ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΦΙΛΟΥ... Dimitris Ziamparas 11 ώρες · ΟΦΙΣ ΕΛΛΗΝ Ποια είναι τα προβλήματα που ανέδειξε η χθεσινή επίθεση που δέχθηκε ο Λουκάς Παπαδήμος; Ας πιάσουμε ένα ένα τα προβλήματα που προέκυψαν για να τα ιεραρχήσουμε ως προς την επικινδυνότητά τους. Ήταν η αποστολή φακέλων βομβών το κύριο πρόβλημα; Όχι βέβαια, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα αντιδρούν πολεμικώ τω τρόπω στο καθεστώς που θεωρούν πως τους καταπιέζει. Μόνο οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αποδείξουν αν είχαν δίκιο ή όχι. Προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτοί που στέλνουν τους φακέλους έχουν λάθος, αφενός, επειδή παλεύεται ακόμη το πράγμα με θεσμικούς τρόπους, αφετέρου, διότι οι πολλές παράπλευρες απώλειες καθιστούν ανήθικο τον τρόπο αυτό. Ιστορικά όμως τρομοκράτες θεωρούνταν: οι Κλέφτες και οι Αρματολοί, ο Κανάρης με τον Μιαούλη, ο Κολοκοτρώνης με τον Παπαφλέσσα. Συνωμότες θεωρούνταν: η φιλική εταιρία· οι τέκτονες που οργάνωσαν την Γαλλική επανάσταση· ο Τζώρτζ Ουάσιγκτον, του οποίου δημιούργημα είναι οι ΗΠΑ. Μήπως όμως το πρόβλημα ήταν η πικρόχολη αντίδραση του κόσμου; Όχι βέβαια, ο κόσμος ανακάλυψε ξαφνικά ότι επί χρόνια του εξαγόραζαν τις ψήφους οι γαλαζοπράσινοι «κουμπάροι» με εξωφρενικό εξωτερικό δανεισμό, υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών τους. Ουδείς, δε, ανέλαβε ποτέ κάποια πολιτική ευθύνη (ας αφήσουμε τις ποινικές ευθύνες διαφόρων σκανδάλων α λα Σίμενς, Βατοπέδι, θαλασσοδανείων ΜΜΕ και κομμάτων). Η χολή που βγήκε από τον κόσμο είναι απόλυτα δικαιολογημένη και αναμενόμενη προς ένα πρώην πρωθυπουργό. Καμιά κοινωνία διεθνώς δεν θα άντεχε 7 χρόνια κρίση με συνεχή πλήγματα στην περηφάνια της. Η Ελλαδική κοινωνία αποτελεί σύγχρονο ιστορικό παράδοξο, που οφείλεται κατά κύριο λόγο στην μεγάλη της ομοιογένεια. Όσοι τάχα μου τάχα μου ενοχλούνται από αυτή την χολή ανήκουν αποκλειστικά σε μια από τις δύο κατηγορίες: χρήσιμοι ηλίθιοι ή απλοί συμφεροντολόγοι. Μήπως το πρόβλημα είναι η χυδαία εκμετάλλευση του ατυχήματος από τους πολιτικούς προς άγραν εντυπώσεων; Βλέπε ηθικοί αυτουργοί και λοιπές ανοησίες. Ελάτε τώρα, πρώτη φορά μας ξανασυμβαίνει. Αυτή είναι η δουλειά κάθε υγιούς πολιτικού, να ανέλθει στην εξουσία με κάθε νόμιμο μέσο. Και το νόμιμο σπάνια είναι και ηθικό. Η επιτυχία κάθε πολιτικού συστήματος έγκειται στο να ευθυγραμμίσει τις προσωπικές φιλοδοξίες με το δημόσιο συμφέρον. Το πρόβλημα που ανεδείχθη χθες