Το Μέγα

Σ’αυτό το ιδεατό, το ασύλητο κι ασύλληπτο

Σ’αυτό το αιώνιο,το άφθαρτο το ανώλεθρο

                                                 το Μέγα

Σ’αυτό το έννομο, χαοτικό με τάξη

Σ’αυτό το αρχέγονο επτασφράγιστο μυστικό

                                                το Μέγα

Σ’αυτό το υπερκόσμιο συμπαντικό

Σ’αυτό το έμμετρο και ασύμμετρο με ρυθμό

                                                το Μέγα

Σ’αυτό το Ποίημα, ωδή στο Πνεύμα

Σ’αυτό το Πνεύμα το Ζωοποιό

                                               το Μέγα

Σ’ αυτό εγώ, ανθρώπινο μοριοστό

Σ’ αυτό εγώ, το άχρονο κενό

Σ’ αυτό εγώ, το  κυκλικό στερέωμα

Σ’ αυτό εγώ, το δημιούργημά σου

Σ’ αυτό εγώ, αέναο παιχνίδι σου

Σ’ αυτό εγώ το Πάνσοφο, υποκλίνομαι

                                                το Μέγα

Σ’ αυτό το «εν δυνάμει», το ορατό, το επέκεινα

Σ’ αυτό το λογικό, το αλόγιστο, το άριφνο

Σ’ αυτό το κινούν- ακίνητον, το όντος ον

                                                       το Μέγα

 Σ’ αυτό που ονόμασαν για  μένα Θεό

Σ’ αυτό το μεγαλοπρεπές, το μοναδικό, το παντοδύναμο
                                                       το Μέγα

Σ’αυτό το αόρατο και πανταχού παρόν

Σ’ αυτό το ψυχότροπο, το πολύτροπο

                                                       το Μέγα

Σ’ αυτό το Πανερωτικό της σμίξης «είδωλο»

Σ’ αυτό το Στρατηγό Παντοκράτορα

                                                       το Μέγα

Σ’ αυτό εγώ, άρρητο και αιώνιο μοριοστό σου

Σ’ αυτό εγώ, απειροελάχιστο μετενσαρκωμένο πνεύμα                                

Σ’αυτό εγώ το πόλεμο, για λύτρωση

από τα δεσμά του Νόμου πού έθεσες

                                                       το Μέγα

Πρώτος ΕΣΥ, θα ακολουθώ στρατιώτης

μέχρι να φθάσουμε στο τέλος το ατελεύτητο

                                                       το Μέγα.-


Αίγινα 29-6-2012

Δ. Τσιμπούρης