Οι εκκλησιές

Πέντε Ιούλη καθιερώθηκε πλέον «ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΤΩΝ».

Αλήθεια δεν νιώθω ποιητής.

Νιώθω ανήμπορος, αδέξιος, άπορος στην ψυχή και στο σώμα.

Μου έχει μείνει μόνο η φωνή κι αυτή λιγοστή.

Μ΄ αυτή την φωνή δεν θα υμνήσω τον έρωτα, δεν θα τα βάλω με τον θάνατο ή τον θεό, ή να σατιρίσω… κουράστηκα….

Σήμερα μιλώ για τις χαμένες εκκλησιές.

Μα τι λες τρελέ ποιητή. Δεν βλέπεις γύρω σου;

Παντού εκκλησιές, με τρούλους και πανύψηλα σήμαντρα, κάθε γειτονιά και εκκλησιά κάθε βουνό κι’ ερημοκκλήσι.

Δεν  βλέπεις ποιητή;

Τα  γροικώ. Πως τα γροικώ.

Ακούω καμπάνες και ψαλμούς.

Μυρίζω κεριά και θυμιατά.

Ακούω ικεσίες, των φτωχών και των αδύνατων.

Ακούω για σωτηρία της ψυχής και παράδεισο.

Βλέπω εκκλησιές εστιατόρια νεόπτωχων.

Τρέχουν οι πεινασμένοι για συσσίτιο.

Μου θυμίζουν όλα Κατοχή.

Κι οι άρχοντες και οι χορτάτοι προστατεύουν το ποίμνιο.

Παπάδες εκτός λειτουργίας παίζουν το ρόλο της

ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ .

Της Κρατικής ήθελα να πω.

Τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα, ότι ΠΡΟΑΙΡΕΙΣΘΕ.

Και η επαιτεία χρειάζεται.

Μνημονιακή Επιταγή βλέπετε.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΑΙΤΕΣ.

Ελεύθεροι στις εκκλησιές του Θεού, ζητούν έλεος και τροφή…

Τα καταφέραμε μια χαρά.

Και η εκκλησία του Δήμου;

Ποια; Δεν άκουσα.

Η εκκλησία του Δήμου.

Εκεί που συναθροίζονται οι πολίτες και συναποφασίζουν ισότιμα, για τα κοινά της πόλης.

‘Ακου τρελέ ποιητή να μαθαίνεις…..

Αυτές οι εκκλησιές ήταν του λαού.

Τα μπερδεύεις.

Και οι περισσότερες ήταν ανοικτές και όχι στεγασμένες.

Μα. Εκεί μιλούσαν όλοι ισότιμα και κείνο τόλεγαν ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.

Έπαιρναν αποφάσεις, ψήφιζαν νόμους που άρχιζαν με τη φράση < έδοξε τη βουλή και τω δήμω>.

Αστοχάς ποιητή, ότι ο λαός τώρα έχει αντιπροσώπους, καθοδηγητές, στο νέο ναό της δημοκρατίας που το λέμε Κοινοβούλιο.

Την ευτύνη και τις αποφάσεις την έχουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι  βουλευτές, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, σύμβουλοι.

Πάει τέλειωσε εδώ και πολλά χρόνια….

Τι σκαλίζεις τώρα.

Ο κόσμος προχωράει.

Προχωράει με ευτύνη των δημοκρατικά εκλεγμένων αντιπροσώπων.

Η δημοκρατία έχει μετατραπεί σε επάγγελμα και όχι σε υποχρέωση και προνόμιο.

Τέλειωσε η συμμετοχή και η κλήρωση για ετήσια εξουσία κάθε πολίτη.

‘Εχουμε επαγγελματίες γι αυτή τη δουλειά.

Αυτά που φαντάζεσαι είναι παρελθόν.

Μα. Το παρελθόν της Ελλάδας είναι το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η δημοκρατία έκτισε την εκκλησία του Δήμου και τους Ναούς των Θεών.

Κλείσαμε τις εκκλησίες του Δήμου και γεμίσαμε με εκκλησίες των θεών και των Αγίων…

Εκκλησιάζομαι σήμαινε συμμετοχή στα κοινά και όχι δεήσεις και λατρεία των Θεών.

Κάποιο λάθος θα υπάρχει…

Ανοίχτε τις εκκλησίες του Δήμου, του λαού, δίπλα από τους Ιερούς Ναούς των Θεών και Αγίων και κάτι άλλο θα προκύψει.

Ναι, αλλά οι επαγγελματίες πολιτικοί;

Αυτοί δεν θα πάρουν σύνταξη, γιατί αρκετά φάγανε όλους τους αιώνες.

Καλή έγερση.