Πρόλογος Βιβλίου "Διάλογοι για τη Δημοκρατία με Κλήρο-Ελευθερία και Έρωτας"


ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το βιβλίο του συναδέλφου, ποιητή και συγγραφέα Δημήτρη Τσιμπούρη, «Διάλογοι για την άμεση Δημοκρατία με Κλήρο. Τετραδιάστατη Ελευθερία στις Δημοκρατίες των –ισμών», μας εισάγει στον χώρο της σκέψης και της διανόησης. Πυρήνας του είναι η μελέτη της πραγματικής Δημοκρατίας με Κλήρο και η διαμόρφωση της Ελευθερίας στις Δημοκρατίες των διαφόρων πολιτικο – κοινωνικών ρευμάτων. Πρόκειται για ένα αφηγηματικό, δοκιμιακό και διαλογικό έργο, στο οποίο ο συγγραφέας, με γνώση και σεβασμό προσεγγίζει την ιδιαιτερότητα του χώρου της σκέψης, διεισδύει στην ουσία της και ασκεί κριτική στη σωστή ή τη λανθασμένη εφαρμογή της στη ζωή του ανθρώπου.

Εγχείρημα ομολογουμένως δύσκολο και τεράστιο και μάλιστα από έναν μη ειδικό μελετητή, ο οποίος καλείται να συλλέξει, να μελετήσει, να κρίνει και να συμπεράνει με τον δικό του πάντοτε τρόπο, ιδέες, σκέψεις, θέσεις, απόψεις, τάσεις, καθεστώτα, πολιτικές παρεκκλίσεις, έννοιες, αρχές, αξίες, πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα, μεταλλάξεις των κανόνων της Ελευθερίας και πώς αυτή ευδοκίμησε σε μια αληθινή Δημοκρατία. Ο συγγραφέας ακολουθεί τη μέθοδο του διαλόγου με συνομιλητές του και με τον τρόπο αυτό έχει τη δυνατότητα να θέτει ερωτηματικά και απορίες, να λαμβάνει απαντήσεις και με τη σειρά του να κρίνει σφαιρικά το θέμα του και να καταλήγει σε συμπεράσματα.

Σε αυτή τη μελέτη επιστρατεύεται ένα απέραντο πλήθος στοιχείων, πληροφοριών, σκέψεων και κρίσεων ανθρώπων του πνεύματος, της τέχνης, του στοχασμού και της φιλοσοφίας σε παγκόσμιο επίπεδο και προσφέρονται επαγωγικά αναρίθμητες και σπουδαίες πληροφορίες και γνώσεις, που πλαισιώνουν και διαφωτίζουν το θέμα του. Στους σύντομους, αλλά περιεκτικούς και κατανοητούς διαλόγους του μελετάει σε βάθος τις κατά καιρούς συναφείς απόψεις των ειδικών ή εκείνων, που εισέβαλαν βίαια στον χώρο της διανόησης και κατακρεούργησαν τη Δημοκρατία, σχολιάζει τις θέσεις, λαμβάνει ή απορρίπτει το ασφαλές ή το επισφαλές αντίστοιχα και διατυπώνει την προσωπική του θέση. Είναι άξια επαίνου η μελέτη και η κρίση του επάνω σε ένα υλικό – ωκεανό, πολύμορφο και δυσπρόσιτο, που καταφέρνει να το τιθασεύσει, να το εκμεταλλευτεί και να το υποτάξει, εναρμονίζοντάς το στην πλεύση της συγγραφής του. Αυτό είναι ένα σημαντικό επίτευγμα, και αναδεικνύει την ιδιαίτερη συνθετική ικανότητα του συγγραφέα, πέρα από το γεγονός αν ή όχι συμφωνεί κανείς με το περιεχόμενό του.