ήταν ένα και μόνο ένα: η αφέλεια του Λουκά Παπαδήμου να ανοίγει τυχαίους φακέλους, ενώ ήταν ενήμερος πως είναι στόχος. Ακόμη και αν είχαν ελεγχθεί οι φάκελοι από τις υπηρεσίες ασφάλειας, αυτοί ανοίγονται μόνο από την γραμματεία και σε ειδικό προς τούτο χώρο. Σε τρομοκρατεί η σκέψη πως αυτός ο άνθρωπος διετέλεσε Πρωθυπουργός της χώρας, χωρίς καν να μπούμε στην κριτική των πολιτικών του αποφάσεων (οι σημαντικές πολιτικές αποφάσεις που σχετίζονται με θέματα διπλωματίας και άμυνας, ποτέ δεν γίνονται γνωστές και οφείλουμε υποχρεωτικά να εμπιστευόμαστε την όποια ηγεσία μας). Γνώριζε και ο ίδιος πως δεν ήταν κατάλληλος για αυτή την θέση. Ήταν —να δεχθώ, έγκριτος— ακαδημαϊκός δάσκαλος (δηλαδή μη πρακτικός άνθρωπος), τεχνοκράτης (δηλαδή μια αντίληψη μαύρου άσπρου) και έντιμος (αυτό εξέπεμπε και πιστεύω πως έτσι είναι). Δυστυχώς όμως οι τεχνοκράτες έντιμοι έχουν ένα μειονέκτημα που τους καθιστά ακατάλληλους για πολιτική: την αφέλεια. Ο αγώνας για εξουσία είναι πάντα ότι πιο ανέντιμο και ανήθικο από καταβολής κόσμου. Έτι περαιτέρω, η εντιμότητα στην πολιτική δεν τον καθιστά απλά ακατάλληλο, αλλά επικίνδυνο για τον εαυτό του και για την χώρα. Ο Λουκάς έπρεπε να μείνει με τις κιμωλίες του και τα χαρτιά του. Το πολύ πολύ σύμβουλος κάποιου υπουργού — σε καμιά περίπτωση να αναλάβει αποφασιστικές αρμοδιότητες (χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου του οποίου την αφέλεια πληρώνουμε ακόμη, ήταν η περίπτωση του κομματικά διορισμένου ναυάρχου Λυμπέρη). Πιθανόν να μου αντιτάξετε: ποιους λοιπόν να προάγουμε σε υψηλές θέσεις; Την απάντηση την δίνει ο Πλούταρχος στην βιογραφία του Θεμιστοκλή, όταν αναφέρει το πικρό και αμφίσημο σχόλιο ενός Πέρση σατράπη για τον τρισμέγιστο Αθηναίο πολιτικό: «Όφις Έλλην ο ποικίλος». Έχουμε τέτοιους τύπους στην Ελλαδική πολιτική σκηνή σήμερα; Σαφώς, πάντα η πραγματικότητα δίνει τις λύσεις — ποτέ τα ροζ συννεφάκια. Επί παραδείγματι, τον Αλέξη και τον Άδωνη: διαόλου κάλτσες· παίζουν σε διπλό και τριπλό ταμπλό· σε πουλάνε και σ’ αγοράζουν· ρίχνουν μονίμως άδεια να πιάσουν γεμάτα· μας στέλνουν συνεχώς στην γωνία να δούμε αν έρχονται. Τέτοιους θέλουμε να υπερασπίζουν τα συμφέροντά μας: να εμπνέουν τυφλή αγάπη στους ακολούθους τους και βαθύ μίσος στους αντιπάλους τους. Δίκοπο μαχαίρι; Σαφώς, όμως η πολιτική —όπως και η ζωή άλλωστε— επιβραβεύει μόνο όσους παίρνουν ρίσκα. Γκώσαμε από λαπάδες έξυπνους και εργατικούς. «No more nice guys!», όπως είπε και ο Δονάλδος Τράμβιος, όταν εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ. Dimitris Tsimpouris Ενώ άρχισες καλά στο τέλος μου τα χάλασες...