγαπησιάρηδες, τούτο το ανθρώπινο αίσθημα του Ανθρώπου Κ. Μαρξ: «Το ελάττωμα που μισώ περισσότερο είναι η δουληκότητα» (Αναφέρεται από τον Ε.Φρομ, οπ.π.σελ. 300). Ο ίδιος έλεγε: «Ευτυχία είναι να πολεμάς» και «δυστυχία είναι η υποταγή». Όταν, οι βολεμένοι της Ελλάδας περνούν τη «ζωή» τους κλείνοντας το ρήμα: Γλείφω, γλείφεις, γλείφει, σ’ όλους τους χρόνους αυτοί όχι μόνον είναι άχρηστοι για κάθε εξέλιξη αλλά και πραγματικά επικίνδυνοι για την πατρίδα. Αυτούς πρέπει να τους μισούμε! Όπως οι αντίπαλοι του Μαρξ «τον είχαν μισήσει και συκοφαντήσει περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο της εποχής του» (Λόγια του Φ. Ένγκελς, πάνω από τον τάφο του Μαρξ, τον Μάρτη του 1883, βλ. Ε.Φρομ, οπ.π.σελ. 303). Μισώ θα πει υπάρχω, όπως και το «σκέπτομαι θα πει υπάρχω», όπως και το «αμφιβάλλω θα πει υπάρχω», όπως και το διαφωνώ θα πει υπάρχω, όπως και το αγαπώ θα πει υπάρχω! Τέλος, για την απέραντη υποκρισία των βολεμένων και υπηρετών του σάπιου συστήματος, που θέλουν να καταργήσουν το μίσος με ευχολόγια, ψυχολογική τρομοκρατία και παράνομους «νόμους», επικαλούμαι τον διάσημο Γερμανό ψυχαναλυτή και κοινωνικό φιλόσοφο Έριχ Φρομ (1900-1980), ο οποίος διαπραγματευόμενος το ανθρώπινο ζήτημα του μίσους, γράφει και τα εξής, διακρίνοντάς το σε «αντενεργό, λογικό μίσος» και σε «εξαρτημένο από το χαρακτήρα μίσος». Για το πρώτο γράφει: «Είναι η αντίδραση ενός ατόμου σε μια απειλή ενάντια στη ζωή, την ελευθερία ή τις ιδέες τις δικές του ή ενός άλλου ατόμου. Το λογικό μίσος ασκεί μια σπουδαία βιολογική λειτουργία: Είναι το συγκινησιακό ισοδύναμο δράσης που εξυπηρετεί την προστασία της ζωής. Εμφανίζεται ως αντίδραση (αντενέργεια) στις ζωτικές απειλές και παύει να υπάρχει όταν η απειλή εξαφανιστεί», υπογραμμίζοντας: «Δεν είναι αντίθετο (το μίσος) αλλά σύνδρομο της επιθυμίας για ζωή». (βλ. Έριχ Φρομ: «Ο άνθρωπος για τον εαυτό του», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1974, σελ. 272). Παπαγαλισμός και υποκριτισμός: Το ανώτατο στάδιο του λαϊκισμού, της αρπαχτής και του γλειψήματος. Γιατί τα γράφω όλα αυτά, αφιερώνοντας χρόνο και χρήμα; Γιατί «σωπαίνοντας αφήνεις να πιστεύουν ότι δεν έχεις ούτε κρίση ούτε επιθυμία για τίποτα», όπως έγραφε ο Γαλλο-αλγερινός νομπελίστας Αλμπέρ Καμύ στα 1951 (βλ. το έργο του: «Ο επαναστατημένος άνθρωπος», εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1971, σελ. 28). Αλλά και τούτη η κραυγή θα σκεπαστεί και θα θαφτεί μέσα στη