Το πόνημα αυτό του Δημήτρη Τσιμπούρη είναι τίμιο να το δούμε σαν αποτέλεσμα έρευνας, μόχθου, μελέτης, κρίσεων και τελικής διαπραγμάτευσης και σύνθεσης ενός πολυσχιδούς και ευρύτατου πολιτικο – κοινωνικού θέματος, στο οποίο ο συγγραφέας δεν επιθυμεί να δρέψει δάφνες φιλοσόφου, αλλά φλέγεται να προσφέρει με παρρησία και ενάργεια τις δικές του απόψεις για το επίμαχο ζήτημα της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας και να αντισταθεί με ειλικρίνεια και γενναιότητα στον ολέθριο κατήφορο των σημερινών «δημοκρατιών» και των «πολιτικών ταγών» τους. Αλήθεια, στους χαλεπούς καιρούς μας υπάρχει πιο επίκαιρο και πιο φλέγον ζήτημα από την ανυπαρξία της πραγματικής Δημοκρατίας;

Είναι καιρός στη συνέχεια, να προχωρήσουμε στην ουσία της ταυτότητας του έργου του Δημήτρη Τσιμπούρη και να επισημάνουμε τις κυριότερες λεπτομέρειες διαστρωμάτωσης και συστηματικής δομής του βιβλίου, βασικό στοιχείο, που σταθμίζει και την επιτυχία κάθε πνευματικού δημιουργήματος. Στο σύνολο του έργου του ο συγγραφέας διαπραγματεύεται δυο κύρια θέματα: α) Την Άμεση Δημοκρατία με Κλήρο και β) Την Τετραδιάστατη Ελευθερία στις Δημοκρατίες των – ισμών. Στον χώρο της Ελευθερίας αναλύει συστηματικά τις τέσσερις διαστάσεις της ανθρώπινης φύσης, οι οποίες είναι: 1) Το Υλικό κατασκευής ή Ύλη. 2) Το Πνεύμα ή Ψυχή. 3) Το Πολιτικό Ένστικτο ή Πολιτικό Ον και 4) Ο Έρωτας. Η αρμονική ή όχι λειτουργία αυτών των τεσσάρων ιδιοτήτων της ανθρώπινης φύσης αναδεικνύει σε ποιο βαθμό η Ελευθερία ως ιδέα ή ως πράξη διαμορφώνει ή επηρεάζει αυτές τις ιδιότητες, διαδικασία, που συντελείται μέσα σε ένα πλαίσιο – αλληλουχία ιστορικο – πολιτικό – κοινωνικό, πάντοτε όμως σε συνδυασμό με τους –ισμούς και τη Δημοκρατία με Κλήρο.

Ποια όμως είναι η Αληθινή Δημοκρατία; Είναι εκείνο το Πολίτευμα «όπου ο δήμος, ο λαός, αποτελούσε το συστατικό κύτταρό της και ασκούσε την εξουσία όχι με την ψήφο, αλλά με Κλήρο και την καθολική συμμετοχή των αρχόντων και των διοικούντων και απαγόρευε αυτόματα τη δημιουργία «επαγγελματιών Πολιτικών». Αυτή η μορφή Δημοκρατίας, καθαρό δημιούργημα του Ελληνικού Πνεύματος, λειτούργησε σε διάφορες ελληνικές πόλεις ως τη Μάχη της Χαιρώνειας το 338 π. Χ., κομβικό σημείο αφετηρίας σοβαρών εκτροπών από την Αληθινή Δημοκρατία. Έτσι η αξία της Ελευθερίας έγκειται στο πώς πραγματώνεται κάθε φορά από τους εν δράσει πολιτικούς ή άλλους αυτόκλητους συνανθρώπους μας η δημοκρατική εφαρμογή της.

