ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ Μια τυχαία συνάντηση φίλων έδωσε την ευκαιρία να συζητηθούν ιδέες απλές Ελλήνων πολιτών, οι οποίοι δε σκέπτονται τίποτε άλλο παρά μόνο την Ελλάδα μας.

Σας τις παραθέτω… Βαρύ το φορτίο που κουβαλάς μάνα Ελλάδα και δε μπορώ να το σηκώσω. Με γέννησες στην ομορφότερη χώρα του κόσμου και το όνομά σου δεν το πήρες τυχαία. Η ιστορία σου χάνεται στα βάθη των αιώνων. Καλότυχος ο τόπος σκληρός αλλά, φωτεινός σα τον ήλιο φώτισε το πνεύμα και αποκάλυψε μεγάλες και υψηλές αλήθειες των πραγμάτων. Οι πρόγονοί μας δημιούργησαν ένα πολιτισμό ,που φωτίζει ακόμη και θα φωτίζει και στο μέλλον την ανθρωπότητα. Σε είπαν λίκνο πολιτισμού. Όχι τυχαία, και σε σέβονται και σε αναγνωρίζουν όλοι, που μετέρχονται της παιδείας σου, γιατί έδωσες απλόχερα το φως. Δε κράτησες κλειστές τις πόρτες. Οι ιεροί προγονοί μας δημιούργησαν, γλώσσα, γραφή, φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες, θέατρα, γλυπτική και ζωγραφική, και έδωσαν πρώτοι ουσία στις έννοιες, του κάλλους, της ψυχής, του πνεύματος, αλλά και της ύλης. Έδωσαν πρώτοι αυτοί, πολιτική και κοινωνική ταυτότητα συνάμα δε και την ερωτική στο θνητό άνθρωπο. Δημιούργησαν θεούς και ημίθεους, μα πάνω από όλα έδωσαν σάρκα και οστά στις αφηρημένες έννοιες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Έστησαν ένα ολόκληρο οικοδόμημα σε γερές βάσεις, που και να γκρεμιστεί θα φωτίζει αιώνια την ανθρωπότητα. Δημιουργοί πολιτισμού σε Ανατολή και Δύση, με χιλιάδες πόλεις, χιλιάδες σχολές, χιλιάδες θέατρα, χιλιάδες θεούς και ημίθεους. Και ερωτάται, ολοκληρώσαμε τον ιστορικό μας κύκλο; Μερικοί λένε ναι, τον ολοκληρώσαμε. Εμείς λέμε πως όχι, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας ακόμη. Έχουμε χρέος και ευθύνη. Όταν έχεις τη τύχη να πατάς, να ζεις και να αναπνέεις μέσα σε ένα χώρο ιερό, όπου κάθε σπιθαμή γης κρύβει και ένα πολύτιμο κομμάτι ιστορικής μνήμης και είσαι φυσικός κληρονόμος, εσύ ως Έλληνας, έχεις χρέος, έχεις ευθύνη. Έχεις χρέος και ευθύνη να διατηρήσεις τη γλώσσα σου, να μάθεις για τη ράτσα σου, τη φυλή σου, το γένος σου, να μελετήσεις και να γίνεις κοινωνός και μεταλαμπαδευτής όλων όσων κληρονόμησες, γιατί αυτά ανήκουν σε όλη την ανθρωπότητα. Μεγάλα και αναλλοίωτα όσα μας κληροδότησαν οι προγονοί μας. Βαρύ το φορτίο και η ευθύνη μας να τα διαφυλάξουμε. Σ΄αυτό το σημείο τίθεται ένα ερώτημα. ΠΩΣ; Πως δηλαδή η Ελλάδα μας θα συνεχίσει να παίζει ένα πρωταγωνιστικό ρόλο, που της αξίζει, μέσα στις συνθήκες του σήμερα; Ας προσγειωθούμε λοιπόν στο σήμερα. Μετά από το 1821 έχουμε δημιουργήσει ένα νέο οριοθετημένο κράτος μέσα στο χώρο της Βαλκανικής χερσονήσου, λέγεται μάλιστα, έστω και κάτω από τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες , ότι αποτελούμε ένα χώρο σταθερότητας και ομαλότητας σε σύγκριση με τους γείτονες. Προς Βορρά