ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΓΡΑΙΚΟΙ-ΡΩΜΙΟΙ » Έλληνας, Γραικός ,Γραικύλος και Ρωμιός. Παρασκευή, 4 Ιουλίου 2014 5:20 μμ | 3 σχόλια Εμείς αποκαλούμε τους εαυτούς μας Έλληνες η ενωμένη Ευρώπη επίσημα αποκαλεί την πατρίδα μας Ελλάς ,όμως οι δυτικοί μας αποκαλούν Γραικούς από το Greece, Griechenland ενώ οι τούρκοι Γιουνάν η Γιουνανιστάν που θεωρούμε ότι προέρχονται από την ρίζα για Ίωνες και Ιωνία. Η Ελλάς ως Ελλάς ή Hellas δεν αναφέρεται πουθενά σαν πρωταρχική λέξη που να δείχνει την Ελλάδα στις γλώσσες των ξένων λαών Στα λεξικά τους αναφέρουν ότι Hellas είναι η λέξη των Γραικών για την Γραικία Έλληνες ,Γραικοί και Γραικύλοι. Ό Δευκαλίων ήταν ο βασιλιάς της Φθιώτιδας και ο ήρωας του ελληνικού κατακλυσμού, πού έγινε σύμφωνα με μια μεγάλη αρχαία επιγραφή στον περίφημο Πάριο Χρονικό το έτος 1528 π.Χ. Διάδοχος του Δευκαλίωνα ήταν ο ήρωας Έλληνας (ή σε κάποιες αναφορές γιός του ίδιου του Δία), ο οποίος ταξίδεψε και έδρασε σε πολλές πόλεις. Ο 'Έλλην σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία ήταν ο γενάρχης των Ελλήνων . Ήταν αδελφός του Αμφικτύονα και πατέρας του Αιόλου, του Ξούθου, και του Δώρου. Η γυναίκα του, μητέρα όλων των Ελλήνων, ήταν η νύμφη Ορσηίδα. Κάθε ένας από τους γιούς του ίδρυσε από ένα πρωτεύον ελληνικό γένος: ο Αίολος τους Αιολείς, ο Δώρος τους Δωριείς, ενώ από τους υιούς του Ξούθου, Αχαιό και Ίωνα προέρχονται οι Αχαιοί και οι Ίωνες αντίστοιχα. Σύμφωνα με τον Ησίοδο στον Κατάλογο Γυναικών από την ένωση της αδελφής του Έλληνος , Πανδώρας με τον Δία γεννήθηκε ο Γραικός από τον οποίον προέρχονται οι Γραικοί, ενώ από την ένωση της άλλης αδερφής του Έλληνος Θυίας με τον Δία, γεννήθηκαν ο Μακεδνός από τον οποίο προέρχονται οι Μακεδόνες και ο Μάγνης από όπου προέρχονται οι Μάγνητες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ' ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στη Θεσσαλία και τη Φθιώτιδα, ανάμεσα στα Φάρσαλα και τη Λαμία, το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό Αχιλλέα. Φαίνεται λοιπόν ότι οι Έλληνες ήταν ένα από τα παλιά ελληνικά φύλα όπως οι Δαναοί, οι Αχαιοί, οι Αργείοι, οι Λοκροί, οι Άκαρνάνες Η ετυμολογία της λέξεως προκαλεί μέχρι σήμερα συζητήσεις Από το μικρό αυτό έθνος της Κεντρικής Ελλάδας, πήραν το όνομα τους, κατά την πρώιμη φάση της Ιστορίας, όλοι οι Έλληνες, οι οποίοι μέσω των κοινών Ιερών Δωδώνης Δελφών και Ολυμπίας, των κοινών πανελλήνιων Ολυμπιακών αγώνων και των Μηδικών Πολέμων και μέσα από την αίσθηση της κοινής γλώσσας και παιδείας απέκτησαν κοινή ελληνική συνείδηση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Άργεάδες της Μακεδονίας επέμεναν με τόσο πείσμα να μετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήδη τον 7ο αι. έχει επικρατήσει η ονομασία Πανέλληνες και από εκεί αποσπάστηκε και γενικεύτηκε η ονομασία Έλληνες / Έλλην εξ ου και ο τονισμός Έλλην αντί Ελλήν. Ο Ξενοφάνης, ποιητής και φιλόσοφος από τον Κολοφώνα της Μ. Ασίας, θεωρεί Έλληνες όλους όσοι μιλούν ελληνικά, χαρακτηρίζοντας ως Ελλάδα μακρινές περιοχές, όπως τη Σικελία και τον Εύξεινο Πόντο. Αργότερα, με τον Χριστιανισμό ο όρος Έλλην σήμαινε τον ειδωλολάτρη ή τον μη χριστιανό, ενώ οι κάτοικοι της Ελλάδος λέγονταν Ελλαδίτες. Την Παρασκευή 20-6-14 και το Σάββατο 21-6-14 είχα την τιμή να παρακολουθήσω το πρώτο διεθνές συνέδριο για τον Αχιλλέα και την περιοχή στην οποία γεννήθηκε και έζησε που διεξήχθη με ιδιαίτερη επιτυχία στην Λαμία Στο συνέδριο συμμετείχαν σοβαροί ομιλητές οι οποίοι με σοβαρά επιχειρήματα απέδειξαν ότι η πόλις Ελλάς ήταν κτισμένη κάπου ανάμεσα στα Φάρσαλα και στην κοιλάδα του Σπερχειού ποταμού. Γραικός: Όπως είδαμε και παραπάνω είναι ο επώνυμος ήρωας των Γραικών. Υπάρχει και μια αρχαία παράδοση από τα χρόνια του Ησιόδου, ότι ή Πανδώρα, ή κόρη του Δευκαλίωνα, γέννησε από τον ερωτά της με τον Δία τον γενναίο Γραικό. Γραικοί: όνομα Ελλήνων που καθιερώθηκε από τους Ρωμαίους όπως θα δούμε παρακάτω για τους δικούς τους σκοπούς και γενικεύτηκε στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από τον Γραικό τον γιο του Δια και της Πανδώρας .Ο Αριστοτέλης μας δίνει άλλη μια εκδοχή για τον όρο Γραικός. Το όνομα γραικός είναι μάλλον πιο παλιό από το όνομα Έλληνας. Στα Μετεωρολογικά του σημειώνει ότι στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο, την οποία ο Κλαύδιος ο Πτολεμαίος θεωρούσε ως την αρχέγονη Ελλάδα, κατοικούσαν οι Σελλοί που αποκαλούνταν τότε Γραικοί και τώρα Έλληνες. Το όνομα Γραικός συνεπώς σύμφωνα με τον Αριστοτέλη είναι ένα πανάρχαιο όνομα και ετυμολογικά συνδέεται με τους γηραιούς προφήτες /ιερείς της Δωδώνης. Από την περιοχή εκείνη ξεκίνησε μάλλον η πρώτη διείσδυση των Γραικών στις πελασγικές χώρες της Κάτω Ελλάδος. Κατά μια άλλη έννοια ο όρος Γραικός Γραικοί προέρχεται από την αρχαία περιοχή Γραία κοντά στον Ωρωπό όπως αυτή αναφέρεται στο δεύτερο μέρος της ραψωδίας ΄Β στην Ηλιάδα του Ομήρου. Αυτή που ονομάζουμε ραψωδία των πλοίων. Παυσανίας (Βοιωτικά, 20 - 24) από τη μια αναφέρει ότι το όνομα της πόλης «η Γραία» προέκυψε από σύντμηση της αρχικής ονομασίας «Τανα-γραία» (που αρχικά η ονομασία αυτή ήταν όνομα γυναίκας, της κόρη του Ασωπού, και μετά της πόλης) και από την άλλη ότι η Γραία ήταν πολύ μεγάλη σε έκταση, περιλάμβανε την Αυλίδα, τη Μυκαλησσό, το Άρμα κ.α. Λέει επίσης ότι ο Όμηρος γι αυτήν αναφέρει « Την Θέσπεια, την Γραία και την ευρύχωρη Μυκαλησσό», καθώς και ότι ο Αριστοτέλης λέει ότι ο Ωρωπός ονομαζόταν «Γραία» και η περιοχή του Ωρωπού «Γραϊκή». Ο ιστορικός Πρίσκος (5ος αι. μΧ) αναφέρει την συνάντησή του στα βόρεια Βαλκάνια με ελληνόφωνο έμπορο που αυτοχαρακτηριζόταν "Γραικός το γένος" Ο Στέφανος Βυζάντιος, στο λήμμα Γραικοί, αναφέρει ότι ο Αλκμάν ονόμαζε Γραίκες τις μητέρες των Ελλήνων (Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν). Σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα εκδοχή, η ονομασία Γραικοί αρχικά χρησιμοποιούνταν από τους Ιλλυριούς για τους γείτονές τους Έλληνες της