Εξάλλου η έννοια της Ελευθερίας ενυπάρχει και κατοικεί μέσα στην ανθρώπινη φύση, εκφράζεται συνεχώς με ή χωρίς τη Βούλησή μας και εκδηλώνεται άλλοτε ως Αντικειμενική και άλλοτε ως Υποκειμενική Ελευθερία. Τη συλλογική Ελευθερία, σε αντίθεση με τη λειτουργία του φυσικού Ενστίκτου των Ζώων, ο άνθρωπος τη δημιουργεί από μόνος του, με τη θέσπιση κανόνων δικαίου, αφού ο άνθρωπος είναι φύσει ζώο Πολιτικό. Με την παραγωγή όμως κανόνων δικαίου θέτει και τα όρια της Ελευθερίας των Πολιτών, ενέργεια, που αδήριτα μας παραπέμπει στο απόφθεγμα του Πλάτωνα: «η Ελευθερία ορίζεται σαν Δημοκρατία» και φυσικά όταν οι άρχοντες με το θετό δίκαιο, στερούν την Ελευθερία του Πολίτη, τότε αυτή από οργανική ανάγκη μετατρέπεται σε Ιδανικό. Το κλειδί, λοιπόν, της Ελευθερίας είναι αυτή καθαυτή η διαχείριση της εξουσίας.Hδοτή Ελευθερία εκπορεύεται από την Πολιτική Δομή και από τον τρόπο , που αυτή διαχειρίζεται την κοινή δράση των Πολιτών, με συνέπεια έτσι ώστε το κλειδί της σωστής διαχείρισης της εξουσίας και επομένως της Ελευθερίας των Πολιτών, να είναι οι κάθε φορά ισχύοντες τύποι Πολιτευμάτων, οπότε και η Ελευθερία ως χρόνος, σκέψη και συμμετοχή αποτελεί ή όχι το πρωταρχικό κύτταρο σύστασης, λειτουργίας και εδραίωσης της Δημοκρατίας.

Όμως στις βασικές ιδέες και τις αρχές της Αληθινής Δημοκρατίας με Κλήρο και στις μορφές της Ελευθερίας, εισβάλλουν απρόσκλητοι οι διάφοροι –ισμοί, που παρουσιάζονται ως ιδέες αναγκαίες ή αληθινές, ενώ είναι ψεύτικες, είναι αιρέσεις της αλήθειας των υγειών αρχών της Πολιτικής και φανατίζουν τους λαούς, τους οποίους οδηγούν σε εκτροπές, αναταραχές και πολέμους. Τότε η εξουσία ελέγχει το πλήθος και παραμερίζεται η θεμελιώδης αρχή ότι η ιδέα της Ελευθερίας γεννήθηκε αποκλειστικά στους κόλπους της Αληθινής Δημοκρατίας με Κλήρο.

Αυτή η ακραιφνής Δημοκρατία αποτελεί το μοναδικό θαύμα, που γεννήθηκε στην καρδιά του Ελληνικού Πολιτισμού, ενόσω βέβαια αυτός ήταν σε ισχύ. Στη Δημοκρατία αυτή ουσιαστικά όλες οι κατηγορίες των πολιτών, ανεξάρτητα από φύλο, φυλή ή κράτος, ήταν ελεύθερες. Η πολυσήμαντη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π. Χ. σήμανε την εκτροπή πέραν των ορίων της Αληθινής Δημοκρατίας και οδήγησε στον διαχωρισμό των Πολιτών από το Κοινωνικό Κράτος. Στην ύψιστη φάση της λειτουργίας του Ελληνικού Πολιτισμού οι πρωτοπόροι της σκέψης Πλάτων και Αριστοτέλης σφυρηλάτησαν με θαυμαστή ευκρίνεια την αληθινή έννοια της Δημοκρατίας, εφαρμόζοντας τις διαδικασίες της Ισότητας, της Γλώσσας, της Κληρωτίδας ανάδειξης των υποψηφίων για τα κοινά αξιώματα, της μη αυθαίρετης Επιλογής από τους άρχοντες των βοηθών τους (βλέπε τις επιτυχημένες αντιστοιχίες: βοσκός – κριάρια – κοπάδι, δηλαδή ο άρχοντας – το εκλεγόμενο από τον άρχοντα επιτελείο – ο λαός), της επικράτησης της Αλήθειας και της παρουσίας παντού του Φωτός.