Και απευθύνομαι σε σένα προσωπικά γιατί πιστεύω ότι οι αναρτήσεις σου έχουν κάποιο ειδικό βάρος. Αρχίζω λοιπόν. Σε μια δημοκρατία και όχι ολιγαρχία δεν χρειάζονται οι άρχοντες προσωπικά μέτρα ασφάλειας και φρουρές, ούτε όταν είναι εν ενεργεία, πολλώ δε μάλλον όταν είναι ανενεργοί (απλοί πολίτες) όπως όλοι μας. Τις φρουρές και τις προσωπικές ασφάλειες τις είχαν οι μονάρχες, οι αυτοκράτορες, οι θεοκράτορες ,οι τύραννοι, οι δικτάτορες.Είδατε πουθενά στην Ελληνική γραμματεία να αναφέρεται ποτέ προσωπική ασφάλεια για τον Περικλή ή άλλον άνδρα της δημοκρατίας? Δεν μπορούμε έστω με δυο γραμμές να καταγγείλουμε, ότι το σύστημα της ολιγαρχίας που το ονόμασαν οι αναιδέστατοι δημοκρατία παράγει ανηθικότητα και εκμαυλίζει μαζί με τους πολιτικούς και τους πολίτες? Χτυπάμε όλοι μας το σαμάρι αντί για τον γάιδαρο.,,,δυστυχώς...Εκόντες -άκοντες ακολουθούμε τις προπαγανδιστικές δικαιολογίες περί ανταρτών,αναρχικών, τρομοκρατών,κλεφτών και αρματολών και όλα τα έχουμε κάνει στην σκέψη μας ένα τουρλουμπούκι, είτε ξέρουμε γράμματα είτε όχι.Έχω ονομάσει πολλές φορές όλους μας δημοκράτορες ή φασιστοδημοκράτορες. Ξέρετε γιατί? Επειδή κανείς μας νεοέλληνας ακαδημαϊκός ή απλός ερευνητής δεν κατάφερε ποτέ να δώσει ένα πειστικό σύγγραμμα ή μια πειστική μελέτη για την λειτουργία της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ..Όσοι το τόλμησαν ή το τολμούν αφορίζονται και από την εκκλησία και από το παγκόσμιο ολιγαρχικό σύστημα.Αναμασάμε όλοι τις ειδήσεις και κλαψουρίζουμε.Γράψαμε ποτέ για αιτίες? Συγκρίναμε ποτέ το ολιγαρχικό μας πολίτευμα με την δημοκρατία και καταλήξαμε σε προτάσεις? Σχεδόν ποτέ. Παίζουμε το παιχνίδι των ταγών των ιερατείων και της πολιτικής. Τα δουλόνια που κυριαρχούν μέσα μας πολλαπλασιάστηκαν τόσους αιώνες και τα ελευθερόνια λιγόστεψαν, μαζί και η ελευθερία και η δημοκρατία. Η ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ ΦΛΥΑΡΟΥΜΕ ...ΔΙΑΛΕΞΤΕ Η ΔΟΥΛΟΙ Η ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ..ΑΥΤΆ ΘΑ ΕΠΙΘΥΜΟΎΣΑ ΑΠΌ ΣΈΝΑ δΗΜΉΤΡΗ ΝΑ ΛΕς ΚΑΙ ΌΧΙ ΝΑ ΜΟΥ ΜΟΣΤΡΆΡΕΙς ΤΟΥς ΑΝΉΘΙΚΟΥς ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΏΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎς ΜΕΤΆ ΤΟ 338 Π.Χ. ΚΑΙ ΔΏΘΕ και ενίοτε να τους δικαιολογείς.Είσαι λεύτερος όχι δούλος των -ΙΣΜΩΝ..Αυτή τη γνώμη έχω σχηματίσει για σένα, ίσως να κάνω λάθος. Με φιλικούς χαιρετισμούς Δημήτρης.