ραδιοφωνική, τηλεοπτική και έντυπη πλημμυρίδα της τιποτολογίας και της υποκρισίας. Τουλάχιστον εσύ που την έχεις διέδωσέ την εφαρμόζοντας το λεχθέν δημοκρατικόν από τον επιφανή Γάλλο διαφωτιστή Βολταίρο (1694-1778): «Διαφωνώ με τη γνώμη σου αλλά θα έδινα τη ζωή μου να μπορείς να τη λες» (βλ. το κείμενό μου: «Ο ηρωϊσμός της γνώμης», στο μηνιαίο περιοδικό του Μ. Κύρκου «Ηλιαία» τευχ. Σεπτεμβρίου 2005). Ιδού στάδιο λαμπρόν για τα λαλίστατα.. προοδευτικά παπαγαλάκια. Να το κριτικάρουν και να το απορρίψουν χωρίς.. αγιοποίηση όπως το κάνουν για πολιτικάντηδες που λεηλάτησαν την Ελλάδα! Υ.Γ. Αυτά τα ολίγα για το πολιτικό και ηθικό ποιόν των «μεγάλων ηγετών και εθναρχών», γιατί αν παρέθετα και ελάχιστα τα όσα έχω καταγράψει στα εκατοντάδες σχόλιά μου και στα δεκάδες βιβλία μου δεν θα τους ξέπλενε ούτε ο ποταμός Νιαγάρας. Παπαγαλάκια: Τολμάτε μια ανοιχτή συζήτηση; Εσύ που διαβάζεις αυτό το.. αντιδημοκρατικό σχόλιο τι λες; θα το διακινήσεις επωνύμως; Αν δεν αποφασίσουμε σε μια θαρραλέα ατομική-κοινωνική και πολιτική απομυθοποίηση θα ψοφήσουμε ως λαός, του οποίου την απομυθοποίηση, επιχείρησε ο γράφων πριν από 16 χρόνια (βλ. το άρθρο μου: «Η ανάγκη απομυθοποίησης του λαού», «Πολιτικά Θέματα» της 23-2-2001), χωρίς ν’ αφήσει απ’ έξω και την «απομυθοποίηση της κίβδηλης δημοκρατίας» (βλ. το μηνιαίο περιοδικό «Ηλιαία» (εκδ. ο Μ. Κύρκος), τευχ. Ιουλίου 2007). Παπαγαλάκια: Αρχίστε από τη δική σας απομυθοποίηση και ανοίξτε πόρτες, παράθυρα, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις να μπει στην Ελλάδα φως, περισσότερο φως και καθαρός ζωογόνος αέρας. Βρωμίσαμε. Αθήνα 2/6/2017 Πολιτικές Υποθήκες Πλάτων: «Κάθε διοίκησις, είτε ιδιωτική είναι είτε δημοσία κανένα άλλον σκοπόν δεν έχει παρά να φροντίζει δια το καλύτερον εκείνου που έχει υπό την δικαιοδοσίαν της». Ο ίδιος: «Η φύσις της αδικίας όπου παρουσιάζεται εις την πόλιν.. πρώτον μεν καθιστά ανίκανον εκέινον να αναλάβη καμμίαν επιχείρησιν ένεκα των διχονοιών και των ερίδων τας οποίας γεννά, έπειτα δε του αναπτύσσει την έχθραν και προς τον εαυτόν του, και προς κάθε τι όμοιον του και προς το δίκαιον». Ο ίδιος: «Το άκρον άωτον της αδικίας είναι να θεωρήται κανείς δίκαιος χωρίς να είναι» Ο ίδιος: «Πραγματικώς, φαίνεται πως μας σαγηνεύουν όσα μας εξαπατούν». Ο ίδιος: «Και όστις εξέλθη καθαρός από όλας τας δοκιμασίας, και κατά την παιδικήν και την νεανικήν και την ανδρικήν ηλικίαν, θα τον διορίζωμεν άρχοντα και φρουρόν της πόλεως» (Από «Πολιτεία»).