Στην ανάλυση της Ύλης, του Υλισμού και της Ελευθερίας, ο συγγραφέας ανιχνεύει τα ψήγματα των τεκμηρίων των θέσεών του στις αρχές των Αναξίμανδρου, Αναξαγόρα, Μαρξ, Έγκελς και άλλων και μελετά διεξοδικά το έργο και τη σκέψη τους και πώς αυτοί λειτούργησαν θετικά ή αρνητικά στα θεμελιώδη ζητήματα Ελευθερίας, Δημοκρατίας και –ισμών. Στη συνέχεια ελέγχει τους βασικότερους –ισμούς, όπως: Εθνικισμό, Φασισμό, Ναζισμό, Καπιταλισμό, Σοσιαλισμό, Κομουνισμό, Ψυχρό Πόλεμο, Παγκοσμιοποίηση κλπ. Κατόπιν μεταπηδάει στον Αρχέγονο Άνθρωπο και συνδέει την αφετηρία του με την Επικούρεια σκέψη, τη Μανιχαϊστική θεωρία, την Ξενοκρατία, τον Μισελληνισμό, την Υποτέλεια, διανύοντας επιδέξια μια σύντομη, αλλά πολύ μακρά πορεία, κινούμενος από το ένα άκρο της ανθρώπινης παρουσίας ως την σημερινή εποχή, η οποία, δυστυχώς, πληρώνει πολύ ακριβά τα λύτρα του χαμένου της Παραδείσου της Δημοκρατίας με Κλήρο και της πολλαπλά κατευθυνόμενης σήμερα Ελευθερίας. Διατυπώνει ωστόσο στοχαστικά και με νόημα το αισιόδοξη καταφύγιο της ανθρωπότητας: Ο Ελληνικός Λαός και το Πνεύμα του μια φορά μεγαλούργησαν, όταν εγκαθίδρυσαν την Αληθινή Δημοκρατία με Κλήρο, παρέχοντας ολόκληρο το εύρος της δημοκρατικής Ελευθερίας.

Εξάλλου ο Έρωτας και η Ελευθερία, οι υπεισερχόμενοι –ισμοί, οι μορφές, η αξία, η ομορφιά και η ανεπανάληπτη γεύση του έρωτα, καλύπτουν ένα μεγάλο και εξαιρετικά ενδιαφέρον μέρος του έργου, όπου ο συγγραφέας απαριθμεί και σχολιάζει όλες τις εκφάνσεις, εκδηλώσεις και εκφράσεις του ΄Ερωτα, στοιχεία, που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στη ζωή του Πολίτη και συνέτειναν αποφασιστικά στη διαμόρφωση της ιδέας της Ελευθερίας μέσα στα αμιγή δημοκρατικά όρια. Από το Εγώ και το Εμείς του Έρωτα προσδιορίστηκαν τα στάδιά του, ανακηρύχτηκε ελιξίριο νεότητας και τα βιώματά του χάρισαν μοναδική ευτυχία στον Πολίτη στα πλαίσια μιας δημοκρατικής Ελευθερίας.

