ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Κ. ΡΑΜΦΟΥ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Κ. ΡΑΜΦΟΥ

 Προχθές παρακολούθησα την συνέντευξη του κ. Ράμφου στον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΙ.  Πρόσεξα  ότι την έννοια της αξιοπρέπειας την αντιπαρέβαλε με την γνωστή σε όλο τον ελληνικό λαό αξιολόγηση του προγράμματος ή του μνημονίου, όπως λέγεται. Μίλησε για ευθύνες των Ελλήνων, χωρίς να κάνει διαχωρισμό, των Ελλήνων πολιτικών ή των Ελλήνων πολιτών. Έδωσε την εντύπωση ότι ο Έλληνας λειτουργεί με το αίσθημα του Ανατολίτη, χωρίς δηλαδή αρχές και κανόνες, όπως έχουν οι Δυτικοί. Επίσης ότι, έχουμε πολιτισμικό πρόβλημα και δεν αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. Έτσι οδηγούμαστε στην εθνικοποίηση φαντασιώσεων. Μπράβο! Δεν αναλαμβάνουμε ευθύνες. Για όλα φταίει κάποιος άλλος. Οι πολίτες έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες συμπεριφορές. Μίλησε για αξιοπρέπεια και για δανεικά που ζητά ο έλληνας, χωρίς να δίνει λογαριασμό, για απολύσεις ιδιωτικών υπαλλήλων  για να μη θιγεί το Δημόσιο, για θολή συνείδηση των πολιτών και επανέλαβε  την ανάγκη ολοκλήρωσης της αξιολόγησης του μνημονίου. Αναρωτήθηκε μάλιστα, γιατί σιωπούν οι κ.κ.Σταθάκης και Δραγασάκης, ενώ είναι τόσο προσεκτικοί, που χωρίς σχεδιασμό και πρόγραμμα(βλέποντας και κάνοντας) πιθανόν να οδηγήσουν την χώρα σε ένα grexit, τις συνέπειες του οποίου η πλειοψηφία των πολιτών δεν ξέρει και  δεν υποχρεούται να ξέρει. Κάλεσε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει συμβούλιο αρχηγών κομμάτων, ενώ τον Πρωθυπουργό τον είδε κουρασμένο και σκληρό με σταθερές ιδεοληψίες, χωρίς να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.

Απαντώ στον κ. Ράμφο ως ένας υπεύθυνος πολίτης με καθαρή δημοκρατική σκέψη.

Πιστεύω ότι ο κ. Ράμφος μίλησε πολιτικά και όχι ως στοχαστής ή φιλόσοφος. Έκανε διαπιστώσεις και κατήγγειλε συμπεριφορές ελλήνων πολιτών και όχι πολιτικών προσώπων. Αντί να μιλήσει για τις αιτίες και τις παθογένειες που δημιουργούνται  στο πολίτευμά μας, έριξε τα βάρη στον φοβικό, όπως τον χαρακτήρισε έλληνα πολίτη, που δεν γνωρίζει την πραγματικότητα.

Όπως γνωρίζουμε  το πολίτευμά μας είναι Προεδρευόμενη Αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία(Ολιγαρχία) κατά τον Αριστοτέλη, που λέει: «αιρετάς μεν τας αρχάς Ολιγαρχικόν το πολίτευμα, κληρωτάς δε τας αρχάς Δημοκρατικόν».

Ως εκ τούτου λοιπόν την γενική ευθύνη διακυβέρνησης της Πολιτείας την έχουν μόνον οι αιρετοί αντιπρόσωποι, που νομοθετούν και εκτελούν συγχρόνως, ως και οι  δικαστές που δεν είναι κληρωτοί, αλλά ισόβιοι διορισμένοι υπάλληλοι.(Κανείς διαχωρισμός των εξουσιών τρία σε μια συσκευασία).

Μαθήματα αξιοπρέπειας και παραινέσεις για χρηστή διοίκηση και αποφυγή δανεισμού και άλλα συναφή θα έπρεπε να τα απευθύνει ο κ. Ράμφος προς τα πολιτικά πρόσωπα ή τα κόμματα  και όχι προς τους πολίτες.

Τον λαό δυστυχώς οι πολιτικοί αντιπρόσωποί του τον κοίμισαν, τον ευνούχισαν, τον έβαλλαν στο περιθώριο. Από το λαό ζητάνε μόνο ψήφο εκλογής και να πληρώνει συνεχώς με χρήματα ή με την ζωή του τα αμαρτήματα  που δημιουργούν αυτοί και όχι οι πολίτες. Απαξίωσαν την άμεση συμμετοχή του πολίτη στα δρώμενα. Ίδρυσαν κόμματα, συνδικάτα, συλλόγους, φορείς, οργανισμούς και υποκατέστησαν την ενεργή συμμετοχή του πολίτη. Τον μετέτρεψαν σε αδιάφορο ή υβριστή στο νέο τύπο δημοκρατίας που εφεύραν και που ως βάση έχει τα ιδεολογήματα των πολιτικών και θρησκευτικών –ισμών (καπιταλισμός-σοσιαλισμός-φασισμός-ναζισμός- κομμουνισμός- φιλελευθερισμός-ισλαμισμός-χριστιανισμός-καθολικισμός-πρωτεσταντισμός-βουδισμός).

Η δημοκρατία που θα έπρεπε να γνωρίζουν, πως λειτουργεί όλοι οι αντιπρόσωποι δημοκράτες όλων των λαών, αλλά και οι διανοούμενοι, και να μην ταλαιπωρούν τους συμπολίτες τους, δεν είχε κόμματα με κομματάρχες και  δεν είχε ισόβιους άρχοντες. Η εξουσία τους ήταν ενιαύσια και ήταν όλοι άμεσα ανακλητοί.  Το άρχειν ήδιστον: το να ασκείς εξουσία είναι υπέρτατη ευχαρίστηση κατά Αριστοτέλη, αλλά με την διαφορά ότι «ο πολίτης ουδενί των άλλων ορίζεται μάλλον ή τω μετέχειν κρίσεως και αρχής» δηλαδή το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή της δικαιοσύνης και στην άσκηση της εξουσίας. Αυτά όλα και άλλα πολλά που θα έπρεπε να γνωρίζουν οι πολίτες όλου του κόσμου αποκρύπτονται επιμελώς. Ο νοών νοείτω.

Συμπέρασμα. Πολιτική παράγουν οι πολίτες και όχι οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί εκτελούν τις αποφάσεις του κυρίαρχου λαού.

Στην σημερινή δημοκρατία πετύχαμε, ελεύθερα, να κρίνουμε τους αντιπροσώπους μας, να αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς και να απολαμβάνουμε την υπέρτατη ευχαρίστηση της εξουσίας στον καναπέ του σπιτιού. Πετύχαμε να δημιουργήσουμε στρατιές ανέργων-ενεργών επαγγελματιών πολιτικών, οι οποίοι πραγματικά κουράζονται και ταλαιπωρούνται για τον λαό τους. Μπράβο μας!

Μάθαμε όλοι πολιτική του καφενείου και εκεί λύνουμε τα προβλήματά μας. Μπράβο μας!

Πόλις εστί κοινωνία πολιτών πολιτείας.

Η πόλη (το κράτος) είναι ένωση πολιτών με βάση το πολίτευμα. Αριστοτέλης.

Ας επιλέξουμε λοιπόν τι πολίτευμα πρέπει να έχουμε ως πολίτες.

Ύψιστο αγαθό και ύψιστη αρετή η δημοκρατία.

Δ.T.