ΕΙΧΑ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΣΗ. ΟΦΕΙΛΩ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ. Όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης Πολίτης σημαίνει: O άνθρωπος που ζει και μεγαλώνει μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων μικρή ή μεγάλη που την έχουμε ονομάσει πόλη. Αυτή η πόλη ως συλλογικότητα παράγει πρώτα από όλα πολιτική, που σημαίνει ότι καθορίζει κάθε φορά τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας. Ανάλογα με τον τρόπο συμμετοχής του κάθε πολίτη στην εξουσία, ορίζουμε κάθε φορά και το πολίτευμα. Έτσι για παράδειγμα όταν την εξουσία ασκεί μόνο ένας πολίτης την ονομάζουμε Μοναρχία ή Βασιλεία, όταν τη εξουσία την ασκεί μια μικρή ομάδα πολιτών την ονομάζουμε Ολιγαρχία ή Αριστοκρατία και όταν την εξουσία την ασκεί ο δήμος (οι πολίτες όλοι) την ονομάζουμε Δημοκρατία. Σήμερα έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία, που σημαίνει ότι οι πολίτες άνω των 18 ετών εκχωρούν με τη ψήφο τους το δικαίωμα διαχείρισης της εξουσίας στους κομματικούς αντιπροσώπους για διάστημα 4 ετών, με όσους όρους και περιορισμούς τίθενται από τα εκάστοτε συντάγματα. Αυτό σημαίνει ότι την νομοθετική την δικαστική και διοικητική-εκτελεστική εξουσία την ασκούν οι αντιπρόσωποι των κομμάτων που ψήφισαν. Ο Αριστοτέλης το σημερινό πολίτευμα ΜΆΛΛΟΝ ΘΑ ΤΟ ΟΝΌΜΑΖΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ ΟΛΙΓΑΡΧΊΑ Ή ΣΚΈΤΗ ΟΛΙΓΑΡΧΊΑ Ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΉ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΊΑ , επειδή πάντοτε με τους ορισμούς των εννοιών είχε ένα κόλλημα, που δεν το έχουμε εμείς σήμερα και την δημοκρατία που όρισε ως πολίτευμα δημοκρατίας,το έδωσε, αφού μελέτησε όλους τους θεσμούς λειτουργίας του νέου πολιτικού συστήματος, το συνέκρινε με όλα τα άλλα και στο τέλος έδωσε τον ορισμό ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ της πόλης των ΑΘΗΝΩΝ. Ο πολίτης λοιπόν των ΑΘΗΝΩΝ μετά τα 18 ονομαζόταν πολίτης αφού τελείωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις μέχρι τα 20. Μετά συμμετείχε στο ανώτερο πολιτικό όργανο την εκκλησία του δήμου όπου είχε δικαίωμα λόγου και ψήφου. Μετά τα 30 είχε όμως δικαίωμα να εκλεγεί ή να κληρωθεί για να αναλάβει οποιοδήποτε αξίωμα ως βουλευτής , ως δικαστής ή ως διοικητικός υπάλληλος.Αυτό δεν γίνεται και σήμερα; Το δικαίωμα ή την ιδιότητα του πολίτη την έχανε όταν ήταν κίναιδος , όταν χρωστούσε στην πόλη, όταν δεν φρόντιζε για την υγεία και την επιμέλεια των γονέων του και όταν δήλωνε ψευδή στοιχεία καταγωγής και ηλικίας.Αυτό δεν γίνεται και στην δική΄μας δημοκρατία; Σήμερα όλοι οι πολίτες είμαστε υπήκοοι της εκάστοτε εκλεγμένης δημοκρατικής ολιγαρχίας με πολλαπλές υποχρεώσεις και καθήκοντα και με ελάχιστα δικαιώματα ελέγχου ή συμμετοχής στην διαχείριση της εξουσίας.Οι περισσότεροι από τους πολίτες αδιαφορούν και δεν συμμετέχουν για πολλούς λόγους στα πολιτικά πράγματα.Τα χιλιάδες ψευδολογήματα των πολιτικών και θρησκευτικών -ισμών κατακερμάτισαν, αποχαύνωσαν και ποδηγέτησαν τους πολίτες κάθε κοινωνίας. Σήμερα ο πολίτης είναι ένας αριθμός για την καταναλωτική αγορά, τις τράπεζες και τις εκκλησίες. Είναι απόλυτος δούλος του συστήματος που υπηρετεί και δεν μπορεί να το ελέγξει και να το ανατρέψει. Υπομένει και χάνεται μέσα στις αποπνικτικές αστικές μεγαλουπόλεις-τερατουπόλεις.Είναι πολίτης που από ελεύθερος έγινε απελεύθερος. Πολίτες ή μαθαίνουμε τι είναι δημοκρατία και αυτή την υπόθεση την διαχειριζόμαστε εμείς και όχι οι τρίτοι - αντιπρόσωποι ή συνεχίζουμε την δουλεία ... ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΥ....ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ...

ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΡΟΣΧΩΜΕΝ Υποσχέθηκα, ότι θα αναρτήσω μερικές απόψεις, που θα αφορούν μόνο την λειτουργία της πραγματικής δημοκρατίας. Σκοπός αυτών των αναρτήσεων είναι η πληροφόρηση των συμπολιτών μας και ειδικότερα όσων υποστηρίζουν ότι, η εφαρμογή της σήμερα αποτελεί ουτοπία. Για να γνωρίζουν όσοι διαβάζουν για πρώτη φορά τις σχετικές περί δημοκρατίας αναρτήσεις, μια ομάδα συμπολιτών υποστηρίζουμε ότι, στην σημερινή αδιέξοδη κατάσταση της χώρας η αναγκαία λύση είναι ,η αλλαγή του ολιγαρχικού πολιτεύματος σε δημοκρατία με εκλογή και κλήρωση των αρχόντων και ταυτόχρονα κατάργηση του συντάγματος ή αντικατάστασή του με 5 βασικά υποχρεωτικά-δεσμευτικά άρθρα, που αφορούν τα φορολογικά βάρη, την εξασφάλιση κατοικίας όλων των πολιτών, την εξασφάλιση εργασίας όλων, την εξασφάλιση καθολικής υγείας και την εξασφάλιση καθολικής παιδείας. Μια κοινωνία δηλαδή μη ανταγωνιστική, αλλά οργανωμένη για το καλό όλων των πολιτών με ισοτιμία. Τα υπόλοιπα θέματα οικονομικά-κοινωνικά-θρησκευτικά-πολιτιστικά-διεθνών σχέσεων κ.λ.π. θα επιλύονται σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, χωρίς να καταργηθούν οι υπάρχουσες δομές, με άμεση συμμετοχή των πολιτών στην λήψη αποφάσεων (νομοθετική εξουσία), με άμεση συμμετοχή των πολιτών στην λήψη αποφάσεων των δικαστηρίων (δικαστική εξουσία), και με άμεση συμμετοχή των πολιτών στην εκτελεστική εξουσία (δημόσια διοίκηση). Τα ερωτήματα που προκύπτουν από πρώτη ματιά είναι πολλά και όπως είναι φυσικό πρέπει να απαντηθούν. Οι περισσότερες όμως απαντήσεις θα προκύπτουν αυτόματα μέσα από παραδείγματα σύγκρισης της δημοκρατίας της Αθήνας με την σημερινή ολιγαρχική δημοκρατία. Και θα αρχίσω με αυτό που έγραψε στα Πολιτικά του ο Αριστοτέλης: Λέγω δ’ οίον δοκεί δημοκρατικόν μέν είναι το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ΄αιρετάς ολιγαρχικόν.( Αριστ. Ποιλιτ. Δ. 1294 β 7-9). Αυτό σημαίνει ότι δημοκρατικό είναι το πολίτευμα όπου με κλήρωση συμμετέχουν όλοι οι πολίτες στις τρεις εξουσίες (νομοθετική-δικαστική-εκτελεστική), ενώ ολιγαρχικό είναι το πολίτευμα όπου στις τρεις εξουσίες συμμετέχουν μόνο οι εκλεγμένοι πολίτες. Βέβαια ο Αριστοτέλης όντας ολιγαρχικός καταγράφει όλα τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας και την κλήρωση την αναφέρει τελευταία κατά σειρά, όπως παρακάτω: Κι αφού αυτά έχουν τεθεί σαν προϋποθέσεις κι αφού τέτοια είναι η εξουσία, τέτοια είναι και τα δημοκρατικά χαρακτηριστικά: 1.Το να εκλέγουν όλοι τις αρχές και από όλους.2.Το να άρχουν όλοι σε καθέναν και καθένας με την σειρά του σε όλους.3. Το να είναι κληρωτές οι αρχές ή όλες ή όσες δε χρειάζεται εμπειρία και τεχνική κατάρτιση. Με πρώτη ανάγνωση φαίνεται ότι η κλήρωση ισχύει μόνο σε λίγες περιπτώσεις, ενώ στην πρακτική του εφαρμογή οι αιρετοί άρχοντες ήταν μόνο 57 και πλην των 10 στρατηγών και ενδεχομένως και του Ίππαρχου της Λήμνου, είχαν πολιτικές αρμοδιότητες και τους επιτρεπόταν να αναπτύξουν ευρύτερες πρωτοβουλίες, ενώ οι υπόλοιποι 46 αιρετοί είχαν περιορισμένες εξουσίες. Αυτός ο αριθμός των αιρετών σε σχέση με τους πολίτες που συμμετείχαν στην κλήρωση για την κατάληψη όλων των δημόσιων αξιωμάτων ήταν το 0,28% . Το γεγονός επίσης ότι όλη ασκούσαν εξουσία μόνο για ένα χρόνο και ήταν όλοι άμεσα ανακλητοί (αιρετοί και κληρωτοί), δεν άφηνε κανένα περιθώριο ελιτισμού ή διαπλοκής. Οι μόνοι που μπορούσαν να επανεκλεγούν ήτα οι 57 αιρετοί, ενώ οι υπόλοιποι δεν είχαν δικαίωμα να ξαναμπούν στην κλήρωση εφ΄ όρου ζωής, πλην μιας περίπτωσης