Επίσης επιχειρούνται αναφορές στο Θετό θεϊκό – Πατριαρχικό Δίκαιο, στο Ιερατείο, όπου σημειώνεται ενδιαφέρουσα ανατομία του διαιώνιου ρόλου του, στο Φόβο και την Εξουσία, στις Τάξεις και την Κοινωνία, στη διανομή του Πλούτου, στην Πολιτική Χειραγώγηση, στη Μαζοποίηση, στην Εργατική Τάξη ιδιαίτερα, στον Καταναλωτισμό, στην Προπαγάνδα. Ήδη βρισκόμαστε στο σκοτεινό επίκεντρο της χαοτικής εποχής μας. Τα σχόλιά του εδώ είναι ζωντανά, καίρια και γεμάτα απογοήτευση για τις επιλογές του σύγχρονου ανθρώπου, ο οποίος από την αχαλίνωτη φιλοδοξία και τον άκρατο εγωισμό του, καταδικάστηκε από μόνος του στην αβυσσαλέα σημερινή προσωπική, κοινωνική, οικονομική και πνευματική καταβαράθρωσή του. Και διαπορεί ο συγγραφέας: Υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης στον κατήφορο; Υπάρχει, αν επικρατήσει η Αληθινή Δημοκρατία, η δημοκρατική Ελευθερία, η Επικούρεια σκέψη, η ολιγάρκεια, η σωστή ενημέρωση, η δημοκρατικά ασκούμενη εξουσία, η επικράτηση του Εμείς, αντί του καταστροφικού Εγώ.

Δώσαμε πιο πάνω την πιο συνοπτική εικόνα του περιεχομένου αυτού του χρήσιμου, ευχάριστου και διδακτικού βιβλίου, το οποίο αποτελεί μια ακένωτη Κιβωτό γνώσεων, σκέψεων και λογικών ανθρώπινων θέσεων, που σε κάποια φάση της ζωής, έχουν οπωσδήποτε απασχολήσει τον καθένα από εμάς, καθώς αέναα βιώνουμε τη φρικτή καθημερινότητα, χωρίς καμιά ελπίδα και χωρίς καμιά διάθεση αντίστασης. Το πλήθος των εικόνων (φωτογραφίες, σκίτσα, σχέδια, φωτοτυπίες, πίνακες κλπ. (περίπου 200) καθιστά το κείμενο πιο προσιτό και ταυτόχρονα κάνει πιο τερπνή και επαγωγική την ανάγνωση και την κατανόηση των εννοιών.

Είναι καιρός να σκεφτούμε όλοι και να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις για το αύριο του τόπου μας και ημών των ιδίων, να προβληματιστούμε σοβαρά, να κτίσουμε ψηλά τείχη ουσιαστικής αντίστασης και να αλλάξουμε την πορεία του επικείμενου καταποντισμού μας. Δε μιλάμε, βέβαια, για κανενός είδους βίαιες ανατροπές. Μιλάμε για δημοκρατικό πολιτικό σχεδιασμό, με κύριο στόχο την επαναφορά της Δημοκρατίας, για επιλογή των σωστών αρχόντων, για την απομάκρυνση των επαγγελματιών πολιτικών, επιδιώκοντας την παλινόρθωση των αρχών της Ισότητας όλων των Πολιτών και της Δημοκρατικής Ελευθερίας και πρωτίστως τον διακεκριμένο ρόλο του κυρίαρχου Λαού. Τότε μόνο υπάρχει ελπίδα να σταματήσει ο ατομικός, ο καθολικός και ο εθνικός κατήφορος, που άνοιξε πλέον διάπλατα όλες τις Πύλες του τόπου μας. Το βιβλίο τούτο προσφέρει αμέτρητα ερεθίσματα για σκέψεις, αποφάσεις και δράση, σε κάθε σελίδα του φωνάζει «Έλληνες, γρηγορείτε!» Αξίζει, λοιπον, να ευαισθητοποιηθούμε, όσο είναι καιρός. Ο Δημήτρης Τσιμπούρης καταγράφει τρόπους απλής και γόνιμης σκέψης, που μπορούν να ανοίξουν με τη δική μας αποφασιστικότητα δρόμους προς την Αληθινή Δημοκρατία, την Δημοκρατική Ελευθερία και τη Σωτηρία όλων μας.

Αθήνα Ιούνιος 2013

Κώστας Μιχ. Σταμάτης

Ναύαρχος Λ.Σ. (ε.ά.)

Συγγραφέας - Λογοτέχνης

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου