ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΧΙΛΙΑ ΝΟΗΜΑΤΑ... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλ Τύπος: «Συνταξιοδοτική» «Αποχαιρετισμός στα όπλα»! «Το παρόν φύλλον είναι το τελευταίον μετά 31 χρόνια συνεχούς προσφοράς» Αυτή τη μελαγχολική γνωστοποίηση κάνει η: «Μηνιαία Εφημερίδα για τους Συνταξιούχους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης» (στο κύκνειο άσμα της του μηνός Ιουλίου 2017). Χρόνια και χρόνια η: «Ιδιοκτήτης-Εκδότης-Διευθυντής Λεμονιά-Ευαγγελία Παπανικολάου συμπλήρωνε τα μηνιάτικα ελλείμματα της εφημερίδας για να υπερασπίζεται τα κάθε λογής ατομικά και κλαδικά συμφέροντα του κόσμου της τοπικής αυτοδιοίκησης και των συνταξιούχων ειδικότερα. Χρόνια και χρόνια, νύχτες και ημέρες, ο λογοτέχνης, ερευνητής και συγγραφέας Μιχάλης Στρατουδάκης διέθετε αμισθί τον επιστημονικό και πνευματικό του μόχθο, ως συνταξιούχος ΟΤΑ, να φέρει στο φως τα προβλήματα του κόσμου των συναδέλφων του, να τα φωτίσει, να τα ερμηνεύσει, να τα προβάλει, υπερασπιζόμενος τον μόχθο της εργασίας τους! Εκ των πραγμάτων ήταν υποχρεωμένος να έρχεται σε σύγκρουση με την κάθε φορά εκτελεστική εξουσία και να γίνεται αντιπαθής και άρα να δυναμιτίζει τις πελατειακές σχέσεις εκουσίως. Ήταν μια πολύχρονη συνειδητή επιλογή όχι συνήθης παρά τοις Έλλησι που, κατά κανόνα, δεν ενδιαφέρονται παρά για το σαρκιόν τους και χρησιμοποιούν ως εφαλτήριο το κόμμα. Ήταν αυτό που περιφρονούσε ο Στρατουδάκης γιατί, πριν απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, ήθελε να είναι ΠΟΛΙΤΗΣ, με την αληθινή έννοια του όρου, η οποία κατά κανόνα είναι η μεγάλη άγνωστη στην Ελλάδα των κοπριτών (το τι είναι και το τι σημαίνει ΠΟΛΙΤΗΣ βλ. το πρόσφατο έργο μου: «Η έννοια του πολίτη στον Αριστοτέλη και στη σύγχρονη Ελλάδα», εκδ. «Το Αντίδοτον» (Γιώργος Δημητρούλιας), Καλαμάτα 2017. Σίγασε, λοιπόν, και η «Συνταξιοδοτική» γιατί δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι των ΟΤΑ δεν πλήρωναν την ετήσια συνδρομή των 20 ευρώ!!! Παρακολουθώντας από χρόνια την εφημερίδα διαπίστωνα και την παντελή έλλειψη ενδιαφέροντος για τα γραφόμενα, με τα οποία ο Στρατουδάκης προσπαθούσε να τους ενημερώσει και να τους ξυπνήσει! Σπανίως, πολύ σπανίως, έβλεπε το φως της δημοσιότητας κάποια σκέψη τους ή πρόταση. Κοινωνική χλωροφορμίαση! Θα συνεχίσουν λοιπόν να «ενημερώνονται» από τα «βοθροκάναλα» και τον εξωνημένο Τύπο. Και να τρέχουν στις κάλπες για να ψηφίζουν τους κομματικούς νταβατζήδες! Άντε, γρήγορα, ραντεβού στα θυμαράκια. Έρρωσο Μιχάλη Στρατουδάκη και τους θεσμούς χαιρετισμούς στην ιδιοκτήτρια Λεμονιά Παπανικολάου, που δεν είχα την τιμή να γνωρίσω. Διέθετε τα χρήματα της για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα δυστυχισμένων συνταξιούχων, οι οποίοι ασχολούνται με το «Σερβάϊβορ» του ΣΚΑΪ ή κάπως έτσι! Αθήνα 22/12/2017 Πολιτικές Υποθήκες: Μακρυγιάννης: «Αυτήν οι που καταφάνισαν την πατρίδα, βάνουν τους δούλους τους και κόλακές τους, εκείνους οπούχουν ίσια την αρετή και αγώνες, και τους εγκωμιάζουν εις εφημερίδες κάθε ολίγον και φκιάνουν και ιστορίες». Ο ίδιος: «Οι φίλοι του στουριουγράφου έχουν όνομα, εκείνοι όπου δεν είναι της φατριάς του δεν έχουν όνομα». Ο ίδιος: «Όποιος δεν είναι εις την σημαία του Μαυροκορδάτου, φατριαστής κι’ Αγγλιστής, Κωλέτη και Γαλλιστής, Μεταξά και Ρουσιστής και είναι Έλληνας δια την πατρίδα του και θρησκεία του, αυτά παθαίνει». Ο ίδιος: «Και δια να μιλώ την αλήθεια κατατρέχουμαι κι’ από βασιλέα κι’ από προκομμένους. Θέλουν την Αλήθεια, κι’ όποιος την ειπή κιντυνεύει. Αλήθεια, αλήθεια, πικριά οπού είσαι. Ούτε οι βασιλείς σε ζυγώνουν ούτε οι προκομμένοι. Μόνον ρωτούν για σένα κι’ ύστερα σε κατατρέχουν». («Απομνημονεύματα»)

ΠΕΡΙ ΑΠΑΤΗΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ...ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Η μεγάλη απάτη του δημόσιου χρέους που αλάφρυνε τα χρέη των τραπεζών. Ο καλός φίλος και γνωστός οικονομολόγος Σπύρος Λαβδιώτης -υπέρμαχος της επαναφοράς της δραχμούλας– μου έστειλε μια συνοπτική ανάλυση με τίτλο: «Πως βαπτίστηκαν οι ζημιές των τραπεζών σε Δημόσιο Χρέος». Διαβάζεις και αγανακτείς. Διαβάζεις και απορείς και νιώθεις ηλίθιος μπροστά σ’ αυτό το όργιο που αλέθει λαό, πατρίδα, οικονομία και ηθική. Από το οικονομικό αυτό αποκαλυπτικό ντοκουμέντο μεταφέρω μόνο τούτες τις αράδες και όποιος δεν είναι πολιτικός πίθηκος, θα καταλάβει το μέγεθος της πολιτικής προστυχιάς, των «ηγετών» που ψηφίζουν οι σάπιες λαϊκές μάζες. Αντιγράφω: «Η μετονομασία του χρέους των ιδιωτικών τραπεζών σε δημόσιο χρέος και η μεταβίβαση του στους προϋπολογισμούς του κράτους αποτελεί μια από τις μελανές σελίδες της χρηματοπιστωτικής ιστορίας της Ελλάδας…» Αυτή η πρόστυχη μετακύλιση του χρέους των τραπεζών στις πλάτες του πεινασμένου λαού – καλά του κάνουν αφού το τραβά ο οργανισμός του – ανέρχεται στο αστρονομικό ποσόν των 238 δις ευρώ, μόνο στην περίοδο 2010 – 2012. (Αναλυτικά στοιχεία, με την παράθεση ειδικών νόμων και ποσών δείτε στην ιστοσελίδα του Σπύρου Λαβδιώτη, όπως τη διαβάζετε) Ως προς τον γράφοντα, εδώ και χρόνια διατυπώνει την άποψη ότι: Δεν έχουμε κράτος. Δεν έχουμε Δικαιοσύνη. Δεν έχουμε λαό να διεκδικήσει ούτε την ελευθερία του ούτε την βιολογική του ύπαρξη. (βλ. τα άρθρα μου: «Ο δωσίλογος λαός» στα «Πολιτικά Θέματα» της 18-6-1993, και «Αυτόν το σάπιο λαό ποιος θα τον αγοράσει;», στα «Πολιτικά Θέματα» της 3-10-2003, - «Η μετάλλαξη των Ελλήνων και ο επερχόμενος εθνικός αφανισμός», στα «Πολιτικά Θέματα», της 7-12-2003 και: «Εισαγωγή λαού», στα ίδια, της 9-1-2004). Οι πάντες στη σιωπή. Τώρα ήρθε η ώρα της σκληρής πληρωμής! Έρρωσο Λαβδιώτη! Y.Γ. Μετά τη χάραξη αυτών των γραμμών, ο Λαβδιώτης διαπραγματευόμενος το θέμα «πως οι ζημιές των τραπεζών βαπτίστηκαν Δημόσιο χρέος», σε ομιλία του που έκανε στην ΕΣΗΕΑ, στις 14 Δεκεμβρίου, κατέθεσε και τους συγκεκριμένους νόμους και τα άρθρα τους και κατά τα ποσά των δις ευρώ, «που χορηγήθηκαν στις τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου μέχρι το 2012» και ανέρχονται στο συνολικό ποσό των 238 δις και «υπερβαίνουν τώρα τα 250 δις» (οι αναφερόμενοι νόμοι ψηφίστηκαν στα χρόνια 2010-2012 από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.). Από όσα γνωρίζει ο γράφων, πρώτη φορά στην οικονομική πολιτική των κρατών, οι πεινασμένοι κάνουν ελεημοσύνη στους τραπεζίτες με τόσα αστρονομικά ποσά! Αθήνα 19/12/2017 Πολιτικές υποθήκες Κ. Μαρξ: «Το τι είναι οι άνθρωποι δεν καθορίζεται από τη συνείδησή τους, αλλά αντίθετα το κοινωνικό τους είναι καθορίζει τη συνείδησή τους» Πρόκειται για την μαρξική ερμηνεία της πολιτικής κωλοτούμπας, η οποία γίνεται στο έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία», εκδ. β΄ «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2013, σελ. 45 επ. στο κεφάλαιο: «Οι Τρόποι διαμόρφωσης της συνείδησης». Κλασσικό παράδειγμα οι χαιρετισμοί της αρχηγού του ‘’νέου’’ ΠΑΣΟΚ και του ‘’ΠΟΤΑΜΙΟΥ’’ στο συνέδριο της Ν.