όταν δεν έφθανε ο αριθμός των νέων υποψηφίων για κλήρωση, αλλά ποτέ τρίτη φορά. Αυτά για σήμερα. Μέσα από αυτά τα λίγα ο κάθε συμπολίτης μπορεί να καταλάβει την διαφορά του ολιγαρχικού από το δημοκρατικό πολίτευμα. Θα κλείσω με το περίφημο εδάφιο από τον Επιτάφιο λόγο του Περικλή, που έγραψε ο ιστορικός Θουκυδίδης. [37] Ξρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ᾿ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ μὲν τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ ἀπ᾿ ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ᾿ αὖ κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ κεκώλυται. ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν καθ᾿ ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι᾿ ὀργῆς τὸν πέλας, εἰ καθ᾿ ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι. ἀνεπαχθῶς δὲ τὰ ἴδια προσομιλοῦντες τὰ δημόσια διὰ δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ᾿ ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν. Ἔχουμε δηλαδὴ πολίτευμα, τὸ ὁποῖο δὲν ἀντιγράφει τοὺς νόμους ἄλλων, μᾶλλον δὲ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι εἴμαστε ὑπόδειγμα σὲ μερικοὺς παρὰ μιμούμαστε ἄλλους. Καὶ ὀνομάζεται μὲν δημοκρατία, γιατὶ ἡ διοίκηση εἶναι στὰ χέρια τῶν πολλῶν καὶ ὄχι τῶν ὀλίγων, ἔναντι δὲ τῶν νόμων εἶναι ὅλοι ἴσοι στὶς ἰδιωτικές τους διαφορές, ἐνῶ ὡς πρὸς τὴν θέση τους στὸν δημόσιο βίο κάθε ἕνας προτιμᾶται γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ δημόσια ἀξιώματα ἀνάλογα μὲ τὴν ἐπίδοση τὴν ὁποία σημειώνει σὲ αὐτά, δηλαδὴ ἡ δημόσιά του σταδιοδρομία ἐξαρτᾶται μᾶλλον ἀπὸ τὴν ἀτομική του ἀξία καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ τάξη, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται, οὔτε πάλι ἕνας, ὁ ὁποῖος εἶναι μὲν φτωχὸς ἔχει ὅμως τὴν ἱκανότητα νὰ παράσχει κάποια ὑπηρεσία στὴν πατρίδα του, ἐμποδίζεται σὲ αὐτὸ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι ἄγνωστος. Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον μὲ καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη. Ἐνῶ δὲ στὴν ἰδιωτική μας ζωὴ συναναστρεφόμαστε μεταξύ μας χωρὶς νὰ ἐνοχλεῖ ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, στὴν δημόσιά μας ζωή, σὰν πολίτες, ἀπὸ σεβασμὸ πρὸ πάντων δὲν παραβαίνουμε τοὺς νόμους, ὑπακοῦμε δὲ στοὺς ἑκάστοτε κατέχοντες τὰ δημόσια ἀξιώματα καὶ στοὺς νόμους, πρὸ περισσότερο σὲ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς νόμους, ποὺ ἔχουν θεσπιστεῖ γιὰ ὑποστήριξη τῶν ἀδικούμενων, καὶ σὲ ἄλλους, οἱ ὁποῖοι ἂν καὶ ἄγραφοι, ἡ παράβασή τους φέρνει πανθομολογούμενη ντροπὴ στοὺς παραβάτες. Καλό σας βράδυ 21-2-2017

ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΕΒΟΜΑΙ -ΤΙΜΩ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΩ ΣΤΗ ΖΩΗ Τη μάνα ΓΗ Τους Γονείς Τους Δασκάλους Τη Πατρίδα Και τους πραγματικούς φίλους/ες - πολίτες, με καθαρή δημοκρατική σκέψη και συμπεριφορά, πέρα από κόμματα και -ισμούς. Σε αυτούς τους δημοκρατικά σκεπτόμενους απευθύνομαι πρώτα, γιατί πολλοί από αυτούς με ρωτούν; Πως θα εφαρμοστεί σήμερα μια δημοκρατία που λειτούργησε πριν 2.500 χρόνια και σήμερα έχει μετατραπεί σε κομματική αντιπροσωπευτική ολιγαρχικού τύπου δημοκρατία με εκλεγμένους μόνον αντιπροσώπους κάθε 4 χρόνια; Χωρίς να συ στήσεις κόμμα; Χωρίς μέλη και οπαδούς; Χωρίς χρήματα ή χορηγό; Σε αυτά τα ερωτήματα θα δώσω απαντήσεις με συνεχόμενες κοινοποιήσεις στο φ.β. μέσα από την ιστοσελίδα -Αίγινα Βουλευτήριο-, από αύριο Τρίτη 21/2/2017
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)