Δωδώνης, μέχρι που τελικά επικράτησε ο όρος Έλληνες. Η εκδοχή αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τον Αριστοτέλη (Μετεωρολογικά Ι, 352α) και το Πάριο Χρονικό. Ο όρος χρησιμοποιείτο και στους μεσαίους χρόνους ως συνώνυμο του "Έλλην". Για παράδειγμα, ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς τον 16ο αιώνα σε κείμενό του γραμμένο σε δημώδη γλώσσα αναφέρεται σε "γένος των Γραικών" και στο ίδιο κείμενο γραμμένο σε αρχαΐζουσα γλώσσα αναφέρεται στην Ελλάδα και το "ημέτερον γένος". Από τη λέξη Γραικός επίσης προέρχεται και η μειωτική λατινική λέξη Γραικύλος (Graeculus), που χαρακτήριζε τον ξεπεσμένο, παρηκμασμένο και δουλοπρεπή Έλληνα. Κατά τον Κωσταντίνο Σάθα οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν έτσι τους Έλληνες διότι οι δεύτεροι στον πόλεμο απέφευγαν την κατά μέτωπο σύγκρουση και προτιμούσαν τακτικές όπως η ενέδρα, ο νυκτοπόλεμος κτλ, το οποίο δεν κατανοούσαν οι πρώτοι και το εκλάμβαναν ως δειλία. Γραικύλος: έλληνας ανάξιος του ελληνικού ονόματος, της ελληνικής παιδείας και της Ελληνικής ιστορίας. Γραικυλισμός: (υβριστικό) συμπεριφορά που προσιδιάζει τον γραικύλο, αυτόν που έχει έλλειψη εθνικής αξιοπρεπείας. Αν κοιτάξουμε την μυθολογία θα δούμε ότι ο Δίας εκτός από τον γιο του με την Πανδώρα τον Γραικό είχε και πολλούς άλλους γιους ,όπως ο Αίακος πατέρας του Τελαμώνα (παππούς του ήρωα Αίαντα από την Σαλαμίνα) τον Πηλέα ,πατέρα του Αχιλλέα , τους περισσότερους θεούς πολλούς ημίθεους και πολλούς άλλους. Εμείς σαν Έλληνες θεωρούμε τους εαυτούς μας παιδιά του Έλληνα γιο του Δευκαλίωνα και ονομαζόμαστε Έλληνες. Κοιτάζοντας το γενεαλογικό δέντρο θα δούμε ότι ο Γραικός δεν είναι παιδί του Έλληνα και της Ορσηίδας αλλά ανιψιός του. Επομένως ο Έλλην και ο Γραικός είναι δυο διαφορετικά πρόσωπα που ετυμολογικά δεν μπορούμε να ταυτίσουμε τους Έλληνες με τους Γραικούς άσχετα αν καταγόμαστε όλοι από τον Δευκαλίωνα την Πυρρά και τον Δια μυθολογικά. Ρωμιός Αρχικά ο όρος Ρωμιός σήμαινε οποιονδήποτε ελεύθερο πολίτη κατοικούσε στα όρια της Ανατολικής Αυτοκρατορίας ,ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης και θρησκεύματος. Αργότερα ο όρος ταυτίστηκε με το κυρίαρχο στοιχείο της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ,τους Έλληνες χριστιανούς. Με άλλα λόγια η ονομασία Ρωμιός είναι παραφορά του όρου «Ρωμαίος» Δηλαδή ο κάτοικος της Ρωμανίας, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ,δηλαδή αυτού που γνωρίζουμε σήμερα σαν Βυζαντινή αυτοκρατορία η οποία δημιουργήθηκε ως συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από μη Έλληνες με πρωτεύουσα την Νέα Ρώμη την Κωνσταντινούπολη. Εμείς για πάνω από δεκατρείς αιώνες μέχρι την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό αποκαλούμασταν Γραικοί και Ρωμιοί τίτλοι μάλλον περιφρονητικοί για πολλούς. Το ερώτημα είναι ποια είναι η ουσιαστική έννοια των παραπάνω ονομάτων διότι απ ότι φαίνεται η κάθε λέξη έχει διαφορετική έννοια σε κάθε μέρος της πατρίδος μας και όχι για τους ξένους . Οι ίδιοι οι Έλληνες, όπως και οι κάτοικοι ολόκληρης της Νέας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία μόλις τον 16ο αι.