ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ

ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΠΙΣΩ.

Η υποδούλωση των κρατών δεν γίνεται μόνον με κατοχή ή πολιτική εξάρτηση, αλλά με το υπερόπλο των τοκοχρεολυσίων. Ο ελληνικός υπερδανεισμός θυμίζει την τραγωδία της Βραζιλίας. Από τις πλουσιότερες σε πρώτες ύλες αυτή η χώρα το 1989 είχε εξωτερικό χρέος 124 δισ.  δολλάρια.  Μεταξύ 1972 και 1988 κατέβαλε σε ξένες τράπεζες για την εξυπηρέτησή του τόκους 176 δις. Δολλάρια, δηλαδή 52 δισ. Δολλάρια περισσότερο από το συνολικό χρέος.(INTERNATIONAL HERLAND TRIBUNE 27-7-1989). Η καθιερωμένη «διενής πρακτική» εφαρμόζεται και στην υπερχρεωμένη Ελλάδα. Στον κρατικό προϋπολογισμό του 1990 το 30% αναλώθηκε για τοκοχρεολύσια του εξωτερικού χρέους.

Το ΔΝΤ αξιώνει λιτότητα και οικονομίες, περιορισμό των δαπανών για παιδεία και υγεία και αγριότερη φορολογία των αδυνάτων.

Η ελεύθερη ροή των κεφαλαίων, έλεγε ο Αμερικανός υπουργός Εμπορίου R.Mosbacher, «μπορεί να απειλήσει την ανεξαρτησία των αναπτυσσόμενων χωρών. Δεν υπάρχει όμως άλλη σωτηρία. Μόνο ανοίγοντας τα σύνορά τους στο ξένο κεφάλαιο θα εξασφαλίσουν τα δάνεια που χρειάζονται»(Africa News Report 1-6-1989). Oι ξένες επενδύσεις, με το σωτήριο και θαυματουργό μάνα, έχουν στραφεί εδώ και αρκετά χρόνια προς τις πάμφτωχες χώρες του κόσμου με τα πάμφθηνα εργατικά χέρια. Καταιγισμός κεφαλαίων ιαπωνικών, αμερικανικών και ευρωπαϊκών στην Ασία, απέραντη  δουλαγορά και αστείρευτη κερδοφόρα πηγή-εξαιτίας του χαμηλού κόστους-για την σύγχρονη αποικιοκρατία. Εκεί φυτεύονται καθημερινά αναρίθμητες πρόχειρες βιομηχανίες-«εργοστάσια κατσαβίδια», όπως αποκαλούνται, άθλια κτίρια στεγασμένα με λαμαρίνα, όπου μυριάδες γηγενείς εργάζονται στιβαγμένοι κάτω από αποκτηνωτικές συνθήκες-δέκα και δώδεκα ώρες την ημέρα, έξι και εφτά μέρες την βδομάδα (Veronique Maurus, L’artivee des bebes tigres, Le Mond  13-12-1989).

Η ίδια μοίρα προοιωνίζεται και για όλες τις χώρες-ακόμη και της Ευρώπης-που έμειναν κατά την μεταπολεμική περίοδο, εξαιτίας των ξένων επεμβάσεων και της δικής τους αβελτηρίας, δίχως υποδομή παιδείας και τεχνολογίας, δίχως χρηστό δημόσιο βίο, δίχως εκσυγχρονισμένη διοίκηση και αδιάφθορη πολιτική ηγεσία. Τα αδηφάγα βλέμματά της στρέφει τώρα η Δύση προς τις πάσχουσες χώρες της ανατολικής Ευρώπης, τα νέα «παρθένα εδάφη», ιδεώδη για  επενδύσεις, εύκολα κέρδη, οικονομική κυριαρχία και φυσικά πολιτική εξάρτηση και υποτέλεια. Το 1897, ύστερα από την στρατιωτική ήττα και την κατάρρευση της ελληνικής  οικονομίας, οι πέντε Δυνάμεις επιβάλλουν οικονομικό έλεγχο για την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων στην Τουρκία. Το 1990, ύστερα από οικονομική κατάρρευση εν ειρήνη, επιβάλλεται έλεγχος από την ΕΟΚ. Το 1897 ο διαβόητος ΔΟΕ. Το 1990 οι επιθεωρητές του κοινοτικού Διευθυντηρίου. Το 2009-10 με την ανεπίσημη χρεοκοπία της χώρας μας το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕκΤ,  η περίφημη « Τρόικα», σήμερα μετονομασθείσα σε «Θεμούς».

Τα δανεικά δούλους τους ανθρώπους ποιούν. Ακόμη δεν το έχουμε καταλάβει;