γείτονες που μετά την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους. Προς Ανατολάς ο αιώνιος άσπονδος γείτονας φίλος που λέγεται Τουρκία. Εμείς με τη αδελφή μας Κύπρο, έστω και διαμελισμένη ακόμη αποτελούμε μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Τα συμφέροντα των ισχυρών πολλαπλασιάστηκαν , ύστερα μάλιστα από την ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων γαιανθράκων και φυσικού αερίου στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Αυτό είναι το κομβικό σημείο. Τα μεγάλα συμφέροντα. Όλοι οι ισχυροί βλέπουν την Ελλάδα ως τυχερή χώρα και όλοι την θέλουν ως φίλη ή ερωμένη. Και όταν τα συμφέροντα είναι μεγάλα ασφαλώς και οι πιέσεις είναι μεγάλες, από τους ισχυρούς. Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο για τις δυο χώρες, αλλά και για τις γείτονες , που εποφθαλμιούν ανά πάσα στιγμή στη νομή της πίττας. Γνωστές οι προκλήσεις και οι δηλώσεις της φίλης Τουρκίας εδώ και χρόνια για το λάθος δήθεν της συνθήκης της Λωζάνης , ως και της αμφισβήτησης της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Μέγα γεωπολιτικό - γεωστρατηγικό πρόβλημα, το οποίο απαιτεί λεπτούς χειρισμούς σε διπλωματικό και διεθνές επίπεδο. Από το σημείο αυτό που βρισκόμαστε σήμερα δόθηκε η ευκαιρία να σκεφθούμε, πότε μια χώρα σαν τη δική μας, είχε αποτελέσει κοινό στόχο πολλών άσπονδων γειτόνων και εραστών συνάμα. Η ΕΛΒΕΤΙΑ… Στη καρδιά της Ευρώπης αποτελούσε πάντοτε το μήλο της έριδος για όλες τις μεγάλες δυνάμεις από τον 18 ο αιώνα, οι οποίες διεκδικούσαν την προσάρτησή της ο κάθε ένας από τη μεριά του για ξεχωριστούς ιστορικούς λόγους. Τότε για καλή τύχη του Ελβετικού λαού ο Έλληνας Καποδίστριας, κόμης και αντιπρόσωπος της Ρωσικής αυλής, με αυξημένες αρμοδιότητες κατάφερε μέσα σε ένα κλίμα γενικής αναστάτωσης στην Ευρώπη να δώσει λύση στο πρόβλημα, όπως παρακάτω: Για να τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, το κείμενο αυτό γράφεται διότι σαν σήμερα το 1817, ο Ιωάννης Καποδίστριας λαμβάνει την ελβετική υπηκοότητα σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας. Το 1798, η Γαλλία εισβάλει και κατακτά την Ελβετία την οποία όμως δεν προσάρτησε, αλλά διαμόρφωσε έτσι την διοικητική της μεταρρύθμιση, ώστε να αποτελεί ένα κρατίδιο δορυφόρο. Οι κινήσεις αυτές αλλά και οι διαθέσεις του Ναπολέοντος θορύβησαν την Ρωσία η οποία ήθελε να δει την δράση του να περιορίζεται. Τελικά το 1813 ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίζεται ως εκπρόσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία. Ο Καποδίστριας συνέβαλε στην ενότητα και ανεξαρτησία του κράτους της Ελβετίας υπό την νέα της δομή, καθώς ήταν από τους εμπνευστές του διαχωρισμού της, σε 19 αυτόνομα κρατίδια, τα καντόνια. Συνεισέφερε επίσης στην διαμόρφωση του ελβετικού συντάγματος, αλλά και την μετέπειτα ουδέτερη στάση της χώρας. Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας. Αντίστοιχα σήμερα τι μπορούμε εμείς να πετύχουμε στην Ευρωπαϊκή σκακιέρα , αλλά και στον ΟΗΕ για τη χώρα μας? Πρώτον: Να διακηρύξουμε την ουδετερότητα της χώρας μας προς όλες τις κατευθύνσεις, την οποία θα εγγυηθούν όλα τα κράτη της Ευρώπης Ένωσης ως και του ΟΗΕ. Την πρόταση αυτή θα πρέπει να βρούμε τρόπο, ώστε να την στηρίξουν όλες οι χώρες, λόγω της ιστορικής σημασίας για το πολιτισμό που κληροδότησε σε όλο το Δυτικό και Ανατολικό κόσμο. Να γίνει κάτι ανάλογο με ότι έγινε στην Ελβετία. Να γίνει ένας χώρος όπου εδώ θα μπορούν να ιδρύονται και να λειτουργούν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μόνο σχολές και πανεπιστήμια από όλες τις χώρες του κόσμου. Ένα διεθνές σημείο αναφοράς πολιτισμού , αλλά και συνέχισης του σημερινού πολιτισμού με συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους για το καλό της ανθρωπότητας. Τα σύνορα της Ελλάδας να κηρυχθούν ιερά και απαραβίαστα από όλες τις χώρες του κόσμου, ώστε η πρόσβαση να καταστεί ελεύθερη σε όλους και κάτω από ειδικό καθεστώς προστασίας και ασφάλειας, χωρίς να χαθεί η εθνική ταυτότητα του Ελληνικού στοιχείου. Απεναντίας να ενισχυθεί από ορισμένο αριθμό υπηκόων που δεν θα αλλοιώνουν και δε θα ομογενοποιούν το πληθυσμό των Ελλήνων πολιτών. Εξ άλλου θα πρέπει να διατηρηθεί η πρωτοκαθεδρία σε όλους τους τομείς της Ελληνικής επικράτειας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι εμείς με αυτού του είδους την ουδετερότητα θα πάψουμε να υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας από επίδοξους εχθρούς, αλλά το αντίθετο, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και με την Ελβετία. Εκεί μετέφεραν όλες τις τράπεζες και το πλούτο των κρατών τους και όλοι την έχουν εξασφαλίσει το απαραβίαστο των συνόρων της. Εδώ εμείς σε αυτό τον ιερό χώρο πρέπει να πείσουμε όλους τους λαούς της γης ότι, μπορεί να εξασφαλιστεί η παγκόσμια ειρήνη μέσω της παιδείας των κοινωνικών επιστημών και πολιτιστικών δρώμενων. Ένα διεθνές κέντρο πολιτισμού και ειρήνης, όπου ο άνθρωπος γίνεται ανθρωπινότερος. Η άλλη πρόταση είναι αυτή του Ρήγα Φεραίου …Για την ομοσπονδοποίηση όλων των λαών των Βαλκανίων, που είχε εκφράσει από την εποχή ακόμη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Δυσκολότερο βέβαια εγχείρημα στην σημερινή εποχή που ζούμε , αλλά όχι ακατόρθωτο, αν οι ηγέτες των Βαλκανικών κρατών δουν το μεγάλο κέρδος που θα αποκομίσουν σε όλα τα επίπεδα από μια τέτοια κίνηση. Και οι δυο προτάσεις βέβαια είναι ετεροβαρείς και η κάθε μια απαιτεί σωστούς διπλωματικούς χειρισμούς και ισχυρούς διπλωμάτες.. Είναι σαφώς δυο προτάσεις που εξασφαλίζουν σε πολλά επίπεδα την ανάπτυξη της χώρας μας ,αλλά και το ρόλο που μπορεί να παίξει σε παγκόσμιο επίπεδο πολιτιστικά, όχι μόνο η χώρα μας, αλλά και όλες οι χώρες της Βαλκανικής.