Δ. Γ. Γκεμπελς: «Με την προπαγάνδα πήραμε την εξουσία, με την προπαγάνδα θα την κρατήσουμε». Είναι η μέθοδος την οποία εφάρμοσαν και εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια, όλα τα εν Ελλάδι πολιτικά κόμματα, που ζουν και δρουν κάτω από τον αντιδημοκρατικό οδοστρωτήρα του εθνοκτόνου και κοινωνιοκτόνου λαϊκισμού. (Περισσότερα στο έργο μου: «Ο Λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002, σελ. 48 επ. στο κεφάλαιο: «Η Προπαγάνδα στην αρχαιότητα και το σύγχρονο κόσμο»). Δίδαγμα ιστορικό και πολιτικό: Πολιτικό κόμμα χωρίς προπαγάνδα και λαϊκισμό δεν επιβιώνει και δε βλέπει εξουσία χωρίς απάτη. Τα αντιθέτως λεγόμενα είναι διπλή απάτη. Κλασσικό παράδειγμα ο αρχηγός της Ν.Δ. που υπόσχεται λύση όλων των προβλημάτων της Ελλάδας, χωρίς ντροπή.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΨΗ... ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΕΝΟΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ.... Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Η ατελέσφορη έκκληση του μακαριστού Χριστόδουλου – ο μύθος του Δία – η υποκρισία των πιστών και η τιμωρός ώρα του Κιμ Γιονγκ Ουν. Στις 6 Δεκεμβρίου 1992 ο τότε μητροπολίτης Δημητριάδος Χριστόδουλος, δημοσιεύει ένα πύρηνο άρθρο κατά της διαφθοράς στην εφημερίδα «Το Βήμα», με τον τίτλο: «Η έκπτωση του Ήθους». Ήταν τότε που με τον παλαίμαχο αγωνιστή και δημοσιογράφο και εκδότη του εβδομαδιαίου περιοδικού «Πολιτικά Θέματα» Κώστα Κύρκο αρχίσαμε την ίδρυση της πρώτης «Κίνησης Ενεργών Πολιτών» στην Ελλάδα. Το κείμενο του μητροπολίτη συγκλονιστικό: Καυτηρίαζε τη σήψη και τη διαφθορά που φούντωνε στην Ελλάδα – τώρα είναι πολύ χειρότερη – και καλούσε τους πιστούς σε αντίσταση! Ο γράφων ως πρόεδρος της Κ.Ε.Π., του απηύθυνε αμέσως την «Ανοιχτή επιστολή - πρόσκληση», η οποία δημοσιεύθηκε ολοσέλιδα στο περιοδικό της 11ης Δεκεμβρίου 1992. Σ’ αυτή την επιστολή – πρόσκληση, που την έστειλα συστημένη στον παραλήπτη, του έγραφα και τούτα: «Το άρθρο σας αποτελεί πραγματικά μια ζείδωρη πνοή, μέσα στο αποπνικτικό νοσηρό πολιτικό μας σύστημα…η σημερινή, άθλια και εθνικά επικίνδυνη κατάσταση, όπως την περιγράφετε οφείλεται, κατά κύριο λόγο στους «εθνικούς» ταγούς…πολύ εύστοχα και παραστατικά κάνετε λόγο για «χορό των κολασμένων» και για θανατηφόρο του ήθους ιό που απειλεί την ουσιαστική μας υπόσταση». Συνέχιζα: «..ο γράφων που πιστεύει πως δεν διαθέτει τα εφόδια εκείνα τα οποία συγκροτούν την έννοια του καλού χριστιανού… και μπορεί κανείς να μη φοβάται το Θεό και να είναι αγαθός, καλός και τίμιος και άρα στην ουσία πραγματικός χριστιανός ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε πολλούς που σταυροκοπιούνται…Οι πιο πολλοί αμαρτωλοί της εξουσίας προέρχονται απ’ αυτούς…». Προχωρώντας έγραφα: «Ούτως εχόντων των πραγμάτων εκείνο το οποίο οφείλουμε να επιδιώξουμε είναι η αναστήλωση των κατεδαφισθέντων εθνικών αξιών και εθνικών ιδανικών χωρίς τα οποία δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα…Προς αυτούς τους βασικούς άξονες κινείται και η Κ.Ε.Π…διαβάζοντας κανείς το άρθρο σας έχει την εντύπωση ότι το γράφετε εξ’ ονόματος της Κ.Ε.Π. και συνεπώς το μόνο που μας μένει είναι η κοινή πρακτική δράση… Όταν η Ελλάδα πνέει τα λοίσθια η Εκκλησία δεν έχει δικαίωμα να σιωπά». Καλούσα, λοιπόν, τον Παπά, τον οποίο φαντάστηκα ως νέο Παπαφλέσσα να ανεβαίνει με τη ρομφαία από το Βόλο προς τη Μέκκα της διαφθοράς και να πολεμάμε μαζί τους διεφθαρμένους. Ανταποκρίθηκε αμέσως και τα Χριστούγεννα μου έστειλε χειρόγραφη επιστολή, με θεματολογία, η οποία κατέληγε: «Αποδέχομαι κατά ταύτα την πρόσκληση σας και ελπίζω εις πρώτην συνάντησιν να καταστρώσουμε ένα πρόγραμμα δράσης» και τελείωνε: «Σταθείτε όρθιοι στην έπαλξη σας Μη φοβάσθε τον Αλάστωρα = που λεηλατεί τις ψυχές». Δυστυχώς, όμως, αναζητώντας τον νέο Παπαφλέσσα δεν κατέστη δυνατόν να επικοινωνήσω. Εξαφανίσθηκε. Άγνωστο γιατί! (Την επιστολή μου – πρόσκληση και φωτοτυπία της θερμής απαντήσεως του μακαριστού Ιεράρχη βλ. στο έργο μου: «Κριτικά Κείμενα» εκδ. «Πελασγός» -Γιαννάκενας – Αθήνα 2012, σελ. 15-20). Ομολογώ ότι τόσο ο γράφων όσο και ο φίλος και μακαρίτης Κώστας Κύρκος στηρίζαμε πολλές ελπίδες για κάτι καινούργιο στην Ελλάδα με μπροστάρη τον … Παπαφλέσσα! Λίγο αργότερα, επισκεφθήκαμε τον Μίκη Θεοδωράκη στο σπίτι του – μετά την παραίτηση του από το αξίωμα του Υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου - και του προτείναμε ν’ αναλάβει επικεφαλής της προσπάθειας στην κίνηση ενεργών πολιτών. Βρήκε την ιδέα «θαυμάσια» λέγοντας ότι η Ελλάδα «χρειάζεται ένα εθνικό ΣΟΚ», και μας ζήτησε χρόνο μερικών ημερών.(Δεν τον καταγράψαμε με κοριό). Δυστυχώς τον χάσαμε κι αυτόν! (Για το ζήτημα αυτό βλ. το πιο πάνω έργο μου σελ. 21-24, όπου το κείμενο: «Το κίνημα πολιτών του Μίκη»). Και κάποιοι άλλοι ήταν γνώστες της Κ.Ε.Π., που ενδύθηκε με το νομικό μανδύα του Σωματείου (Αριθ. Αποφ. 498/1994) αλλά προτίμησαν, όπως και ο Μίκης, να ιδρύσουν κινήσεις πολιτών μετά από πολλά χρόνια (βλ. το άρθρο μου: «Γιατί απέτυχαν οι κινήσεις πολιτών», στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 11-14). Χαμένος χρόνος και απροθυμία νέων ανθρώπων – όχι πολιτών – είχαν ως συνέπεια κοινωνιοκτόνο και δημοκρατιοκτόνο την παραγωγή κοπριτών και όχι αληθινών πολιτών. (Την ανυπαρξία πολιτών βλ. στη σειρά άρθρων μου στα «Πολιτικά Θέματα», από 15-5-1992 έως 26-6-1992, όπου και το κείμενο μου: «Ο Δεκάλογος του Πολίτη» (Αναδημοσιεύονται στον Α΄ τόμο του συλλογικού μου έργου: «Πολιτική και Κοινωνία στην Ελλάδα του Λαϊκισμού», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», 2003, σελ. 112-138, με τον γενικό τίτλο: «Η Ελλάδα χωρίς πολίτες»). Οι πολιτικάντηδες αναμασούν τα τελευταία χρόνια τον «πολίτη», ενώ αυτός είναι σπάνιο είδος. Άλλο πολίτης και εντελώς άλλο ο κοπρίτης του Πάγκαλου που «μαζί τα τρώνε»! Με την ευκαιρία, όποιος ενδιαφέρεται να μάθει για το εννοιολογικό και ουσιαστικό περιεχόμενο του πολίτη – ο οποίος γίνεται ενώ ο άνθρωπος γεννιέται – ας δώσει 5 ευρώ να προμηθευτεί το έργο μου: «Η έννοια του πολίτη στον Αριστοτέλη και στη σύγχρονη Ελλάδα» (εκδ. «Το Αντίδοτον» - Γ. Δημητρούλιας – Καλαμάτα, 2017, τηλ. 6938330100) και στον εκδοτικό οίκο «Πελασγός» - Γιαννάκενας, Χαρ. Τρικούπη 14, εντός Στοάς. Με τους κοπρίτες, λοιπόν, και τους «καλούς χριστιανούς», που αναπαράγουν τους πολιτικούς βόθρους σαράντα τόσα χρόνια, οι Έλληνες «είναι πνιγμένοι στα σκατά» - όπως μας είπε ο … σοσιαλιστής Τραπεζίτης Στρος Καν – και η Ελλάδα κατέχει τα σκήπτρα της διαφθοράς και της μίζας στην Υφήλιο εν μέσω απολύτου και πολυεπίπεδης χρεωκοπίας! Πρώτοι και καλύτεροι η πλειοψηφία των Ορθοδόξων Ελλήνων Χριστιανών, οι οποίοι ενώ ορκίζονταν ότι «δεν ζούμε χωρίς το Χ.Ο. στις ταυτότητες», ψήφιζαν και ψηφίζουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ που το κατάργησαν! Ποιος δεν θυμάται τα οργισμένα εκατομμύρια… «πιστών» στα συλλαλητήρια και ποιος δεν θυμάται τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του Κ. Καραμανλή (του νεότερου) μετά της συζύγου του να…υπογράφουν εναντίων της καταργήσεως του Χ.Ο.! Γιατί εξαπατούν τόσο ασύστολα το…θρησκευτικό συναίσθημα το οποίο διατείνονται οι ψηφοφόροι τους ότι διαθέτουν; Ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Ζούμε, λοιπόν, όλα αυτά τα χρόνια σε απόλυτη, πολιτική, κοινωνική και ηθική σήψη, η οποία ανταποκρίνεται στον πανάρχαιο ελληνικό μύθο που λέει: «Περνώντας οι γενιές τραβάνε στο χειρότερο. Θα φτάσει τότε ένας καιρός, που οι άνθρωποι, σε φοβερή κατάντια, θα λατρεύουν τη δύναμη. Θα λένε πως μονάχα η δύναμη είναι δίκιο και το αγαθό κανένας δεν θα σέβεται. Στο τέλος, όταν δε θα υπάρχει αγανάκτηση για το άδικο κι’ ούτε ντροπή μπροστά στην αθλιότητα, ο Δίας θα τους αφανίσει όλους»! Ο μύθος όμως έδινε μια διέξοδο και μια ελπίδα για την αποφυγή του αφανισμού του ανθρώπινου γένους. Κατέληγε: «Κι’ όμως μπορεί να γίνει κάτι. Μπορεί αν οι απλοί άνθρωποι σηκωθούνε και ρίξουνε τους κυβερνήτες που τους ποδοπάτησαν» (Αναφέρεται από τον κοινωνικό φιλόσοφο Εριχ Φρομ στο έργο του: «Η ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας» εκδ. «Μπουκουμάνη», Αθήνα 1977, σελ. 21) Όμως – χρόνια το γράφω – ο γονατισμένος λαός και το αυξανόμενο κουρελοπρολεταριάτο δεν τολμούν να σηκωθούν όρθιοι. Πολιτικάντηδες και μάζες στα..τέσσερα! Εν όψει του γεγονότος ότι η παρακμή και η σήψη της ελληνικής κοινωνίας θα αυξάνουν όλο και περισσότερο μέχρις ασφυξίας από τη μπόχα. Και εν όψει ότι Θεός και Δίας μας σιχάθηκαν και μας εγκατέλειψαν υπάρχει για τον γράφοντα η ελπίδα ενός αξιοπρεπούς θανάτου: Ο Βορειοκορεάτης Κιμ Γιονγκ Ουν -σχήμα λόγου-, να μας ρίξει στην Αθήνα δύο πυρηνικές βόμβες της τελευταίας τεχνολογίας! Καλύτερος ένας «καθαρός» θάνατος από μια ζωή μέσα στο χαμερπές πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον που σου πληγώνει την ψυχή και σου προκαλεί αηδία. Είναι καιρός να τελειώνουμε με το επαίσχυντο «Κυλώνειον άγος» των Αθηνών! Αθήνα 12/12/2017

ΚΑΤΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΠΑΛΙΟΥΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗ ΜΑΣ.. Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου Μια μαύρη επέτειος. Πως φθάσαμε στον πατριδοκτόνο Δεκέμβρη: 4η Δεκεμβρίου 1944. Η έναρξη των ματωμένων και αδελφοκτόνων «Δεκεμβριανών», που σημάδεψαν την εθνική και πολιτική πορεία της Ελλάδας για πολλές, πολλές δεκαετίες φθάνοντας έως σήμερα και προχωρώντας στο άγνωστο μέλλον. Πως φθάσαμε σ’ αυτό το εθνικό έγκλημα; Να τα βήματα αυτής της πορείας: 1. Ο Άγγλος υπουργός εξωτερικών Αντ. Ήντεν, με την άκρως απόρρητη «Εντολή», προς τους: «Επικεφαλής Γραφείων της Βρετανικής Πηγής Πληροφοριών», με ημερομηνία 12 Ιουνίου 1944 και στοιχεία G 1700, έγραφε και τούτα: «…Ο Γεώργιος Παπανδρέου…είναι ήδη μπλεγμένος τόσο βαθιά με τη βρετανική κυβέρνηση, ώστε ούτε επιθυμεί, αλλά ούτε μπορεί να ανατρέψει τη φορά των πεπρωμένων, που φαίνεται ότι θα τον οδηγήσουν σε σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ…και έχοντας κερδίσει το ποσόν των 7000 χρυσών λιρών, συμφώνησε να ζητήσει επισήμως, ως ονομαστική κυβέρνηση της Ελλάδος από τις Βρετανικές στρατιωτικές μονάδες να πατάξουν οποιαδήποτε εξέγερση του ΕΛΑΣ και ν’ αποκαταστήσουν την έννομη τάξη…» Προχωρώντας ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, γράφει -και τι δεν γράφει- για το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας εκείνης της εποχής που στεγαζόταν στην λεγόμενη «κυβέρνηση» του Καΐρου: «Ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο πλέον ευφραδής και πλέον πειστικός δημαγωγός…Αποτελεί πηγή μεγάλης έκπληξης για μένα το ότι τόσοι πολιτικοί ηλίθιοι έχουν καταφέρει να γλιστρήσουν μέσα στα πολύπλοκα πολιτικά δίκτυα…και να συνεχίσουν…μέσα στην Ελληνική Κυβέρνηση. Αυτοί οι άνθρωποι…μπορεί να γίνουν ταπεινοί δούλοι μας…» Συνεχίζοντας, ωμά, κυνικά και χυδαία, ο Άγγλος υπουργός έγραφε: «Επιπλέον εάν επιτευχθεί διευθέτηση του Κυπριακού σαν εκπλήρωση της μυστικής συμφωνίας του 1941 με την Τουρκία και μεταβιβασθεί η κυριαρχία του νησιού σ’ αυτήν, υπάρχει πιθανότητα να στασιάσουν οι Έλληνες σ’ αυτό και ίσως ο κ. Παπανδρέου – μισθοδοτούμενος – χρειασθεί να υποστηριχθεί τότε με όλα τα μέσα και να κληθεί να σχηματίσει κυβέρνηση και ακόμα καλύτερα να μεθοδεύσουμε την εκλογή του με μια συντριπτική πλειοψηφία…και με εξαγορά Ελλήνων πολιτικών ώστε να επηρεάσουμε το ρεύμα των εκλογών» (Ολόκληρο αυτό το διπλωματικό ντοκουμέντο πρωτοδημοσιεύθηκε στις ΗΠΑ το 1996 και γνώρισε πολλές αναδημοσιεύσεις στην Αθήνα από αντιστασιακά περιοδικά και από τον Καπετάνιο τους ΕΛΑΣ Θεόδωρο Καλλινό (Αμάρμπεη), στο έργο του: «Διάλογος σε εθνικά προβλήματα του Ελληνισμού», εκδ. ιδίου, Αθήνα 2005, σελ. 535-537 και αναδημοσίευση και σχολιασμό του γράφοντος στο μηνιαίο περιοδικό «Ελληνόραμα», τευχ. Σεπτεμβρίου του 2012, σελ. 17-24). Συμπέρασμα πρώτο: Οι Άγγλοι είχαν πληρώσει τον «Πρωθυπουργό» Γ. Παπανδρέου αναθέτοντάς τον να εξοντώσει τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ. 2. Στο πλαίσιο αυτής της αποστολής του, ο Γ. Παπανδρέου συναντάται μυστικά στη Ρώμη με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Τσώρτσιλ στις 21 Αυγούστου 1944, παρισταμένου του Ήντεν, και εκπροσώπου στου βασιλιά Γεωργίου. Στο υποβληθέν υπόμνημα του ο Ήντεν ζήτησε «να σταλούν στην Ελλάδα 10.000 άνδρες για να διατηρηθεί η παρουσία της Βρετανίας στην Ελλάδα» (βλ. «Ντοκουμέντα της Αντίστασης», εκδ. «Το Ποντίκι», Αθηνά 1994, σελ. 168 και 180) Σ’ αυτή τη σύσκεψη, ο Τσώρτσιλ, έδινε οδηγίες στον Γ. Παπανδρέου για «τα μέτρα, που έπρεπε να πάρει στην Ελλάδα, τώρα που προφανώς το ΕΑΜ στάθηκε σούζα» (Περισσότερα γι’ αυτό το θέμα βλ. το έργο μου: «Γιάννης Παπαγαρυφάλλου: Θύρα Διπλής Δολοφονίας», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2000, σελ. 50-51) Συμπέρασμα δεύτερο. Στη Ρώμη είχε, αποφασιστεί το Τσάκισμα της Εθνικής Αντίστασης. 3. Ο Δεκέμβρης και ο ρόλος του Γ. Σιάντου: Γράφει ο Καπετάνιος του ΕΛΑΣ Θ. Καλλίνος (Αμάρμπεης) – που υπήρξε και συνιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ Λάρισας με τον δημοσιογράφο Γιάννη Παπαγαρυφάλλου – στο πιο πάνω έργο του: «Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη του 1944 έφθασε από την Θεσσαλονίκη στη Μάνδρα Αττικής ένα οπλισμένο τάγμα βρετανών με προορισμό την Αθήνα, όπου ήδη είχαν αρχίσει οι μάχες». Συνεχίζει: «Παίρνω στον ασύρματο τον Γ. Σιάντο που βρισκόταν στην Μονή Κλειστών στη Χασιά και του λέω: Έφτασε το εγγλέζικο τάγμα είμαι έτοιμος με το τμήμα το ΕΛΑΣ να τους αφοπλίσω». Από την άλλη άκρη του ασύρματου ακούγεται ο Σιάντος: «Ας τους να περάσουν». Απαντώ: «Αυτοί θα μας χτυπήσουν στην Αθήνα», αλλά ο γραμματέας του ΚΚΕ επιμένει: «Να περάσουν» (βλ. Καλλίνου οπ. π. σελ. 14) Πέρασαν και πετσόκοψαν τον ΕΛΑΣ στην Αθήνα! Όταν γνώρισα τον Καπετάνιο της ΧΙΙΙ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ Αμάρμπεη, το καλοκαίρι του 2010, οπότε και μας μοίρασε και το πιο πάνω έργο του, του είπε σε επόμενη συνάντηση: «Γιατί υπάκουσες σε μια προφορική διαταγή που οδήγησε στη συντριβή του ΕΛΑΣ;» Απάντηση του πολεμιστή: «Η ηγεσία!». Γι’ αυτή λοιπόν, την ηγεσία του Σιάντου, ο Ν. Ζαχαριάδης, στην Γ΄ Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ, η οποία έγινε εκτός Ελλάδας, μεταξύ 10-14 Οκτωβρίου 1950, θα κάνει λόγο για «τον ύποπτο ρόλο του τότε γραμματέα του ΚΚΕ Γ. Σιάντου» χωρίς ν’ αφήνει απ’ έξω και την «προδοσία» (Τα πρακτικά αυτής Συνδιάσκεψης, δημοσιεύθηκαν τον Αύγουστο του 1951, στο περιοδικό «Νέος Κόσμος», μηνός Οκτώβρη, αριθ. φύλλου 10) 4. Το τηλεγράφημα που δεν έφτασε. Στα πρόθυρα των «Δεκεμβριανών», ο «Παππούς» - Ο γραμματέας της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς Γ. Δημητρώφ γνωρίζοντας προφανώς τη Συμφωνία Τσώρτσιλ – Στάλιν για τις «Σφαίρες Επιρροής» στη Γιάλτα, στέλνει τηλεγράφημα στην εδώ ηγεσία του ΚΚΕ με την εντολή: «Να μην προχωρήσει σε ένοπλη εξέγερση». Δυστυχώς, αυτό ιστορικό τηλεγράφημα έφτασε στον προορισμό του στις 15 Ιανουαρίου, όταν πια είχε χυθεί το αίμα, και είχε δρομολογηθεί η διαβόητη Συμφωνία της Βάρκιζας της 13 Φεβρουαρίου 1945.(Για το μοιραίο αυτό τηλεγράφημα βλ. το έργο του ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ Γιάννη Ιωαννίδη: «Αναμνήσεις», Αθήνα 1978, σελ. 376-378 και της συντρόφισσας του Ν. Μπελογιάννη Έλλης Παππά στο έργο της : «Μαρτυρίες μια διαδρομής», εκδ. Δ΄ «Βιβλιοθήκη Μουσείου Μπενάκη» Αθήνα 2010. Εκεί χαρακτηρίζει την καθυστέρηση του τηλεγραφήματος ως «περίεργη») και αναφέρεται στον ύποπτο ρόλο του διαχειριστού των τηλεγραφημάτων Βαβούδη ο οποίος βρισκόταν στα Τρίκαλα (σελ. 31-34). Ο ιστορικός Φ. Οικονομίδης γράφει ότι το τηλεγράφημα έφτασε στην ηγεσία του ΚΚΕ στις 17-1-1945 και «συνιστούσε στην ηγεσία του να μην τραβήξει το σχοινί αλλά να δείξει ευλυγισία και ικανότητα χειρισμών για να διατηρήσουν όσο το δυνατόν τις δυνάμεις» (βλ. Φ. Οικονομίδη: «Η Επανάσταση στην Ελλάδα – Το ΚΚΕ και οι ξένοι φίλοι», (Εμφύλιος 1945-1949), εκδ. «Λιβάνι», Αθήνα 2011, σελ. 27 και 37-38). 