μ.Χ., ονομάστηκε από τον Ιερώνυμο Wolf και άλλους προκατειλημμένους ιστορικούς περιφρονητικά ως Βυζάντιο, ονομάζονταν Ρωμαίοι ή μετέπειτα Ρωμιοί, αφού συνδέονταν μεταξύ τους με, το ρωμαϊκό δίκαιο, την ορθόδοξη πίστη και την κοινή ελληνική γλώσσα. Οι πρώτοι και οι μόνοι οι οποίοι κατά τον 9ον αιώνα έπαυσαν να μας ονομάζουν Ρωμαίους και από τότε μας ονομάζουν με το όνομα Γραικός, που θέλει ο Αδαμάντιος Κοραής, είναι οι Φράγκοι. Σιγά σιγά μετά την άλωση της Πόλης από τους Φράγκους και κυρίως μετά την άλωση από τους Τούρκους επεκράτησε η φραγκική αυτή παράδοση στους Νορμανδούς, στους Κέλτες, στους Σάξονες, στους Σκανδιναβούς, στις ιταλικές πόλεις και ακόμη και στους Ρώσους. Ο κύριος λόγος για τον οποίο οι Φράγκοι μας ονόμασαν μόνον Γραικούς είναι ότι είχαν κατακτήσει τα τεράστια πλήθη των Ρωμαίων της γαλλικής και της βορείου και μέσης ιταλικής Ρωμανίας από τον 6ον μέχρι τον 8ον αιώνα. Οι Ρωμαίοι των επαρχιών αυτών μετατράπηκαν σε δουλοπάροικους και οι Φράγκοι κατακτητές απετέλεσαν την τάξη των κατά φύση και εκ γενετής ευγενών απ' όπου γεννήθηκε ο Ευρωπαϊκός φεουδαλισμός. Για να ξεχάσουν οι δουλοπάροικοι πλέον Ρωμαίοι ότι υπάρχει ελευθέρα ανατολική Ρωμανία, την ονόμασαν "Γραικίαν", τους ανατολικούς Ρωμαίους ονόμασαν μόνον "Γραικούς", τον βασιλέα των Ρωμαίων στη Νέα Ρώμη "βασιλέα των Γραικών", και τα ανατολικά Πατριαρχεία των Ρωμαίων "Πατριαρχεία των Γραικών". Παραλλήλως οι Φράγκοι ονόμασαν τον πρώτον ρήγα των Φράγκων "βασιλέα των Ρωμαίων", έδιωξαν τους Ρωμαίους από το Πατριαρχείο της Νέας Ρώμης, αλλά ονόμασαν τον Φράγκο πλέον Πάπα "Πάπα των Ρωμαίων", κράτησαν το όνομα Ρωμανία για το παπικό κράτος, και ολοκλήρωσαν την κατάληψη της λατινόφωνης και ελληνόφωνης ρωμαϊκής Ιεραρχίας της κάτω ιταλικής και σικελικής Ρωμανίας. Πολλοί εκρωμαϊσθέντες Κέλτες και Σάξονες πρόσφυγες από την Αγγλίας ήλθαν στην Κωνσταντινούπολη - Νέα Ρώμη και κατετάγησαν στο επίλεκτο πολεμικό σώμα των Βαράγγων, οι οποίοι αποτελούσαν την ανακτορική φρουρά του βασιλέως των Ρωμαίων. Με αυτόν τον τρόπον οι δουλοπάροικοι πλέον Ρωμαίοι έχασαν την εκκλησιαστική τους Εθναρχία και ήρθαν σε κατάσταση αγραμματοσύνης, και πίστεψαν ότι το κράτος των η Ρωμανία είναι μόνον το παπικό κράτος, ότι ο Φράγκος πλέον Πάπας είναι ακόμη ο Ρωμαίος Εθνάρχης των, και ότι ο Φράγκος πλέον "βασιλεύς των Ρωμαίων" είναι ο παραδοσιακός βασιλεύς των. Συγχρόνως οι Φράγκοι καταδίκασαν ως αιρετικούς τους λεγόμενους "Γραικούς" και έτσι κατόρθωσαν όχι μόνον να αποκόψουν τους δυτικούς υπόδουλους Ρωμαίους από τους ελεύθερους ανατολικούς Ρωμαίους, αλλά και να τους διδάξουν να μισήσουν τους ανύπαρκτους "Γραικούς" και εις την πραγματικότητα ομοεθνείς Ρωμαίους. Γι αυτό κατάντησε για τους Ευρωπαίους το όνομα Γραικός να σημαίνει "αιρετικός, κλέπτης, ψεύτης, αλήτης, αγύρτης και απατεώνας". Αλλά παρ' όλα αυτά ο Αδαμάντιος Κοραής την εποχή του ξεσηκωμού προτίμησε το Γραικός με το οποίον μας κατέστρεψαν οι Φράγκοι και με το οποίον μας ύβριζαν τότε "όλα τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης". Και για να έρθουμε στις έννοιες που έχουμε σήμερα εμπεδώσει εμείς σαν έλληνες για εμάς τους Έλληνες θα πρέπει αναγκαστικά να αναφέρουμε κάποια παραδείγματα .«Εγώ γραικός γεννήθηκα γραικός θε να πεθάνω» είπε ο Αθανάσιος Διάκος λίγο πριν πεθάνει δηλώνοντας με υπερηφάνεια την ελληνικότητα του αλλά και την χριστιανική του πίστη. Εδώ βλέπουμε μια ταύτιση της ορθοδοξίας με τον όρο Γραικός η οποία ταύτιση δεν υπήρξε μόνο στα χρόνια του Αθανασίου Διάκου αλλά θα πρέπει να ξεκίνησε από τα χρόνια της άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους . Η άλωση της Πόλης από τους Φράγκους και ο βίαιος προσηλυτισμός των ορθόδοξων από τους καθολικούς ήταν η αιτία να γεννηθεί το μεγάλο μίσος ανάμεσα στους ορθοδόξους και στους καθολικούς .Αυτό ίσως το αποδεικνύει το γνωμικό των Σαρακατσαναίων «Τουρκεύω και δεν γραικεύω » αναφερόμενοι υποτιμητικά στους Γραικύλους αυτούς δηλαδή που από φόβο απαρνήθηκαν την ορθοδοξία και ασπάστηκαν τον παπισμό και έγιναν δούλοι του πνεύματος. Δείγμα επίσης του μεγάλου μίσους ανάμεσα στα δυο χριστιανικά δόγματα ήταν και τα λόγια του Λουκά Νοταρά: καλύτερα να δω στην Πόλη φέσι τουρκικό παρά καλύπτρα παπική. Εννοούσε ότι καλύτερα η σωματική σκλαβιά στους Οθωμανούς παρά η πνευματική υποδούλωση στον Πάπα. Ανακεφαλαιώνοντας την παραπάνω διαχρονική έρευνα βλέπουμε ότι οι όροι Έλληνας και Γραικός κάποια στιγμή γέννησαν και τον όρο γραικύλος που δηλώνει τον υπόδουλο του πνεύματος. Και οι τρεις όροι αναφέρονται σε Έλληνες. Ο Έλληνας και ο Γραικός επί αιώνες προτίμησε την σωματική σκλαβιά από την πνευματική υποδούλωση. Ο Ρωμιός είναι αυτός που επί αιώνες κράτησε όλους τους πολίτες της Ανατολικής Ρωμυλίας κάτω από την σκέπη του Ελληνισμού και τους έκανε Έλληνες. Ο Γραικύλος είναι αυτός που από φόβο μην χάσει την περιουσία του η τα προνόμια του η ακόμη από φόβο να μην χάσει την ζωή του αλλαξοπίστησε και πούλησε τα ιδανικά του. Είναι ο άνθρωπος που δεν τον αγγίζει τίποτα πια πέρα από τον εαυτό του και την τσέπη αλλά δεν αξίζει και τίποτα σαν έλληνας η Γραικός. Δυστυχώς σήμερα διαπιστώνουμε ότι από τον Γραικισμό των καθολικών έχουμε περάσει στον Νεογραικισμό των δυτικών. Οι Έλληνες και οι Γραικοί ήταν πνεύματα ανεξάρτητα ,με υψηλή παιδεία και ψηλά ιδανικά . Ήταν οι άνθρωποι που δημιούργησαν τον μεγάλο ελληνικό πολιτισμό. Οι Γραικύλοι είναι αυτοί που τους πρόδωσαν και οι νέογραικύλοι είναι αυτοί που σήμερα αποκαλούμε ευρωλιγούρηδες , αμερικανολιγούριδες με την έννοια ότι χωρίς τον παραμικρό ιδεολογικό ενδοιασμό ξεπουλάνε τα πάντα . Είναι αυτοί που τις τελευταίες δεκαετίες αυξάνονται με γεωμετρική ακρίβεια ,είναι αυτοί τα τελευταία χρόνια πούλησαν οτιδήποτε ελληνικό προς χάρης του κέρδους και μας έφεραν στην τραγική κατάσταση , είναι το 80% των ελλήνων πολιτικών