5. Βασική αιτία των «Δεκεμβριανών» υπήρξε η αφελής (;) υποτίμηση της Συμφωνίας Τσώρτσιλ – Στάλιν, στις 10 Οκτωβρίου του 1944, για τις «Ζώνες Επιρροής», με την οποία η Αγγλία είχε το 90% στην Ελλάδα. Αυτή την άκριτη αφέλεια επισημαίνει και ο ιστορικός της Αριστεράς και συγκρατούμενος στο «Παρθένι» της Λέρου της περίοδο 1968-1970, Τ. Βουρνάς, γράφοντας: «Μια από τις μεγαλύτερες αυταπάτες της ΕΑΜικης ηγεσίας ήταν ότι οι Άγγλοι δεν θα τολμούσαν να επέμβουν στη Δεκεμβριανή διαμάχη» (βλ. το έργο του: «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας 1940-1945», εκδ. «Αφων Τολίδη», Αθήνα 1980, σελ. 441). Ο Τσώρτσιλ, από την πλευρά του, είχε πάρει την Ελλάδα στους ώμους του, απαγορεύοντας στον Γ. Παπανδρέου να παραιτηθεί! Σε τηλεγράφημά του προς τον πρεσβευτή Λήπερ του έγραφε: «Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου…Θέλω τον Παπανδρέου στο Πηδάλιον. Θα του δώσω την πλήρη και ανεπιφύλακτον υποστήριξη μου και της Βρετανικής κυβερνήσεως…», ενώ σε τηλεγράφημα του προς τον Παπανδρέου τόνιζε: «Η συμφωνία μου με τον Στάλιν έχει τηρηθεί πιστά από τους Σοβιετικούς…» Στο ίδιο πνεύμα ήταν και το τηλεγράφημα προς τον Ήντεν: «Μου κάμνει εξαιρετικήν εντύπωσιν μέχρι σήμερον η τιμιωτάτη συνέπεια την οποίαν ο Στάλιν απέφυγεν την ανάμιξιν εις την Ελλάδα» θα τελειώσω με το προς τον στρατηγό Σκόμπυ τηλεγράφημά του, στο οποίο έγραφε: «Να αντιμετωπίσεις τα πράγματα στην Αθήνα ωσάν να είσαι σε κατεχόμενη χώρα» (βλ. Τ. Βουρνά, οπ. π. σελ. 443). Όπερ σημαίνει: φωτιά και τσεκούρι στον κόσμο της Εθνικής Αντίστασης. Έτσι ανασκολοπίστηκε ολόκληρη η Εθνική Αντίσταση, από το Δεκέμβρη, τη Βάρκιζα το πογκρόμ διώξεων που ακολούθησε και τον άπελπι και εγκληματικό εμφύλιο στον οποίο οδηγήθηκε η ηγεσία του ΚΚΕ, διαπράττοντας τεράστιο εθνικό λάθος – έγκλημα, το οποίο ανέδειξε και η λογοτέχνις Ελευθερία Παπαγαρυφάλλου, με το ομότιτλο ποίημά της «Το λάθος το πολιτικό είναι έγκλημα τρανό ξεστρατίζει τη ζωή κι’ ανοίγει εθνική πληγή που για καιρό θα αιμορραγεί. Το λάθος το πολιτικό, τη ζωή σφραγίζει και την κοινωνία πισωγυρίζει». (Ολόκληρο το «λάθος το πολιτικό», δημοσιεύεται στο πιο πάνω έργο μου, σελ. 127). Τελικό συμπέρασμα: Πρακτοριλίκι, εξαγορές πολιτικών, ανευθυνότητες, ακαταλληλότητες πολιτικών και κάθε λογιών εξαρτήσεις σφράγισαν την εθνική μας επώδυνη πορεία για έναν αιώνα τουλάχιστον! Το πολιτικό λάθος ισοδυναμεί με έγκλημα, όπως είπε ο διαβόητος Γάλλος υπουργός εξωτερικών Ταλλεϋράνδος στον Ναπολέοντα εκεί γύρω στα 1801. Για πολιτικά λάθη, μας μιλούν διαρκώς και οι πολιτικάντηδες αυτών των χρόνων, αλλά οι ψηφοφόροι τα συγχωρούν και τα ξεχνούν. Συνέχιζε η αδελφή Ελευθερία στο πιο πάνω ποίημά της: «Το λάθος το πολιτικό πρέπει να είναι δύσκολα συγχωρετό αν και οι άνθρωποι το ξεχνούν αυτό». Γι’ αυτό και έφτασε η Ελλάδα, εδώ που έφτασε διανύοντας τον αιμάτινο κύκλο της: Δεκεμβριανά, Βάρκιζα, διωγμοί, εμφύλιος, αντικομουνισμός, δικτατορία, μεταπολίτευση, διαφθορά, ανθρωπάκια, ανευθυνότητα, ΔΝΤ, χρεοκοπία, πείνα, υποθήκευση της χώρας και εκποίηση των εθνικών τιμαλφών. Παιδευόμαστε όπως ο Σίσυφος! Αθήνα 04/12/2017
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)